Ον τόπικ και οι Wardruna λόγω Lindy-Fay Hella (τι φωνή!). Δεν έχει και πολύ καιρό που ασχολήθηκα μαζί τους και έχω να πω ότι το ντεμπούτο τους είναι καταπληκτικό! Τα άμπιεντ στοιχεία υπερέχουν σε σχέση με τα υπόλοιπα τρια άλμπουμς, όπου παρά είναι “βίκινγκ” για τα γούστα μου. Κάπου πήρε το μάτι μου ότι μέρη από το πρώτο άλμπουμ ηχογραφήθηκαν εκτός στούντιο, σε φυσικό περιβάλλον.
Μπορούσα να το βάλω σε άλλο νήμα, αλλά προτιμώ εδώ:
Νέος δίσκος από War On Women λοιπόν, που παίζει στο repeat καμιά εβδομάδα τώρα. Στιχάρες, πιασάρικα κομμάτια, riffs, πιο βαριά σημεία, αλλά αυτή την τσίτα-μέταλ παραγωγή να μην είχε, υπέροχο όμως.
Ωραίο το τελικό αποτέλεσμα στον δίσκο και πιο ντούμι. Το ντέμο όμως είναι τελείως απογυμνωμένο και πολύ πιο ωραίο στα αυτιά μου.
This is the very first demo version of ‘Funeral’ that I recorded and sent to Chelsea Wolfe, who then added her vocals. We decided to go a more Doom sounding way for the Mareridt album version, but this demo has a special place in my heart.
Πέρα από το πόσο (μα πόσο) υπέροχο άσμα είναι και το κάνει η Αμαλία ν’ ακούγεται, μόνο σε μένα θυμίζει την ταινία “Ο Ψαλιδοχέρης” και μάλιστα τη σκηνή που κοιτάζει έκπληκτος το χιόνι;
Δεν είδα καμία ξεκάθαρη πληροφορία για το περί τίνος πρόκειται, ελπίζω σε νέο άλμπουμ σύντομα!
Οι μπλακ μέταλ “ανησυχίες” της δεν με συγκινούν και τόσο, όσο οι φολκλόρ στιγμές της και το Folkesange παίζει να είναι το άλμπουμ που άκουσα περισσότερο φέτος από οτιδήποτε άλλο (ναι είμαι σε πολύ φολκ μουντ φέτος )
ΥΓ: Πάντως κονταροχτυπιέται για τις περισσότερες ακροάσεις με το Paga που δεν έχει κλείσει μήνα όπου κυκλοφόρησε (θα έσκαγα εάν δεν το έλεγα)