Λοιπόν καλό είναι να ειπωθούν δυο λογάκια για το χθεσινό, όχι τίποτα άλλο, αλλά απ΄ότι κατάλαβα δεν είχε καμία σχέση με ότι έγινε στην Αθήνα.
Πρώτα-πρώτα να διευκρινίσω ότι δεν είμαι (και ποτέ δεν ήμουν) οπαδός της μπάντας και οι μόνοι δίσκοι τους που έχω και γουστάρω πολύ είναι το Chaos A.D. και το Roots.
Σε ένα χώρο με χαμηλές προδιαγραφές για την ποιότητα του ήχου, ιδιαίτερα για τη μουσική των Sepultura που είναι εξαιρετικά δύσκολο task, κρατούσα μικρό καλάθι από την αρχή. Για την ίδια τη μπάντα επίσης, με την έννοια του ότι παραμένουν αξιοπρεπείς, αλλά ντάξει τώρα έχουν πέσει πολύ και τέτοια. Το πρώτο καμπανάκι είχε χτυπήσει όταν τους είδα στη Λισαβόνα τις προάλλες (από youtube), αλλά και πάλι εκεί είχαν τους κρουστούς, οπότε άλλη συναυλία…
Από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα η μόνη λέξη που είναι κατάλληλη να περιγράψει αυτό που έκαναν είναι ότι ΓΑΜΗΣΑΝ τους πάντες και τα πάντα, μας πήραν τα κεφάλια, μας κολλήσανε στον τοίχο, μερικοί περπατούσαν μετά στο ταβάνι και άλλα τέτοια ωραία γραφικά. Ο ήχος ήταν σχεδόν τέλειος (εννοώ cd τέλειος, όχι live). Τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο σαν χαλάζι και αν και δικαιολογημένα το απαιτεί κανείς από τέτοια μπάντα, οι τύποι έχουν προβάρει εξαντλητικά. Όχι απλά δεν υπήρξε λάθος, αλλά η εντύπωση που δόθηκε είναι ότι ακούγαμε μία μηχανή να δουλεύει στο φουλ και όχι 4 ανθρώπους να αποδίδουν μουσική.
Ο Κisser έπαιξε πάρα πολύ καλά, όλα τα solo του ακούστηκαν μέχρι την τελευταία νότα. Ο άνθρωπος τα αποδίδει όλα σπουδαία, παίρνοντας μεγάλο κομμάτι της σκηνικής παρουσίας. Μεγάλος σεβασμός σε ένα άνθρωπο που αγαπάει αυτό που κάνει τόσο παιδικά και ταυτόχρονα σε σπάνιο επαγγελματικό επίπεδο.
Ο Paulo όργωνε ακατάπαυστα. Αν και προφανώς έχει ρόλο κυρίως ρολίστα (είναι θέμα της μουσικής και της μπάντας αυτό), δεν παύει να είναι σημαντικότατος, ακούραστος, δυναμικότατος και τόσο έμπειρος και σταθερός που φαίνεται από χιλιόμετρα.
Ο Green είναι πολύ ωραίος τύπος. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση το πόσο ειλικρινά ταπεινός είναι, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε μία ευγενική επιφύλαξη (απόλυτα λογικό). Όσο προχωρούσε η συναυλία λυνόταν περισσότερο και από τη μέση και μετά απλά καραγούσταρε. Ωστόσο σαν απόδοση ήταν σταθερά καταπληκτικός. Ο τύπος τα έδωσε όλα (χωρίς να έχει καμία αξιομνημόνευτη χροιά). Δεν περίμενα τέτοια αντοχή και μάλλον οι κλειστοί χώροι του πάνε καλύτερα.
Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος. Ο πιτσιρικάς Eloy Casagrande (τον οποίο ο Kisser παρουσίασε ως “the new monster”) είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Ότι και να ειπωθεί είναι λίγο. Ο τύπος κατά τη γνώμη μου παίζει να είναι αυτή τη στιγμή (στα 21 του) ανώτερος του Igor από όλες τις απόψεις. Ο ήχος του ήταν απίστευτος, το χτύπημά του καταδικαστικό, το time του σεμιναριακό. Νιώθω τυχερός που τον είδα από τόσο κοντά. Είμαι βέβαιος πως σύντομα όλος ο πλανήτης θα μιλάει για αυτόν τον τύπο με την παιδική φατσούλα.
Δεν έχω δει καλύτερο live σε πόλη εκτός Αθήνας.
edit: ξέχασα FW Λάρισα που μας είχαν κονιορτοποιήσει, αλλά καμία σχέση ούτως ή άλλως το ένα με το άλλο.
