χμ, δεν είναι ούτε πρόταση, ούτε παράπονο, αλλά νομίζω πως με τη σημερινή δομή του site, είναι λίγο “απρόσωπες” οι προτάσεις, δηλαδή π.χ. ας πούμε ότι εμπιστεύομαι το γούστο του Φίλιππου (αυτοκτονία:p), με τη δομή της κεντρικής πρέπει να ανοίξω όλες τις δισκοκριτικές μια-μια για να βρω τους δίσκους που προτείνει.
Δεν έχω κάτι να προτείνω, αλλά έχετέ το υπόψη.
Δοκίμασε με το search. Πληκτρολογείς το όνομα του συντάκτη και επιλέγεις “albums”. Εντάξει, δεν είναι κι ο πιο straight away τρόπος, αλλά συνήθως εμένα με βοηθάει να βρω αυτό που ψάχνω.
Είναι στα to-do!
Με αφορμή τον καταιγισμό συναυλιών που γίνονται πλέον στη χώρα μας ,θα έβρισκα ενδιαφέρον ένα άρθρο για αυτό .
Π.χ. ένα κείμενο που να έγραφε τον αριθμό των live του 2011 και να τον σύγκρινε με του 2010 ή και παλαιότερα ,τις τιμές αυτών και τις μεταβολές τους (αύξηση φπα) ,
τον λόγο που πραγματοποιούνται τόσες πολλές συναυλίες (είναι λογω πιστού κοινού ,λόγω “πεινασμένου” κοινού ή μήπως είμαστε πλεον για τα καλά στο συναυλιακό χάρτη?).
Να μίλαγαν και κανα 2 διοργανωτές .
Είναι λίγο μεγαλεπίβολο σχέδιο (σαν πτυχιακή φαντάζει) ,αλλά θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμο να μάθουμε και να βγάλουμε τα συμπεράσματα ,όλοι μας (καταναλωτές-πελάτες των live) πώς μας αντιμετωπίζουν .π.χ. υπάρχουν μπάντες που έρχονται επειδή περνάνε καλά εδώ (πολύ πιθανό ) ή οι διοργανωτές καρπώνονται απο την “πείνα” (μπορεί να είναι και πάθος) των εγχώριων ροκάδων .
Πολλές φορές σκέφτομαι τα ονόματα των group που έρχονται για live και αναπολώ τις εποχές που κουβεντιάζαμε στα σχολεία και στα παγκάκια “πως θα ήταν να ερχόντουσαν οι Twisted Sister ,oi Celtic Frost ?” και άλλοι πολλοί (οι παλιότεροι θα με καταλαβαίνουν καλύτερα) .
Δεν φαίνεται για εύκολο κείμενο να συνταχθεί (θα είχε πολύ ψάξιμο απο τον πιθανό συντάκτη) ,αλλά θα είχε μεγάλη απήχηση και αναγνωσιμότητα.
Ότνως πολύ καλό ως ιδέα αλλά δε ξέρω ποιος θα ήταν τόσο τρελός για να το αναλάβει. Πραγματικά μοιάζει με πτυχιακή!!! 
εντάξει ας μην γίνει τόσο ακαδημαϊκα ή επαγγελματικά (αν και δεν θα ήταν άσχημο ) .
Τουλάχιστον να δημοσιεύονταν μία πιο έγκυρη άποψη ,
διότι όλοι μας έχουμε μια άποψη για ποιο λόγο γίνονται ,αλλά καλό θα ήταν να δούμε προς τα που έχει κλίση όλη αυτή η συναυλιακή δραστηρίοτητα.
Καλοί οι μουσικοί ,ακόμα πιο καλά τα τραγούδια τους ,αλλά πάντα μου άρεσε και το “γύρω” απο αυτά.
Το περιβάλλον της μουσικής (στο οποίο ένα σημαντικό μέρος αποτελούμε εμείς οι οπαδοί της).
πολύ καλή η πρόταση π έριξε στο τραπέζι ο γιώργος … για αρχίστε να το σκέφτεστε κύριοι συντάκτες 
η ιδέα είναι πολύ καλή και την έχουμε σκεφτεί και εμείς κάποιο καιρό τώρα 
το θέμα είναι ότι οι Έλληνες διοργανωτές δεν έχουν δεχτεί (ακόμα τουλάχιστον) να κάνουν επίσημες δηλώσεις για πολλά από τα θέματα που θέλουμε να ρωτήσουμε και θέλετε να μάθετε 8)
μέχρι τότε. αναμένουμε…
Σιγά μη δεχτούνε. Μόνο ίσως κάποιοι σαν εμάς που κάνουν live για την καύλα!!! Οι άλλοι…
Πάντως πραγματικά ως ιδέα γαμάει και πιστεύω μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς για live που έχουμε πάει κλπ κλπ
Δλδ τους κάνετε ερωτήσεις για το προιον που προσφέρουν (γενικά) και αυτοί ως επαγγελματίες (!) αρνούνται να δώσουν απαντήσεις ή να το υπερασπιστούν ?
Αυτό μου δημιουργεί ακόμα περισσότερο προβληματισμό και περιέργεια .
Αν όντως το σκέφτεστε μπορείτε ως συντακτική ομάδα να ξεκινήσετε και απο αλλού .π.χ. απο τα ίδια τα συγκροτήματα και το περιβάλλον τους (manager ,κλπ) ή τους οπαδούς.
τελικά έχουμε δίκιο που σχολιάζουμε εδω μέσα ,οτι κάνουν οτι θέλουν (διαχωρισμοί pitch ,συνθήκες διεξαγωγής , υπεράριθμοι κλπ) ,αφού δεν αισθάνονται καν οτι θα πρέπει να τοποθετούνται δημόσια.
είναι μεγάλο θέμα πάντως , μακάρι να το πάρετε απόφαση και να καταλήξετε κάπου ,γιατί στον έντυπο τύπο δεν βλέπω να τους απασχολεί καν.
Γιώργο φίλε μου, welcome to the real world.
Αν θες επίσημα στοιχεία και τοποθετήσεις των μεγάλων διοργανωτών, λυπάμαι έχασες.
Φυσικά και κάνουν ό,τι θέλουν αφού ο κόσμος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από ένα λάηβ.
Από κει και πέρα, εγώ γενικώς δε βλέπω τον μουσικό τύπο (είτε έντυπο είτε ηλεκτρονικό) να ασχολείται ιδίαιτερα με το τι είδους μεγάλες συναυλίες βλέπουμε στην Ελλάδα και τι φταίει για τα όποιο προβλήματα.
Μην πω ότι πιο συχνά βλέπω αρνητικά σχόλια για τον ήχο, ας πούμε, ή για πιθανή καθυστέρηση στην ώρα έναρξης ενός μικρού λάηβ παρά για ένα event τύπου Σόνισφηρ.
Καταλαβαίνω από τη μια με την πολιτική του rocking να μην βάζει βαθμολογίες στα album. Τί νόημα όμως έχει η Eπιλογή Rocking; Noμίζω καμμία. Παρατηρώ μάλιστα ότι το ποσοστό των album που παίρνουν αυτή τη “διάκριση” είναι εξαιρετικά μεγάλο. Ουσιαστικά δηλαδή δεν σημαίνει και πολλά αν τελικά την πάρει κάποιο.
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Νομίζω ότι πλεόν με την τόσο μεγάλη εξάπλωση του διαδικτύου, της διακίνησης της μουσικής μέσω αυτού και της τόσης μεγάλης πληροφόρησης ο αναγνώστης δεν έχει πλέον τον χρόνο να χάσει διαβάζοντας πολλές κριτικές. Τί θέλω να πω; Τι κάνει τώρα πια ο περιηγητής του internet που θέλει να ενημερωθεί για νέους δίσκους; Πάει στα χιλιάδες site και διαβάζει όλες τις κριτικές μία μία; Όχι βέβαια. Είτε μπαίνει σε ένα site όπως το metacritic βλέπει ποια album έχουν συνολικά τις καλύτερες βαθμολογίες και τις διαβάζει είτε παρακολουθεί μέσω twitter ή rss feed τα νέα κάποιων site που θεωρεί έγκυρα και πάλι διαλέγει κριτικές με μεγάλη βαθμολογία. Κακά τα ψέματα ζούμε την εποχή της υπερπληροφόρησης. Ο κόσμος θέλει να ψάχνει γρήγορα και αποδοτικά. Ναι συμφωνώ ότι δεν υπάρχει ζύγι στη μουσική. Παρ όλα αυτά ίσως και το rocking θα έπρεπε να ξανασκεφτεί τα δεδομένα.
Κακά τα ψέμματα πάντως, ένα redesign το χρειάζεται η κεντρική σελίδα.
Σχετικά με τα ριβιούζ να πω δυο πράματα. Τονίζω ότι μιλάω μόνο για τα ριβιούζ δίσκων, όχι συναυλιών, όχι για άρθρα, όχι για αφιερώματα.
Ως μουσικόφιλος που ψάχνει τη μουσική του στο ίντερνετ, πιστεύω ότι πλέον τα ριβιούζ που αποτελούνται μόνο από κείμενο είναι εκ προοιμίου αποτυχημένα. Απλά και ξάστερα.
Εν έτει 2011 που η τεχνολογία προσφέρει άπειρες δυνατότητες για online streaming μουσική, που υπάρχει ένα σοβαρό ποσοστό ακροατών που δεν μπαίνει καν στον κόπο να κατεβάσει ένα τραγούδι αλλά προτιμάει να το stream-άρει, ε το να γράφεις ριβιούζ 1000 λέξεων (για μένα πάντα) είναι σα να κάνεις κουπί σε υποβρύχιο. Ο αναγνώστης δεν θα σπαταλήσει 10 λεπτά να διαβάσει τη γνώμη σου όταν στον ίδιο χρόνο μπορεί να κατεβάσει το δίσκο και να σχηματίσει τη δικιά του.
Για μένα το ιδανικό ριβιού είναι της εξής μορφής:
Xysamol - Trikouverto peokavalima (2011 - Gangbang records)
Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ των Xysamol, που έχουν τον κιθαρίστα των Spermatokataposi στη σύνθεσή τους, παίζουν indie/grindcore με ρεμπέτικες καταβολές και τα καλύτερα κομμάτια είναι τα μπλα μπλα μπλα (max 120-150 λέξεις)
και από κάτω λινκ για κατέβασμα.
Οκ, το λινκ είναι παράνομο, αλλά υπάρχουν άπειρες δυνατότητες για streaming δείγμα δουλειάς. Youtube, Soundcloud, Βandcamp και τόσα άλλα. Νόμιμα ή όχι, σίγουρα νομικά ανώδυνα.
To “άκουσα το δίσκο και στον περιγράφω, πήγαινε να τον αγοράσεις” is so 80s, είναι κατάλοιπο από την εποχή του έντυπου μουσικού τύπου, αλλά here’s the internets. Ο ακροατής δε νοιάζεται να του περιγράψεις τι θα ακούσει, αλλά να του δώσεις κάτι καλό να ακούσει. Σταρχίδια του οι 934 αράδες που αποτυπώνουν τα συναισθήματά σου όταν ακούς το δίσκο, ο άλλος να τον ακούσει θέλει.
Αυτή τη στιγμή η πιο αναμενόμενη κυκλοφορία για μένα είναι το νέο Rwake. Έχουν ανέβει 3-4 ριβιούζ και σε σάιτς που εμπιστεύομαι, δεν έχω διαβάσει κανένα. Απλά κάνω κλικ συνέχεια στα 3 κομμάτια που έχουν διαρρεύσει. Είμαι σίγουρος ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι.
Αυτά. Ίσως σε σημεία να μη γίνομαι απόλυτα κατανοητός, σχωράτε με έχω πιει λίγο (deathakias13 can approve) τα διευκρινίζουμε αύριο άμα είναι, και τονίζω ότι αυτές είναι προσωπικές σκέψεις ενός ακροατή που ψάχνει με συγκεκριμένο τρόπο τη μουσική του στο ίντερνετ. Άλλοι προφανώς μπορεί να λειτουργούν διαφορετικά.
@Bleedin
Αν και δε νομίζω πως είναι on topic (για το φόρουμ), εμένα πάλι μου κάθεται πολύ άσχημα η δική σου εκδοχή / προσέγγιση. Είναι ως λογική λίγο τσαπατσούλικη και επιφανειακή.
Δεν βρίσκω σκοπιμότητα στους βαθμούς πλέον και δεν μου λέει τίποτα μια άποψη που δεν στηρίζεται σε επιχειρηματολογία και ορθό λόγο, όπως αυτό παραθέτεις.
Φυσικά, υπάρχει κόσος που βαριέται να διαβάσει το οτιδήποτε, πόσο δε μια κριτική. Υπάρχει όμως αρκετός κόσμος αντίθετα που θέλει να διαβάζει κριτικές και πάντα βάσει αυτών sortαρε τις επιλογές του.
μια χαρά είναι οι κριτικές…
Θα ήθελα κάπου εδώ να πω ότι αφενός σιχαίνομαι το γεγονός ότι εκεί που γράφω (οχι στο μπλογκ) αναγκάζομαι να βάζω βαθμό και αφετέρου ότι το κείμενο μιας κριτικής πάνω απ’ όλα είναι ένα κείμενο. Το διαβάζεις γιατί σ’ αρέσει το διάβασμα και θες να δεις τι κατέβηκε στην κούτρα του συγγραφέα οσο άκουγε τον δίσκο.
Και για να ενισχύσω την άποψή μου, μπείτε στο blog του Plunderer και ρίξτε μια ματιά. Είμαι βέβαιος ότι ενώ δεν πρόκειται να μπείτε στον κόπο να ακούσε ούτε το ένα δέκατο των δίσκων, θα θέλετε να διαβάσετε όλες τα κείμενα.
Ok, coffee time και καλημέρα σας.
Είμαστε όντως οφτόπικ, οπότε ένα καλό παιδί να κάνει την καλή να μας στείλει στα θέματα του σάιτ.
Προφανώς ανέφερα τη δική μου οπτική γωνία, το τόνισα δις. Έτσι ψάχνω εγώ τη μουσική μου, έτσι θέλω το μουσικό μου ίντερνετ. Ανέφερα το λόγο που δεν ψάχνω για νέες κυκλοφορίες μέσα από τις δισκοκριτικές του ρόκιν. Τονίζω ότι μιλάω για σχετικά άγνωστες κυκλοφορίες και όχι για το νέο Μέηντεν κλπ μιας και αυτές οι κυκλοφορίες (που θα τις ακούσουν όλοι έτσι κι αλλιώς) είναι λίγες μέσα στη χρονιά. Δηλαδή οκ, άκουσες το νέο Θήατερ πριν απ’όλους, περιέγραψέ το με το νι και με το σίγμα, σύμφωνοι. Στις “μικρές” κυκλοφορίες όμως που ψάχνω εγώ, η παρούσα μορφή του τμήματος των δισκοκριτικών δεν μου προσφέρει πολλά πράματα.
Μπήκα τώρα στην κεντρική και διάβασα την κριτική για το Blood Ceremony, αλλά το δίσκο τον έχω αγοράσει εδώ και κάνα τρίμηνο οπότε δεν πιάνεται, καλά τα λέει πάντως. Μου κίνησε την περιέργεια αυτό εδώ (http://www.rocking.gr/reviews/album/Phideaux_-_Snowtorch/3677/) αλλά πρέπει να ανοίξω άλλα 2 παράθυρα για να το βρω να το τσεκάρω, μιας και δεν υπάρχει ούτε καν λινκ για την επίσημη ιστοσελίδα τους. Προχωράω στην επόμενη κριτική και το χάνω, ή κλείνω το ρόκιν και ψάχνω το δίσκο; Όπως και να’χει εγώ δυσκολεύομαι.
Όσο για το μπλογκ του πλάντερερ, είναι όντως φανταστικό και το επισκέπτομαι καθημερινά, αλλά είναι η εξαίρεση. Τις αντίστοιχες σεντονοκριτικές του doommantia πχ (που είναι και στα γούστα μου) τις προσπερνάω και ας με κακίσει ο DrDoom. Έχουμε το ίντερνετ για να διαδίδουμε τη μουσική που αγαπάμε, μας έχει λύσει τα χέρια και χρησιμοποιούμε τις πρωτόγονες πρακτικές της εποχής των φανζίν? Αυτό εμένα δε μου κάθεται καλά.
Και προφανώς αυτή είναι μόνο η δική μου άποψη, δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς, ούτε τη λέω σε κάποιον.
Χμ… ένα καλό κείμενο παραμένει ένα καλό κείμενο. Δεν το διαβάζεις μόνο για να πάρεις μια ιδέα για το τι λέει ο δίσκος που περιγράφει. Κατά κάποιο τρόπο είναι και μια ανταλλαγή απόψεων. Πως; Μα με το που θα διαβάσεις την κριτική κατευθείαν θα αναπτυχθούν οι όποιες ενστάσεις σου πάνω στα γραφόμενα. Πιστεύω πως αν κάτι βοηθάει την κριτική σκέψη είναι τα κείμενα των κριτικών και όχι μόνο στην μουσική, στα πάντα.
Να το πω και αλλιώς. Όταν ξεκίνησα να ακούω metal οι κριτικές του hammer ήταν ευαγγέλιο, ακόμα και όταν άκουγα το άλμπουμ σχεδόν προσπαθούσα να ακούσω αυτά τα οποία έγραφε ο συντάκτης, με τον καιρό άρχισα να αμφισβητώ τα γραφόμενα του κάθε συντάκτη, κάπου αρχίζει να αναπτύσσεται η δική μου κριτική σκέψη και αυτό γίνεται μόνο όταν έρχεσαι σε “σύγκρουση” με κάποιο κείμενο είτε στο internet είτε οπουδήποτε αλλού.
Εντάξει δεν ξεροσταλιάζω βέβαια στο internet για να διαβάζω κριτικές αλλά σίγουρα διαβάζω συχνά είτε είναι στο rocking είτε στο hammer.
Dead ο bleeding history έχει δίκιο. Άλλες οι εποχές του hammer. Τότε τρεχαμε στο περίπτερο να το αγοράσουμε γιατι ήταν η μονη μας ενημέρωση και οι κριτικές ειχαν σημασία γιατι η αγορά δίσκων κόστιζε. Τώρα οτι θες το ακούς κατευθείαν στο grooveshark π.χ. και αν γουστάρεις το αγοράζεις. Δε λέω να καταργηθούν οι κριτικές προς θεού. Απλά είναι ΠΑΡΑ πολλές στο διαδίκτυο και κάπως ο κοσμος πρέπει να βλέπει γρήγορα ποιες αξίζει να διαβασει η οχι. Και μένα μου τη σπάει να βάζω βαθμολογίες. Άλλωστε είναι επιφοβες και υπεύθυνες για τον κριτικό. Αυτές μένουν στην ιστορία. Ο Ζαχαρόπουλος έμεινε στην ιστορία γιατι έβαλε δέκα στο x factor. Εκτιθεσε οταν βάζεις έναν βαθμό οτι να ναι. Ακόμα θυμάμαι την κριτική του rocking στο black ice που τι διαβαζες και εμενες με την απορία. Τελικά του αρεσε του συντάκτη ο δίσκος η οχι;
Sent from my iPad using Tapatalk
