Α!!!Ψάχνω αυτό.Carlos Santana & Buddy Miles - “Live” (1972).Έψαχνα για Buddy Miles και διάβασα φοβερές κριτικές για αυτό το άλμπουμ αλλά δεν το βρήκα κάπου…
Moρφη και μεγαλος παιχτης! Το Supernatural αν μη τι αλλο εχει γαματες συνεργασιες και εξυπνα κομματια
Δεν το εχω ακουσει καν ομως :lol: Santana, Abraxas, Caravanserai, Blues For Salvador, δισκαρες ολες και αυτα τα οποια εχω λιωσει. Απο το πιο λατιν Santana εως τους πειραματισμους του Caravanserai και υστερα στις μαγικες κιθαρες του Blues For Salvador.
Όμορφος δίσκος με διασκευές τραγουδιών μύθων όπως το το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών δηλαδή το While My Guitar Gently Weeps και το Sunshine Of Your Love.
Εκτός από τα κομμάτια περιέχει και αξιοζήλευτες συνεργασίες όπως αυτήν με τον Ray Manzarek στο Riders On The Storm.
Φυσικά ο ήχος και το χρώμα του Santana είναι χαρακτηριστικά μέσα στον δίσκο!
Συστήνεται ανεπιφύλακτα
Και άλλος “γέρος” που βγάζει κάτι πραγματικά καλό.
Ο άνθρωπος είναι μύθος .Τι να πεις για την τεχνική ,τις εκτελέσεις ,το φοβερό συναίσθημα-μελωδία που βάζει πάνω απ’όλα. Λόγω μεγάλης και συνεχούς δισκογραφίας θέλει καλό ψάξιμο ,αλλά αυτό έχει και το ενδιαφέρον του.
Εγώ ως κλασσικός άνθρωπος προτείνω τα κλασσικά τρία πρώτα , με αδυναμία στο ΙΙΙ .
Πρωτο και καλύτερο αυτό http://www.youtube.com/watch?v=uyznBKSMPjE
Σοβαρά τώρα, μου φαίνεται λίγο άκυρη σαν κίνηση αυτό. Τύπου “καλά τραγούδια έχω χρόνια να γράψω (πολλά χρόνια όμως), τουλάχιστον ας παίξω μερικά καλά τραγούδια”. Νομίζω άκουσα μόνο τη διασκευή Zeppelin στα πεταχτά και απογοητεύτηκα…
Υ.Γ. Πέρα από τα αδιαμφισβήτητα διαμάντια που μας έχει χαρίσει στις πρώτες του μέρες, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι “ανακάλυψε” το ταλέντο του Neal Schon!
Έλα μωρέ εντάξει,καλά πέρασα εγώ προσωπικά.Δεν έχω τέτοια προβλήματα.
Μπορεί να είναι διασκευές αλλά κάνει μπαμ ότι μέσα βρίσκεται ο Santana.Και αυτό πολύ το γουστάρω.Μην το παίρνεις αναγκαστικά σαν έναν τεράστιο δίσκο που θα τον ακούς μέχρι να πεθάνεις.Όχι δεν είναι αυτό.Σε όποιον αρέσει αυτή η μουσική,όποιος έχει γούστο δηλαδή:p,θα περάσει ωραία.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν ακούει αυτή την κίνηση (ή μια παρόμοια από άλλους), είναι αρπαχτή / έλλειψη έμπνευσης.
Τι να το κάνω που ο δίσκος είναι άρτιος εκτελεστικά, που έχει καλό ήχο, που drums παίζει ο θεούλης [B]Dennis Chambers[/B] (ακούστε τον στους Niacin και πάθετε πλάκα), κλπ. κλπ.
(αν θα μπορούσα, θα το παραλλήλιζα με την κίνηση των Manowar να επαναηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους, μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα αλλά αυτό που κρύβεται από πίσω είναι το ίδιο)
Και δεν μπορώ να καταλάβω τι περισσότερο θα μου προσφέρει να ακούσω π.χ. το Smoke on the Water από τον Santana αντί να βάλω την live εκτέλεση του Made in Japan.
(αντίστοιχα και για τα υπόλοιπα τραγούδια)
Δεν,δεν,δεν,δεν καταλαβαίνετε εσείς!
Έχει όμορφες στιγμές μέσα ο δίσκος.Τώρα άμα γουστάρετε συγκρίσεις και κατηγορίες περί αρπαχτών πηγαίνετε να τα πείτε σε τίποτα Maiden-Metallica.:p:p:p