μου αρεσει αυτο που γινετε συγχαρητιρια και καλη συνεχεια
απλος δεν ειναι αναγκη να υπαρχει σε καθε αρθρο αυτη η εισαγωγη.
πιανει σχεδων οσο το κειμενο
μου αρεσε πολυ η επιλογη του electric mud
ειναι πολυ ωραιος δισκος ο οποιος εφαγε κραξιμο απο τους bluesman της εποχης
εχω δυο παρατηρησεις
1ον Ο Muddy Waters είχε την τύχη να μεγαλώσει δίπλα στον άνθρωπο που πήρε τα blues από τα χωράφια και τα έκανε γλώσσα διεθνικών παραπόνων, τον Son House.
δεν νομιζω να ισχυει κατι τετοιο… τοσα χρονια δεν ειχα διαβασει κατι τετοιο και τωρα που το ξανα εψαξα δεν βρηκα κατι
2ον
το manish boy ειναι του Muddy Waters
επιρεασμενο απο το riff του hoochie coochie man και η απαντηση στο I m A Man του Bo Diddley
διαβασα την κριτικη που γινεται στο seventh key -i will survive ,
να κανω καποιες επισημανσεις ,συμφωνοντας στο ζουμι δηλαδη στην ποιοτητα του αλμπουμ αλλωστε πως δεν θα μπορουσε να μην συμβαινει αυτο οταν αναμεμειγμενος ειναι ο τεραστιος Mike Slammer .
Πρωτα απο ολα οι seventh key ειναι ιδιαιτερα αγαπητοι σε ολους οσους ακουν μελωδικο hard rock και επισης το ιδιο ισως και περισσοτερο οι steelhouse lane ,κομματια των οποιων εχουν γινει τσιχλα σε playlist ιντερνετικων εκπομπων ελληνικων και ευρωπαικων .Η ποιοτητα του i will survive ,δεν εξεπληξε κανεναν , εκει το περιμεναμε .
Δεν πολυκαταλαβαινω την εννοια 'σπανιος δισκος ’ γιαυτους των steelhouse lane , επειδη ολα αυτα υπαρχουν στο ιντερνετ αν θελει καποιος να τα κατεβασει και δεν τα εχει απο το παρελθον .Εχει σημασια αν καποιος τα εχει λιωσει ακουστικα απο το youtube π.χ ?
Θα χαρακτηριζα τους seventh key σαν την προσπαθεια του Billy Greer , να παιξει κατι λιγοτερο progressive αφου αλλωστε ειναι μελος σε εναν απο τους κολλοσους του ειδους .Οποτε στο σχημα αυτο οι AOR αναφορες ειναι σαφως περισσοτερες ,για μενα αυτο ειναι πολυ θετικο .
Η ενσταση μου δηλαδη η πρωτη ειναι οτι στο περιορισμενο αλλα συνειδητο κοινο που ακουει AOR και οι seventh key και οι steelhouse lane ειναι πολυ αγαπημενοι ,οποτε δεν βλεπω τον λογο που παρουσιαζονται με υφος 'εκπληξης ’ η 'κρυμενου μυστικου ’ … Ηταν κατι το πολυ αναμενομενο και επισης ακομα δεν ειμαι σιγουρος οτι ειναι και καλυτερο των προγενεστερων .
Η δευτερη μου ενσταση αφορα του Warrant , γκρουπ που δεν μου αρεσε ποτε ουτε ηχητικα ουτε συνθετικα . Η 'διαροη ’ της ειδησης οτι καποιες κιθαρες εχει παιξει ο Slammer ειναι γνωστο πολλα χρονια πριν και μαλιστα απο τους ιδιους τους warrant και ειναι προς τιμη τους . Αλλωστε δεν νομιζω οτι ο Slammer τους εφτιαξε τα κομματια , ισως τους βελτιωσε καποια πραγματα , επαιξε πολλες lead κιθαρες αλλα δεν νομιζω οτι αυτο αλλαξε το τελικο αποτελεσμα .Εκεινη την εποχη το υφος των warant ‘περνουσε’ οποτε θα εκαναν επιτυχια . Οποτε θεωρω οτι η αναφορα στους Warrant μαλλον τους αδικει . Αυτο εχει γινει σε παρα πολλα αλμπουμ οπου 'αφανεις ’ ηρωες η studio-freaks βαζουν πινελιες σε δουλειες αλλων .
επισης πολυ καλη κυκλοφορια ειναι ενα dvd τους live in atlanta οπου εκει δινεται η ευκαιρια να δουμε 'τι παιζει ’ ο mike slammer …
συγχαρητιρια και καλη συνεχεια
