Τα σχόλιά σας για μια από τις κορυφαίες και πιο πρωτοποριακές/ακραίες INDUSTRIAL (έτσι, με κεφαλαία) μπάντες του γαλαξία μπορείτε να τα αφήνετε εδώ.
Προσωπικά, οτιδήποτε έχω ακούσει απ’αυτούς (νταξ’ δεν τα χω κι όλα) το’χω προσκυνήσει.
για γεύση (όχι απαραίτητα ευχάριστη):
The Worlock
(το επί χρόνια απαγορευμένο ως “υπερβολικά ακραίο” βιντεοκλίπ. κλικ με δική σας ευθύνη)
Αssimilate live
(χαρακτηριστικό βίντεο των επεισοδιακών λάιβ εμφανίσεών τους)
Tin Omen
(για όσους βιαστούν να πουν “αυτοί δεν είναι μέτσαλ, τον πούλο”, δίνουμε βάση στα blastbeats που σκάνε στο 3ο λεπτό και στο φινάλε)
τους έχω αναφέρει στο goth thread, όταν είχαν κυκλοφορήσει τον προπερσινο δίσκαρό τους. Τι να λέμε, από τις επιδραστικότερες και καλύτερες μπάντες στον χωρο. Το Τhe Greater Wrong Of The Right είναι το αγαπημένο μου. Όσο για το Tin Omen οκ απλά προσκυνώ. Να αναφέρουμε επίσης ότι έχουν συνεργαστεί με τον τυπά από Ministry, όπως και το γεγονός ότι οι Nine Inch Nails ίσως να είναι η πιο τρανταχτή μπάντα που απλά δεν θα ήταν ίδια αν δεν υπήρχαν οι SP.
Το all-time classic τους είναι φυσικά το Rabies του 1989 (την ίδια χρονιά με the mind is a terrible thing to taste, καθώς και με τα φιλμς Akira και Tetsuo για να μην ξεχνιόμαστε). Τα “Worlock” και “Tin Omen” είναι από δω μέσα.
Απ’όσο ξέρω, οι τότε “γότθοι” ψιλοστράβωσαν με την πιο Noise/Metal κατεύθυνση (ναι, σε όλους τους χώρους υπάρχουν μαλάκες) αλλά, φυσικά, ο χρόνος τους διέψευσε πανηγυρικά.
από κει και πέρα, από τα πιο πρώιμα/ηλεκτρονικά 80ς άλμπουμς, ζόρικο είναι το Bites του 1985, ενώ και τα 2 τελευταία είναι πολύ καλά όπως ανέφερε ο Παναγιώτης (The Greater Wrong of the Right-2004, Mythmaker-2007).
Να σημειώσουμε και τη διάλυση της μπάντας το 1996, μετά το The Process, το θάνατο του Dwayne Goettel (RIP), και τo reunion του 2003 (ενώ είχε μεσολαβήσει το Puppy Gristle, άλμπουμ που αρχικά προοριζόταν για προσωπικό του cEvin Key)
Έχω ακούσει αρκετά κομμάτια τους, όλα τους αξιόλογα αλλά δεν με έψησαν να δώσω παραπάνω προσοχή. Στο είδος τους όμως μάλλον είναι μέσα στους καλύτερους που έχω ακούσει και σίγουρα δε θα με χάλαγε να βγώ΄έξω και να παίζει κανά δισκάκι τους.
Βρήκες κι εσύ να ανοίξεις τόπικ για τους Skinny Puppy!
Κορυφαία μπάντα για το industrial εννοείται. Τα έχεις πει και ο ίδιος πιο πριν.
Αλλά δύσκολο να μπει κάποιος στο πνεύμα τους αν δεν έχει ακούσει πώς παιζόταν το industrial τη δεκαετία του 80.
Τότε που δεν είχε μεγάλη σχέση με το metal.
Anyway, τα δύο τελευταία τους μου άρεσαν, αν και δε με ενθουσίασαν. Μου φάνηκαν πολύ “εύκολα” για Skinny Puppy!
νομίζω “προσιτά” είναι η πιο κατάλληλη λέξη. Είναι πολύ καλα, και με σύγχρονο ήχο, όμως απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό η “τρομακτική” ατμόσφαιρα των παλιών. Ωραίοι δίσκοι πάντως για να αρχίσει κανείς.
Κι έχεις δίκιο ότι στα 80ς το ιντάστριαλ δεν ήταν όπως το εννοούμε σήμερα.
Πάντως, τα φωνητικά του Nivek Ogre έχουν δημιοργήσει σχολή κι εχουν επηρρεάσει κι αρκετούς “υπόγειους” μέταλ τραγουδιστές είτε με εντυπωσιακό τρόπο (Attila Czihar, Aldrahn) είτε με αστείο (Mortiis).
Νομίζω καταλαβαινόμαστε.
Τότε έδιναν πολύ έμφαση στην ατμόσφαιρα. Όσο πιο κλειστοφοβική τόσο το καλύτερο.
Για αρχή, ναι, είναι καλοί δίσκοι για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος και που θεωρεί ότι το industrial είναι οι Rammstein, οι Pain ή οι Deathstars! Και αναφέρομαι κυρίως στους metal fans.
Ο Aldrahn νομίζω το είχε δηλώσει ότι του άρεσαν. Δε θυμάμαι σίγουρα. Αλλά το θεωρώ δεδομένο.
Μόρτη δεν έχω ακούσει. Και δεν ψήνομαι η αλλήθεια είναι.
Τα cds τους πού θα τα βρω σε λογική τιμή μου λες;
ναι ρε γαμώτεν! Κι εγώ δεν τα βρίσκω με τίποτα!
ό,τι έχω, το χω κατεβασμένο/αντιγραφές από φίλους. Πραγματικά κρίμα!
ψ. έχω την εντύπωση πως κάπου είχα διαβάει συνέντυξη Attila να θεωρεί τους Skinny Puppy βασική επιρροή όσων έκανε με τους Plasma Pool. Άρα κι αυτός μάλλον δεδομένα τους εκθειάζει.
Πάντως γενικά μιλώντας, είναι κρίμα σήμερα industrial να θεωρείται έιτε το depeche mode-με-pantera-κιθάρες των Rammstein, ή τα Φοίβος-με-γερμανικό-στίχο χιτάκια του dark sun. όχι ότι δεν υπάρχει σπουδαίο industrial σήμερα, αλλά κάποια πράματα είναι κλασικά και δεν πρέπει να ξεχνιούνται (οφτόπικ τέλος)
ε μα έτσι και άλλιως δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που να θεωρεί ινδαστριαλ μπάντες αυτές που αναφέρατε. έτσι και αλλιώς πλέον είναι δύσκολο να βγάλεις κάτι καθαρόαιμα ινδαστριαλ πλεον, αφού όλα τα είδη έχουν μιξαριστεί κλπ.Αλλού θα το ακούσεις πιο μέταλ, αλλού πιο ηλεκτρονικό. Οσο για τους Skinny Puppy, μπορεί να έχουν γίνει πιο προσιτοί όντως, αλλά παραμένουν σταθερή αξία. Πάντως πιστεύω ότι στις μέρες μας το ηλεκτρονικό industrial έχει να δείξει αρκετά πιο καλά πραγματα σε σχέση με το “επιμεταλλωμένο”. Οι Portion Control πχ που είναι μία από τις πρωτοπόρες μπάντες του είδους, παραμένουν πιστοί στις μινιμαλιστικές δομές κλπ, ενώ οι Skinny Puppy έχουν αρκετές νέες επιρροές στην μουσική τους. Εντάξει, δεν είναι κακό, το θέμα είναι να βγαίνει καλή μουσική.
Μόνο τα δύο τελευταία έχω βρει σε λογικές τιμές, αλλά δεν τα έχω πάρει ακόμα. Τα άλλα από 20άρικο και πάνω.
Κάπου πήρε το μάτι μου και κάποιο DVD αλλά δεν ξέρω τι ποιότητα θα έχει.
Anyway, γι’ αυτό θα πάμε σε κανά μήνα στους Die Krupps. Για να ακούσουμε πραγματικό industrial! (Αν έρθουν και αυτή τη φορά.)
συμφωνώ με Παναγιώτη.
Αν και αρκετοί δεν γνωρίζουν και εννοούν Rammstein με τον όρο industrial. Κακώς.
Πάντως συμφωνώ πως έχει πολύ καιρό να βγεί κάτι μεγάλο από το χώρο του μεταλλικού industrial.
Μάλλον οι γοτθοι το’χουν περισσότερο όντως, αν και τα κροσόβερς από και προς τις δυο πλευρες είναι έντονα (βλέπε και :Wumpscut: ) και φυσικά αυτό μας χαροποιεί.
Ναι ρε Φορκμπόι! Έτσι να’ουμ! Die Krupps ρε! Black Beauty-white heat!=D>
να συμπληρωσω οτι ο mortiis επαιζε μπασο στους εμπερορ κ μετα καταπιαστηκε με καθαρο ambient.οι πρωτοι 2-3 δισκοι ηταν εξαιρετικα ατμομοσφαιρικοι αλλα μετα την “ειδε” πιο industrial και χαλασε η συνταγη…
Το τελευταιο cd τους αρεσε καθολου?(Για οποιον το εχει ακουσει ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ) Εγω το τσιμπησα και, αν και 'αρεσουν πιο πολυ τα παλια, μπορω να πω πως ειναι αρκετα αξιολογο.
Υ.Γ. ναι, ο wumpscut το εχει γ****ει το θεμα.EMBRYODEAD!
καλό είναι και το τελευταίο. Ομολογώ βέβαια ότι δεν το’χω λιώσει τόσο πολύ.
Αλλά είναι ένα σκαλί κάτω από το προηγούμενο.
Που με τη σειρά του είναι ένα σκαλί κάτω από τα παλιά τους.
