[CENTER]
[/CENTER]
Αν και άκουσα πριν κάποιους μήνες το Scorpio, παρολαυτά, μόλις τις τελευταίες μέρες έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στο νέο έργο. Το ?Libra ? Το Προξενιό της Αντιγόνης? με είχε συνεπάρει και με δυσκολία μπορούσα να βγάλω αυτές τις μελωδίες από το μυαλό μου.
Οι Δάρνακες δίνουν το τρίτο ζώδιο του ζωδιακού κύκλου και αναμένουμε άλλα 9 (!).
Ο Σκορπιός, ο οποίος όμως αυτή τη φορά δε θα τσιμπήσει με δηλητήριο, αλλά με γιατρικό. Με ένα γιατρικό που θα σε σώσει από το μουσικό αδιέξοδο.
[CENTER]Ξεκινώντας λιτά με το ?Intro?…[/CENTER]
Όπως και οι ίδιοι δηλώνουν, δες το σαν την εισαγωγή του φθινοπώρου. Εδώ ξεκινάει ο κύκλος του άλμπουμ. Κυρίαρχο ρόλο έχει το ?μακάβριο?, “μαύρο” ακορντεόν, το οποίο έρχεται αφοπλιστικά να ταιριάξει το νταούλι. Το κλαρίνο , τέλος, ?δένει? αυτό το μοιρολόι. Φαντάσου πως είσαι σε ένα χωριό που κυριαρχεί το άσπρο και το μαύρο και κάπου, στα βουνά, κατεβαίνει η πομπή μιας κηδείας.
[CENTER]…για να συνεχίσουμε δωρικά με το ?Ας Προσποιηθούμε?…[/CENTER]
Δωρικά και γραμμικά γυναικεία φωνητικά που διανθίζονται με μπάσσα ανδρική φωνή που κρατάει το ίσο.
?..Ας προσποιηθούμε πως βρήκαμε μια καινούρια αγάπη μέσα στην πόλη σκιά που βρίσκεται έξω απ’το χάρτη…?
Η βασική και καίριας σημασίας βαρυτονία εναρμονίζεται υπέροχα με τα γλυκά γυρίσματα του παραδοσιακού κλαρίνου.
[CENTER]…και από εκεί, να κοιτάξουμε στο ρολόι μας τι ?Σκοτεινή Ώρα? είναι…
[/CENTER]
Το πάντρεμα συνεχίζει και οι ?μοντέρνοι? ξενόφερτοι ήχοι ακολουθούν το ύφος της απλής παραδοσιακής λυρικότητας. Πιο έντονα η ηλεκτρική κιθάρα και το συνθ είναι οι πρωταγωνιστές του κομματιού.
[CENTER]…για να δούμε γιατί άργησε ο ?Lloyd?…[/CENTER]
Μία πιο ?groovy? ορχηστρική σύνθεση εμπλουτισμένη με την ?in fashion? vintage χροιά της τρομπέτας με σορντίνα… Ήχος βγαλμένος από τα γραμόφωνα της δεκαετίας του '50.
[CENTER]…ο οποίος μάλλον ?κόρταρε? τη ?Νινόν?…[/CENTER]
Ένα όμορφο μικρό παραμυθάκι ξετυλίγεται μπροστά μας γεμάτο από αντιφάσεις της ίδιας της ζωής που πάει να καταδικάσει το κάθε τι μεμπτό… Ένα μαύρο παραμύθι.
?..Τέλος, αγέλαστη στην κάσα, ωιμένα, με μαύρα αλόγατα την πήρε αμάξι και 'φυγε με τα μάτια της ραμμένα σαν με σταυροβελονιά από μετάξι…?
[CENTER]…που χορεύει ?Rumba? εκεί που βρίσκεται…
[/CENTER]
Εδώ ακούμε μία πιο ρυθμική ρούμπα, μια ρούμπα φλαμένκο, με καθάρια ελληνική φύση, αρωματισμένη με ανατολίτικους ρυθμούς. Ένα gyspsy, δηλαδή κομμάτι. Από αυτά που ακούγονται στα τσαντίρια των τσιγγάνων. Το κλαρίνο εδώ, είναι ο βασιλιάς του παντρέματος.
[CENTER]…μάλλον σε κάποιο καμπαρέ που λέγεται ?Fünf Fünf Sechs?…[/CENTER]
Φλάουτα, τρομπέτες, βρώμικα φωνητικά και κάπου από το βάθος, κάποιοι μπαρμπάδες από το Πωγώνι κάτι λένε…Κάτι φωνάζουν…Κάτι τραγουδούν…
[CENTER]…όπου, από εκεί, θαυμάζεις τη Σελήνη(?Luna?)…[/CENTER]
Ένα κομμάτι με λεπτό και κομψό ήχο. Πολλά ?συν? σ’αυτό προσδίδει το σοπράνο σαξόφωνο. Η φινέτσα και το έντονο ταπεραμέντο, το ιταλικό, το ισπανικό και ελαφρώς το γαλλικό, είναι διάχυτα στη σύνθεση.
[CENTER]…πάντα μαζί με μία που αξίζει να της πεις ?Mein Lieber Schatz?…[/CENTER]
Αν και πρόκειται για ένα κομμάτι τριάμιση λεπτών περίπου, μου φάνηκε πως κράτησε μόνο ένα. Σα μια σύντομη αγάπη, που ήρθε και έφυγε. Και τώρα ξανά,ίσως, μπορείς να τη διεκδικήσεις. Νοσταλγική ακουστική κιθάρα, πνευστά γεμάτα προσμονή.
[CENTER]…γιατί ?Όταν Σε Φωνάζω? έτσι, θέλω να έρχεσαι…[/CENTER]
?Όταν σε φωνάζω, θέλω να έρχεσαι, μη μου λες πως βρέχεσαι από τα σκοτάδια.?
Αυτοί είναι οι Δάρνακες.
[CENTER]…αφού, έκλεισα την πόρτα, να μη μπουν άλλοι στίχοι, και τι θ’απογίνω, το αφήνω στην τύχη. “Outro”. ?
[/CENTER]
Ο κύκλος κλείνει.
=========
Ένας δίσκος με κατακλεισμό εικόνων. Με θύμησες. Πνιγμένος στη νοσταλγία. Συνθέσεις γεμάτες ταλέντο και μεράκι.Φωνητικά όχι επιτηδευμένα και δραματικά, αλλά “ερασιτεχνικά”.Απλά.
Αξίζει να ακουστεί.
Και μιας και οι καιροί είναι χαλεποί, οι Δάρνακες διαθέτουν για δωρεάν “κατέβασμα” και τους 3 ψηφιακούς τους δίσκους.
http://darnakes.bandcamp.com/
