Ώρα να αυτοαναιρεθώ, γιατί είχα πει στο τόπικ των Νιουρόζις ότι το θεωρώ ανούσιο.
Αλλά με τα πολ που υπάρχουν, είναι μονόδρομος να ανοίγει η κουβέντα.
Λοιπόν, συγκρίνουμε τους 2 co-frontmen, mastermind και αδέρφια της φυλής σαν φωνές, κιθαρίστες, ερμηνευτές, τραγούδια που τραγουδούν, προσωπικά άλμπουμ, προσωπικότητες και ότι άλλο θέλετε.
Το πολ δεν έχει σκοπό να βγάλουμε καλύτερο, ούτως ή άλλως η σάρκα δεν ξεχωρίζει απ’ το αίμα παίδες.
έλα ρε καμένε, τι πολλ είναι αυτά?
Σαν να λέμε δεξί ή αριστερό μάτι! Δε παίζει!
Πάντως επιφυλάσσομαι γιατί το προσωπικό του Τιλ δεν το’χω ακούσει…
τσο και λο! σε μπλιντιν.
Αχαχαχαχα για το τσολο:lol:
Ακριβώς επειδή είμαι καμένος, γι’ αυτό έβαλα multiple αυτή τη φορά.
Καλά για το προσωπικό του θείου μιλάμε για μεγάλο έπος, τα λέγαμε και νομιστεράκη σε άλλο θρεντ.
Εδιτ: επίσης παλιομ…μενο Shaman άμα δε μπεις να ποστάρεις την έχεις βάψει.
οκ, σας ρουμπώνω και τους δύο τώρα.
Με τις 2 φορές που έχω δει λάιβ νιουρόσις, προτιμώ οριακά Τιλ γιατί είναι πιο πορωτικός, σε σχέση με την αρχοντιά του Κέλυ. :bleh::bleh::bleh:
Χε, ωραίο topic, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει συζήτηση για τους Neurosis. Ο Steve Von Till πιστεύω ότι και πιο εντυπωσιακός σαν φιγούρα σε όσα clip- άκια έχω δει (και με τζίβες απλά δεν παιζόταν), και σαν φωνή δούλευε πιο καλά (και πιο νωρίς, νομίζω) τα καθαρά φωνητικά από τον Kelly, αλλά και τα ουρλιαχτά του μια χαρά. Ψιλά και έντονα.
Από την άλλη ο Kelly έχει απεγνωσμένη τσιρίδα που σου βγάζει πολύ έντονα συναισθήματα.
Γενικώς στην αρχή είχα μια δυσκολία να τους ξεχωρίζω πολλές φορές. Μετά το ‘‘Souls at zero’’ οι φωνές τους ακούγονται πολύ παρόμοιες, ευτυχώς που υπάρχουν και τα clips στο Youtube για ν βλέπω ποιος τραγουδάει τι. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που του φαίνοντε τόσο ίδιες οι φωνές τους πολλές φορές (ιδίως στα ‘‘Enemy of the sun’’ και ‘‘Through silver in blood’’).
Solo albums τους δεν έχω ακούσει ακόμα
EDIT: Ψήφος και στους δύο, ε.
Oh hai!
[ul][li]Ο Στηβ Βωντηλ έχει 3 προσωπικούς δίσκους (δε μετράω αυτά που είναι ως Harvestman)[]O ΣκωτΚέλλυ έχει 2 προσωπικούς δίσκους.[]Από τους 3 δίσκους του Βωντηλ, σιχαίνομαι το τελευταίο.[]Από τους δύο δίσκους του Κέλλυ, λατρεύω το τελευταίο.[]Έχω δει λάηβ ΣκωτΚέλλυ.[]Ο πρώτος δίσκος του Βωντήλ, As the Crow Flies, είναι ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος έβερ. Γενικά.[]Ο Στηβ Βωντηλ είναι ίσως ο αγαπημένος μου μουσικός έβερ.[]Το προσωπικό μπλογκ του ΣκωτΚέλλυ είναι το αγαπημένο μου μπλογκ στα ιντερετς. Μπείτε να δείτε, γράφει υπέροχα.[]Στο λάηβ που έκανε ο ΣκωτΚέλλυ, βούρκωσα λιγουλάκι, χεχ.
[/li][/ul]
Αν έβαζα σε μια σειρά τα άλμπουμ τους, θα ήταν:
As The Crow Flies
…
If I Should Fall To The Field
The Wake
Spirit Bound Flesh
A Grave Is A Grim Horse
Επίσης, ο Στηβ Βωντηλ έχει γράψει ένα από τα τρια αγαπημένα μου κομμάτια έβερ, το To The Field.
Από την παρουσία τους στους Νιουροσις δε θα τους κρίνω, τουλάχιστον όχι τώρα. Τώρα βαργέμε. Τώρα πάω να φάω παστίτσιο.
Ψήφισα και τους δυο.
Αλλά λατρεύω παθολογικά Βωντηλ. Θα πούλαγα τη μάνα μου για να τον γνωρίσω.
εδιτ: πολλές τελείες έβαλα, πάρτε ένα θαυμαστικό!
(ακούστε όλα τα σιντι τους ρε φλώροι)
(αλλά όχι καλοκαιριάτικα ε)
[/li]
θα ψαξω ποστ ρε κιερατα που το εκθειαζεις.
Δεν ψηφιζω ακομη, καθως δεν εχω ασχοληθει με τα του Βον Τιλλ. Αλλα αυτο το Catholic Blood απ το The Wake, νταξ. Αν ο Johnny Cash διασκευαζε Neurosis, καπως ετσι θα ακουγοτανε, πιστευω.
Καλα, οχι ιδιαιτερα. Το πιανετε το νοημα, ομως.
Δεν εχω ακουσει ποτε Neurosis (duh) και δεν το βλεπω να ακουω στο αμεσο μελλον, αλλά τον Βοντηλ μου τον εδωσε ο Σαμανος οταν ειχα/εχω τρελες ακεφιες, και καταφερνει καθε φορα να με ριχνει πιο βαθια στον συναισθηματικο βουρκο με την απαλευτη (με τη καλη εννοια) μουνταδα της ακουστικης.
Βωντηλ ,για οταν νιωθεις πολυ αντρας για ΜπονΙβερ. Βωντηλ.
[-X[-X[-X
τστστς ντροπη σ κυριος:p
Λοιπον μιας και μπηκα στη διαδικασια να τους διαχωρισω εριξα μια ψηφο γτ αλλιως δεν εχει νοημα.Και η ψηφος μου στον Scott Kelly.Ενταξει ο von Till ειναι τρομερος μουσικος αυτο δεν το αμφισβητει κανεις και το As the crow flies υπεροχο(τα αλλα σολο του δεν τα χω ακουσει).
Αλλα.Η φωνη του Σκωτυ παιζει να ειναι και η αγαπημενη μου εβερ και απο τις λιγες που μπορουν να με κανουν να ανατριχιασω.Βγαζει μια ηρεμια και ταυτοχρονα ενταση και παθος και τα παντα ολα.Απλα πορωτικοτατη.Το The Wake παλι ειναι η προσωπικη αδυναμια μου,το σιντι που θα ακουσω και θα με μαστουρωσει ξερωγω.
Βεβαια νταξει εχω μια μικρη προτιμηση προς τον σκωτυ χωρις να θελω να υποτιμησω σε καμια περιπτωση τον von till και να πω να φυγει ο ποταπος απο τους νιουροσις εμεις αγαπαμε τον σκωτ.Αυτα.
[SIZE=“1”]+Ο σκωτ στα νιατα του ητανε πιο ομορφος απο τον von till με τις τζιβες.[/SIZE]
Λατρεύω σχόλια όπως αυτό της τελευταίας πρότασης.
Βασικά η φωνή του Σκώτ μόνο ηρεμία δε μου βγάζει. Είναι η απόγνωση, το παναθρώπινο βάσανο, ακούγεται λες και είναι ο τελευταίος επιζών στο μάταιο τούτο κόσμο.
Αντίθετα την ηρεμία μου τη βγάζει ο Στιβ. Μιλάμε ο τύπος είναι όνομα και πράγμα δάσκαλος, μιλάμε ότι σε βάζει σ’ ένα τριπ του στυλ “ότι και να λέει εδώ τώρα πρέπει να τον ακούσω”.
Να φύγετε ρε, να πάτε αλλού:p Πάντως μπράβο που πόσταρες, ένα τέτοιο ποστ σου έψαχνα ρε, τελικά οι απειλές πιάνουν.
Επί τη ευκαιρία, μιας και ανέφερες το We Burn Through The Night BLOG, ας πω κι εγώ που δε μ’ αρέσουν τα blog καθόλου, ότι μάλλον είναι από τα καλύτερα. Και ω ναι, γράφει άψογα, και ας έχει τελειώσει γυμνάσιο.
Bρήκα εγώ http://www.rocking.gr/modules/forum/showpost.php?p=534637&postcount=616
Το λέει εμπορικό, αλλά το έβαλε μες στις καλύτερες κυκλοφορίες του 2008. 
Βασικά αυτό που είπε ο Σάμαν. Ακούστε τα όλα, και καλοκαιριάτικα.
εγώ σα γραφικούλης να σημειώσω ότι άλλαξε γνώμη ο ΦΛΩΡΟΣ για το γρανδ μαγους και αφού χώρεσε στην ΚΩΛΑΘΡΑ του με δυσκολία και του καλάρεσε, πρέπει να μπήκε με ευκολία στη λίστα :).
και για να μην είμαι οφ τοπι, ποιός διαφωνεί δλδ ότι το τελευταίο βωντηλ είναι το χειρότερό του? :-s
εγω διαφωνω.
Kι εγώ. Νομίζω δεν τον έχετε ακούσει καλά το δίσκο, δηλαδή χωρίς ένα ποτήρι καλό ουίσκυ. Δίσκος άντρας.
δεν πίνω ουίσκι, αλλά θα δοκιμάσω πάλι όταν φθινοπωργιάσει.
εσύ ο αποπαραπάνω είσαι πνεύμα αντιλογίας ρε φίλος [-X
:oops:
Για αυτο με την τελευταια προταση μου νομιζα οτι δεν χρειαζοταν να επεξηγησω οτι το εβαλα για πλακα ξερωγω και δεν ηταν κριτηριο μου για να ψηφισω τον Σκωτ,αλλα αφου το ανεφερες το ξεκαθαριζω τωρα.
Αυτο με την ηρεμια της φωνης του οντως παιζει να ειμαι η μονη που το πιστευει αλλα δεν ξερω γτ η φωνη του μου φαινεται κατευναστικη.Οχι οτι ειναι αυτο που τη χαρακτηριζει αλλα σε πολλα σημεια στο A sun that never sets και στο The wake η φωνη του μου φαινεταιι ηρεμη και εντονη μαζι.Η εδω http://www.youtube.com/watch?v=J0R1JgNWjc4&feature=related που ειναι μονο αυτος η φωνη του και μια κιθαρα σε κανει να γυρισεις και να τον ακουσεις προσηλωμενος.Αλλα νταξει ισως εγω ειμαι παραξενη και μου φαινονται ολα αυτα ενω δεν ισχυουν.Ουτως η αλλως ειναι υποκειμενικα αυτα τα πραματα.
Προφανώς και το κατάλαβα πως δεν είναι κριτήριο.
Χρόνια διλήμματά μου που συναποτέλεσαν αφορμή για το θρεντ:
Locust Star (Scott) ή Strength of Fates ? από το “Silver”
Under the Surface (Scott) ή Αway (Steve) ? από το “Τimes”
Falling Unkown (Steve) ή Crawl Back In (Scott) ? από το “Sun”
Έτσι πρόχειρα απαντώ 1-2-Χ. Η σειρά αλλάζει πάντα…