Sepultura…
Slayer, απλούστατα ο ορισμός του Thrash.
Slayer χωρίς σκέψη.
SEPULTURA.
Οι Βραζιλιάνοι εκτός όλων των άλλων εξέληξαν στην πορεία και τη μουσική και τους στίχους τους.
Οι Slayer εκφράζουν την ακραία βία με αμερικάνικο τρόπο. Δηλαδή παρωπιδικά και με τη μέγιστη υπερβολή.
(το ζεύγος Χάνεμαν - Κινγκ στις κιθάρες έχει κάνει καταπληκτική δουλειά βέβαια).
Όμως το καλλιτεχνικό όραμα των Seps είναι σαφώς πιο ολοκληρωμένο. Και το γεγονός οτι πέρασαν μεγάλες αναταράξεις σαν σχήμα, αυτό δείχνει. Μια μπάντα που ψάχνεται και εξελίσεται και έχει άποψη και όχι μόνο ωμότητα, υπερβολή και πρόκληση. Και τελικά αυτό φτάνει :
[SIZE=“6”]WAR FOR TERRITORYYEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!![/SIZE]
Εμ, η εξέλιξη στην πορεία των Seps πάντως, ειδικά μετά το Roots άφησε πάααααρα πολύ κόσμο αδιάφορο.
Ούτε οι Slayer ήταν στάσιμοι, από δίσκο σε δίσκο υπήρχαν τεράστιες διαφορές. Αν το South Of Heaven ακούγεται σαν ωμή βία(και μόνο γιατί και από τέτοια έχει να φαν και οι κότες όπως και να χει) τότε μάλλον το έχω καταλάβει λάθος.
Slayer γιατι ανηκουν στις “big four” μπαντες του Thrash metal!!!
Αν δεν άνηκαν δηλαδή, όχι?
Sepultura μιας καιι ηταν κατι περισσοτερο απο απλα Thrash μπαντα.
Αν δεν ειχαν το Reign in Blood τοτε oχι!!!:D:p
Γεγονός είναι αυτό, αλλά δεν αποτελεί μέρος των κριτιρίων μου, ειδικά σε θέματα τέχνης.
Γαμώτο οι Sepultura με τον Max ήταν μια από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες! Αλλά 13 χρόνια και αρκετοί αδιάφοροι δίσκοι μετά τους έχουν ρίξει πολύ στην εκτίμηση μου. Αντίθετα οι Slayer συνεχίζουν μια πορεία, φθήνουσα σαφώς, αλλά πιο ενδιαφέρουσα από αυτή των Seps-μάλλον ποιοτικότερη θα έλεγα. Οπότε μετά από αρκετή σκέψη και με βαριά καρδιά θα πω Slayer.
Δεν είναι το ζητούμενο να πιάσουμε έναν έναν τους δίσκους. Μίλησα για καλλιτεχνικό όραμα. Ας προσπαθήσω να το πω αλλιώς. Μιλάω για ύφος. Για το ύφος της τέχνης της κάθε μπάντας. Θα πρέπει να παραδεχτούμε οτι οι Σφαγείς κινούνται καθαρά στα επίπεδα του “προκαλώ με κάθε τρόπο, μουσική, στίχους, πολιτικά υπονοούμενα” και όλα αυτά με την κλασσική αμερικάνικη υπερβολή. Υποστηρίζω ωστόσο ότι στην τέχνη όλα επιτρέπονται. Αλλοιμονο να ήταν αλλιώς. Όμως για να μην γράφω πολλά, δεν μπορώ να αισθανθώ “συγγενής” (ας το πω έτσι), με τους Slayer. Βέβαια, από την άλλη, αυτό είναι δικό μου πρόβλημα και όχι των Σφαγέων και όσων τους αγαπούν. Απλά απόψεις καταθέτουμε όλοι εδώ και κουβέντα να γίνεται γενικώς…
Εξάλλου οι συζητήσεις για τη μουσική, συμπληρώνουν τη μουσική απόλαυση…
Sepultura (με Max), πολυ μεγαλη αγαπη.
Sepultura της Max Cavalera εποχής.
δεν γουσταρω χριστιανους, βλεπε Cavalera[-X… οποτε…
slayer:wink:
για χριστιανος παντως εχει γραψει μερικες κομματαρες… αντε!
Κοιτα τον Max δεν τον λες ακριβως χριστιανο, απλως πιστευει σε καποιον θεο και στην “ψυχη”. Εξαλλου στην Βραζιλια εχει μεγαλωσει…
Και εχει γραψει ΠΟΛΛΕΣ κομματαρες 
μωρε μια χαρα χριστιανο τον λες, τον θεο του δεν τον λεει ουτε βουδα ουτε Δια
Ασε που αμα πουλησει την ψυχη του στο Διαβολο μπορει να γυρισει στους sepultura και να ξαναγραψει καμια κομματαρα!!!:p:wink:
και γω στην οπισθοδρομικη θεοκρατικη Ελλαδα μεγαλωσα αλλα γλυτωσα:lol:
Χμμμ…για δες εδώ τι λένε οι γραφές.
In an interview, Araya believes that “… Christ came and taught us about love, about doing unto others. That was his preach: Accept each other for who we are. Live peacefully, and love one another.” When asked if he believed in God, replied “I believe in a supreme being, yeah. But He’s an all-loving God.” Araya explained that he has a “really strong belief system,” and Slayer’s words and images will “never interfere with what I believe and how I feel… People are not in good shape to where they have to question their own belief system because of a book or a story somebody wrote, or a Slayer song.” Tom Araya also appeared in Sam Dunn’s documentary Metal: A Headbanger’s Journey, and was asked about his religious background, to which he commented “Catholic.” He was also asked “God Hates Us All, How does it fit in?” To which Araya replied “God doesn’t hate. [But] it’s a great fucking title.”
Για πες μας για τους Slayer:p
Εγω θ πω Sepultura γτ τ Arise ειναι τ πρωτο album π μ αναγκασε ν χτυπιεμαι!!..(απο τ πρωτα π ακουσα/αγορασα)