Tα δυο πρωτα singles,ημερομηνια κυκλοφοριας 11 φεβρουαριου 2022.Μολις 10 κομματια,προφανως καποια deluxe εκδοση θα εχει και 1-2 bonus.
“The River Is Rising”
“Whatever Gets You By”
“C’est la vie”
“The Path Less Followed”
“Actions Speak Louder Than Words”
“Spirit Love”
“Fill My World”
“April Fool”
“Call Off the Dogs”
“Fall Back to Earth”
Η “βρωμια” οντως λειπει απο την χροια του MK,ομως εχει αλλα χαρισματα,κατα διαστηματα μπορει να μου τη σπαει κιολας η φωνη του βεβαια,το δευτερο single ειναι ενα ωραιο μπαλαντοειδες κομματι με feeling sweet child.
Ειναι εκει εξω το δισκακι,το ακουω και επιστρεφω.Παραγωγη εξεπιτηδες οχι καλογυαλισμενη που λεμε,Myles Kennedy που εδω δεν το παρακανει με τις ψιλες του που με εκνευριζουν καποιες φορες στα κομματια του Slash,solos κλασσικα.
Τhe Pass Less Followed,Actions Speak Louder Than Words,Fill My World,Fall Back To Earth,C’est La Vie.
Ο πρώτος δίσκος του Slash που δε μου άρεσε. Για την ακριβεια με απογοήτευσε σε σημείο κατάθλιψης. Εκτός του “The River is Rising” που ανοίγει το album (το οποίο δεν και καμιά κομματάρα εδώ που τα λέμε αλλά εχει πολύ καλό ρεφραίν, και όσο το ακούς μεγαλώνει), τα υπόλοιπα τραγούδια είναι καλοπαιγμένο μεν, 3ης κατηγορίας δε hard rock. Στην κριτική του site διάβασα για επιρροές Aerosmith, πράγμα που μου έβγαλε και ‘μένα. Δεν καταλαβαίνω τη γκρίνια για τον ήχο του, ο ήχος είναι μια χαρα, ζεστός και οργανικός, τα τραγούδια όμως πάσχουν κατά πολύ. Δεν ακούω πουθενά όρεξη και καύλα από τη ραχοκοκκαλιά της μπάντας, ο Slash δεν έχει φαντασία στα riffs του, ο Myles στην καλύτερη βαριέται. Θεωρώ ότι ή ήθελαν να κάνουν κάτι διαφορετικό που δεν τους βγήκε ή πολύ απλά τους τα έσκασε η Gibson records για το album και έβαλαν μέσα ιδέες απομεινάρια του Slash, και τα καλά τα κρατάει για τους Guns n’ Roses για τον δίσκο που (φήμες λένε, αλλά και ο ίδιος ο Slash λέει ότι) γράφουν… Η ακρόαση τελείωσε και είχα νεύρα. Κρίμα.
Ποιος σου εχει αρεσει απο τις σολο δουλειες του περισσοτερο? Δεν περιμενω απο τον Slash να με ενθουσιασει,δεν ειναι ο καινοτομος κιθαριστας,παντως δεν μπορεις να τον πεις τεμπελη η ανενεργο τοσα χρονια.
Ακόμα και μετά από πολλές ακροάσεις, πολύ λίγα τραγούδια ακούγονται ολοκληρωμένα. River is Rising, C’est la vie, Actions Speak Louder than Words.
Στο μεγαλύτερό του μέρος, μοιάζει σαν άνευρο τζαμάρισμα που δεν οδηγεί κάπου, εν τέλει. Δεν υπάρχει ένας πυρήνας τραγουδιών επιπέδου World on Fire, 30 Years to Life, Dissident, Bent to Fly. Ακόμα και όταν έχουν μια πολύ καλή αρχική ιδέα, όπως στο τελευταίο κομμάτι, δεν αναπτύσσεται ποτέ, γίνεται επαναλαμβανόμενη και τραβηγμένη, με αποκορύφωμα το κλείσιμο του τραγουδιού, που σε συνδυασμό με τα εξίσου τραβηγμένα φωνητικά, οδηγούν στην πιο άβολη στιγμή που μας έχουν προσφέρει. Και ο Myles Kennedy είναι από τους πολύ αγαπημένους μου τραγουδιστές.
Παίζει ένα αρνητικό σερί με τα τελευταία 2 Slash και το τελευταίο Alter Bridge. Ελπίζω να αλλάξει αυτό, με το επόμενο AB.