Δεν είναι και οτι καλύτερο έχουν βγάλει. Αλλά είναι το single. Ούτε το Illusionist ήταν το καλύτερο κομμάτι του PBP,ούτε το Morphogenesis το καλύτερο του HU. Το ζήτημα είναι οτι τα vocals είναι πολύ καλύτερα από οτι φοβόμουν και το κομμάτι είναι γενικά ενδιαφέρον. Συγκριτικά με την καταστροφή που περίμενα οτι θα είναι το νέο άλμπουμ, έχω αρχίσει να έχω περισσότερες ελπίδες.
o alvestam είναι αντικατάστατός. και μόνο το γεγονός πως αναγκάστηκαν να προσλάβουν δύο γιά να γεμίσουν το κενό τα λέει όλα. το κομμάτι πάντως είναι καλό και στο γνωστό ύφος. περιμένω το άλμπουμ με αγωνία
Καλως σας βρηκα παιδια! Στο youtube βγηκε το non human era και το noumenon and phenomenon. Ενταξει μπορει να μην εχουν Christian πια αλλα τα τραγουδια ειναι πολυ καλα αν και τους βρισκω λιγο πιο light
εφοσον ολοκληρωσα την ακροαση,εχω να πω πως το δευτερο μισο του αλμπουμ ειναι ακριβως οτι πρεπει να περιμενουμε απο σκαρ συμετρυ,σε αντιθεση με τα πρωτα 3 τραγουδια που ειναι Pop Symmetry
Πρώτη-πρώτη εντύπωση: κλασσικά πολλή τεχνοκρατίλα, πραγματικά οι τύποι δημιουργούν ΧΑΟΣ έτσι όπως παίζουν. Οι τυπάδες στα φωνητικά δίνουν ρέστα αν και ντάξει άλλη η χάρη του να έχεις έναν που μπορεί να κάνει το ίδιο καλά όσα κάνουν 2 μαζί. Μερικά πολύ πιασάρικα μέρη που δύσκολα σου μένουν στην αρχή μέσα στον όλο χαμό που επικρατεί.
Θα κάνω edit για να γράψω πρώτη εντύπωση και για το υπόλοιπο.
Το album συνολικά μου άρεσε πολύ. Δε φτάνει στα επίπεδα του Holographic Universe και προφανώς όχι του Pitch Black Progress, αλλά είναι καλύτερο για μένα από το πρώτο τους.
Γενικά κινείται στα ίδια μοτίβα. Τεχνικά άπαιχτο, ο Nilsson συνεχίζει να σπέρνει με τα σόλο του, poppy σε σημεία, απίστευτα κάφρικο σε άλλα σημεία, γενικά πιασάρικο όσο δεν πάει. Τα δυο καινούργια παλικάρια κάνουν πολύ καλή δουλειά. O growler ειδικά είναι απίστευτος, ίσως τον προτιμώ από τον Alvestam. Ο clean δε φτάνει ούτε καν στα επίπεδα ποιότητας του Alvestam, αλλά έχει κάνει πολύ καλή δουλειά και έχει σίγουρα δικό του στυλ.
Μ’αρέσει που έχουν βάλει κομμάτια όπως το Iconoclast και το A Parenthesis in Eternity (ασυζητητί το καλύτερο του δίσκου για μένα) που ελαφρό power-ίζουν και (ειδικά το Iconoclast) βγάζουν ένα χαρούμενο feeling. Σίγουρα λείπει ένα μεγάλο κομμάτι σαν το Holographic Universe και το Kaleidoscopic God, αλλά συνολικά οι συνθέσεις είναι πολύ καλές.