Ε βεβαια πως να μην προτιμας την καρδερινα :?
@2.51 #-o κρίμα για την κατάντια αυτή
on topic: 3/3 για τον slash.Θα μπορούσε να έχει 2-3 λιγότερα τραγούδια αλλά και πάλι ακούγεται νεράκι και δε κουράζει καθόλου αφού όλα τα τραγούδια έχουν από κάτι που αξίζει
Καλύτερα ο φλώρος παρά ο ξεπεσμένος!!!
Ασυστολα, και μενα απο τα πολυ αγαπημενα
Το Chinese Democracy δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι σχεδόν αριστούργημα :p. Ο Axl είναι ο αντιπαθέστατος τύπος που κατέστρεψε την καλύτερη rock μπάντα των τελευταίων 30 χρόνων, αλλά στα καλά του δεν είχε ανταγωνιστή κανένα Myles Kennedy. Γενικά δεν είχε κανέναν ισάξιο από όταν εμφανίστηκε και μετά. Να λέμε την αλήθεια…
Από την άλλη, ο Myles είναι πολύ καλός και ταιριαστός σε αυτό που κάνει τώρα ο Slash, ενώ οι κιθαρίστες-τσίρκο των Axl Roses είναι για κλάματα.
Αγάπη και σεβασμός λοιπόν στον Slash (αυτό τον καιρό διαβάζω το βιβλίο του, πρώτη φορά που διαβάζω κάτι αντίστοιχο και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα) και προσωπικά θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη δουλειά του (ως τώρα θεωρούσα το “Ain’t life grand” ότι έχει αυτή τη θέση). Τα 17 κομμάτια κουράζουν όμως λίγο… Νομίζω ότι συνθετικά θα χρειαζόταν λίγος Izzy για να ισορροπήσει την ορμή του Slash, αλλά αυτά είναι θεωρίες.
+1
In drugs/alcohol abuse, celebrity lifestyle and record sales…
Ο κουμπάρος σου εγκρίνει τέτοιου είδους αναγνώσματα;
Δε νομίζω να εγκρίνει… Αλλά (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) ο Ritchie δεν έχει δεήσει να εκδόσει τα απομνημονεύματά του, οπότε βολευόμαστε με Slash.
Έχω και “Motley Crue - The Dirt” να περιμένει στην ουρά για ανάγνωση!
Σωστός! Πάντως του Slash το έχω διαβάσει και εγώ (και ας βρίζει ο ΝΜ). Ενδιαφέρον ότι την πρώτη χρήση ηρωίνης την έκανε ακούγοντας Iron Maiden!
Με μια ακροαση η αληθεια ειναι οτι θα το ελεγα αδιαφορο αλλα με πεισατε να του δωσω και αλλη ευκαιρια 
Οσον αφορα την συγκριση myles axl ωρες ωρες γελαει ο κοσμος. Οπως και στη αστεια συγκριση που υπηρχε myles με scot stapp. Βεβαια εδω μιλαμε για τον axl αλλα και παλι. Ανθρωπος που εχει ταλεντο αλλα το εχασε γιατι μαλακιζεται δεν μπορει να το εχει για αλλοθι. Διαχρονικα και χοντρικα και στρογγυλα και μουσικα να το παρει κανεις ο myles ειναι κλασεις ανωτερος μιας και ηρθε αντεξε και εμεινε. Ο axl ξεφυγε πολυ γρηγορα. Συγνωμη αλλα καποιος που το γαμαει μονος του πεφτει στα ματια μου. Στα καλα του χρονια οντως καλυτερος απο τον myles μιας και αυτο το γρεζι που ανεφερε καποιος ειναι πολυ δυνατο αλλα το οτι δεν εμεινε στα καλα του μου φτανει να μην θελω καν να κανω συγκριση. Μην το παμε πιο μουσικα που o myles κραταει και μια κιθαρα καλυτερα απο τους περισσοτερους…
Είπαμε, για καμιά μπαλάντα καλός είναι ο Myles, για hard rock δεν είναι :). Όσο για τον Axl, πρόκειται για μοναδικό τραγουδιστή, έναν από τους λίγους. Είναι σε άλλο επίπεδο, τι να κάνουμε τώρα.
Πειτε μου οτι μιλατε για τον Αξλ σε τεχνικο επιπεδο τοση ωρα και γενικες φωνητικες ικανοτητες για να γελασει και ο καθε πικραμενος.
Εχω δει φανταστικες λιστες που προσπαθουσαν να πεισουν τον κοσμο τοτε οτι ηταν κατι το απιαστο. Εχω δει μεχρι και λιστα με τον Αξλ να εχει κορυφαιο vocal range μαζι με αλλους τραγουδιστες οπως ο Roger Waters (ελπιζω να μην χρειαζεται περαιτερω εξηγηση), ο μιστερ “μονο φαλσετο” με ατελειωτο vocal range, ο οποιος δεν ειδε στη ζωη του μια καθαρη νοτα. Τα μηντια μεχρι και αυτο κανονισανε τοτε. Μας παρουσιαζανε εναν κακιστο τεχνικα τραγουδιστη ως τεχνικο.
Τεχνικα, ο ανθρωπος εκανε καριερα με 2 πραγματα. Το περιφημο και μοναδικο whiny falseto (ο ηχος της γατας βιαζομενης σε γατο-gangbang) και τα δυνατα σκρημς διχως αυριο. Το πρωτο του εξασφαλισε την ιδιαιτεροτητα και αυτο ειναι πολυ σημαντικο στον κοσμο της μουσικης. Το δευτερο το συνδυασε με το γενικο attitude του γαμαω τα παντα στο περασμα μου, αλλα και σαν σκρημερ ηταν θλιβερος αφου η φωνη αντεξε τοσο λιγο που ακομα και σκρημερ ηταν μπαζο και απλα ταλαιπωρουσε τον εαυτο του (τωρα που γυριζει ο τροχος), φανταστειτε ο Tyler να αντεχε 3-4 χρονια ας πουμε. Γελαει ο κοσμος. Δεν ειδε τεχνικα ουτε ενα λαιβ της προκοπης στη ζωη του ο Αξλ, ελεος. Για να μη λεμε γενικα πως ο Mr. Empty Me (του κολλαει η τραγουδαρα των Nothing More) φανηκε ποσο ξεβρακωτος ηταν αφου η πουτανα η αμπαλοσυνη δεν κρυβεται για πολυ καιρο η ρημαδα.
Σαν φροντμαν τωρα ηταν αυτο που χρειαζεται η μουσικη βιομηχανια σε αυτο που εκανε και στη μπαντα που ηταν, καθαρα και ξαστερα. Το σταριλικι το ειχε βεβαια και σε τεραστια δοση.
Ελπιζω λοιπον να εννοειτε το τελευταιο τοση ωρα…
PS: Προς το παρον στο κεφαλι beneath the savage sun, shadow life, wicked stone, 30 years to life, bent to fly, dissident etc να πορευεστε, δεν βαζετε το τραγουδισταρα να τα πει να γελασουμε λιγο λεω γω…
Ο μίστερ “μόνο φαλσέτο” είναι ο Axl ή ο Roger Waters; Από την πρόταση δεν είναι ξεκάθαρο. Αν εννοείς τον δεύτερο, συμφωνώ, ο Waters ήταν σε φωνή υποδεέστερος και του Gilmour και του Wright - θεωρώ.
Ο Axl όντως βασίστηκε στο φαλσέτο, αλλά:
-
Έχει και καθαρές νότες, χωρίς να συγκρίνεται φυσικά με metal υψίφωνους τύπου Dickinson ή Kiske ή φαινόμενα σαν τον Ian Gillan (παλιά).
-
Το φαλσέτο είναι κι αυτό μία τεχνική, άρα κάποιος που το χρησιμοποιεί δεν είναι άτεχνος. Μιλούσα πρόσφατα με φίλο τραγουδιστή που μου έλεγε για τον Halford ότι είναι βαρύτονος και όλο το θαύμα του Painkiller είναι φαλσέτο. Άτεχνος ο Halford λοιπόν;
Το γεγονός ότι ο Axl “ρετάρει” φωνητικά τα τελευταία χρόνια δεν τον μηδενίζει. Λίγοι κρατάνε τη φωνή τους απείραχτη μετά τα 50. Τελευταία φορά που τον είδα live (2010) δεν τα πήγαινε και άσχημα, άσχετα με το ότι η μπάντα του είναι για τα πανηγύρια.
Με λίγα λόγια εγώ δε διαφωνώ τελείως με όσα γράφεις, αλλά μη το φτάνουμε στο άκρο να λέμε ότι ο τύπος δεν υπήρχε ποτέ φωνητικά. Η φωνή του έχει έτσι κι αλλιώς καταγραφεί στο καλύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών. Ε, με τη φωνή του “Axl 1987” δε συγκρίνεται κανένας Myles Kennedy!
Μια χαρά είναι ο Myles, μια χαρά και ο δίσκος του Slash. Το πρόβλημα για μένα είναι ο αριθμός των κομματιών. Βάλε 10 κομματάρες αντί για 10 κομματάρες, 3 μέτρια και 4 fillers. Εγώ όταν ακούω ένα δίσκο τον ακούω ολόκληρο και με χαλάει όταν αναγκάζομαι να κάνω skip.
Ο Ερωτικός είναι λίγο biased με τον Axl κι έχει τους λόγους του, αλλά γίνεται προκλητικός και προκαλεί τζάμπα αντιδράσεις…
Αγαπάμε όσα έκανε κάποτε, αλλά πλέον δεν μπορούμε να του ακολουθήσουμε, ούτε έχουμε λόγο να κάνουμε τα στραβά μάτια σε όσα μας ενοχλούν στη συμπεριφορά του.
Εκεί που o Axl σήμερα είναι (πρώην) rock star, ο Myles Kennedy είναι καλλιτέχνης. Για όσους ξέρουν τι μουσικός είναι σε όλα τα επίπεδα.
Η χολη μου σταματαει εδω, να μην το παρακανουμε, να μιλαμε για ζωντανο τραγουδιστη εδω, καποιον που προσφερει για 15 χρονια τωρα, δυστυχως αργα αλλα και παλι…
Biased λεει…τα λυσσακα μου εφαγα παλι αλλα να βρουνε καποιον αλλο, τον Μαιλς πηγανε να βρουνε, δεν τους παιρνει
Ερωτικέ πολύ έρωτα ναουμε με τον Μάιλς ε;;
Εντάξει, ωραία τα είπαμε πάντως. Ομολογώ ότι δεν έχω ασχοληθεί εκτενώς με τον Myles, θα το πράξω.
Δεν έχω κανένα λόγο να υποστηρίξω τον Axl για όσα έχει κάνει εδώ και 20+ χρόνια, η βασική μου ένσταση είναι ότι αυτός ήταν πίσω από το μικρόφωνο στο Appetite, οπότε έχει γραφτεί στην ιστορία, όσο μαλάκας κι αν αποδείχτηκε στην πορεία. Το ίδιο ας πούμε ισχύει και για τον Steven Adler (ότι έχει γραφτεί στην ιστορία), που κατά τ’άλλα είναι ένας συμπαθέστατος κατεστραμμένος τυπάκος.
Ίσως βγαίνω off-topic, οπότε σταματάω. Αν θέλει πάντως ο Slash να βγάλει τον [I]απόλυτο[/I] μετά-Gn’R δίσκο (δεν το έχει καταφέρει ακόμα, ούτε με τους Velvet Revolver), πρέπει εκτός από τον Myles να έχει “songwriting team”, Izzy και Duff. Ο Slash ως συνθέτης έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο που φαίνεται και στο World on Fire, το οποίο όμως θέλει λίγη διαφοροποίηση για να απογειωθεί. Σαν lead κιθαρίστας προφανώς γαμάει - αυτό το ξέραμε.
Ειναι κομμενος και ραμμενος στην ιδιοσυγκρασια μου, τι να κανω. Αιντε αλλη μια καρμανιολα μονος του και μια με ΑΒ να βγαλει και ειμαι κομπλε.
Εγω προσωπικα δεν ηθελα και τιποτα αλλο απο Σλας, στρεητ απ χαρντ ροκ και ειναι μια χαρα. Αμα θελω να ακουσω κατι πιο πολυπλοκο βαζω κατι αλλο. Δεν ξερω αν ακουγεται σε ολους αλλα ο Σλας βελτιωνεται με τον χρονο σαν κιθαριστας, προσθετει στοιχεια στο παιξιμο του και γουσταρω που εχει ακομα τη φλογα. Αν εχεις καλυτερο στο ειδος φετος να το συζητησουμε, απλα εχουν αλλαξει οι εποχες.
Με Μαιλς εξαρταται αν σου αρεσουν και πιο αλτερνατιβ φορμες, αν πχ γουσταρεις να ακους φωνητικες rock ακροβασιες ala Jeff Buckley πανω σε τιτανοτεραστιο Marvin Gaye τοτε γιατι οχι, να τσεκαρεις.
Για τη βασικη σου ενσταση που ειπες για τον Αξλ δεν επρεπε να υπαρχει γιατι μιλησα για αυτα τα ρημαδια 3-4 χρονια, εποχη σανσετ στριπ+απεταιτ δηλαδη που προσφερε οτι προσφερε σαν τραγουδιαρης. Εγω δεν αγορασα αλλα πολλοι αγορασαν και μπραβο τους. Τουλαχιστον ηταν ωμη δυναμη εκει ο Αξλ
Κάπως έτσι είναι οι “πεσμένοι” τραγουδιστές;
(μιλάμε για amateur λήψη από το κοινό ε)
H φωνη σε σχεση με τα 30 του εχει την ελαχιστη δυνατη διαφορα που μπορει να υπαρξει σε ροκ τενορ μετα απο 15 χρονια, μονο ευλιγισια/καθαροτητα και μερος της εκτασης και αυτο στο μικροτερο επιπεδο που εχω δει σε τραγουδιστη. Αυτο επιτυγχανεται μονο με αστειρευτο ταλεντο και ακρατο επαγγελματισμο (δεν χαλαρωνεις ουτε μηνα). Αν τον ειχαμε σε αυτους τους δισκους με τετοια τραγουδια σε ηλικια γυρω στα 30, θα ηταν μεγαλη ατραξιον. Η κατηγορια αυτων των τραγουδιστων ειναι η πιο ευθραυστη που υπαρχει και οι πτωσεις ειναι περισσοτερο απο εμφανεις.
Αλλα να με συγχωρησει ο πολυαγαπημενος Μαιλς, μολις ειδα το μπλουζακι του Σλας πεσανε τα μπετα και δεν μπορουσα να παρακολουθησω τιποτα μετα απο αυτο, επεσα κατω και προσκυναγα, ο ανθρωπος ειναι ΘΕΟΥΛΑΣ, ο Μαιλς εκφραζει την “καθαρη” πλευρα μου και ο Σλας τον τεντυμποισμο μου, ο παλιο αληταμπουρας. Ξανα στα βασικα ο Σλας, να θυμαται ποσο ευχαριστιοταν το ροκ στο Τρομπαδουρ πριν γινει ολο αυτο το ηλιθιο ροκσταριλικι και το μηντια παρτυ. Αυτη η μπαντα ειναι για μικρα κλαμπ για να ευχαριστηθεις το ροκ και να φυγεις με τα χαμογελα σου…
[B]Chris[/B] σου εχω βιντεακι τι κανουν οι κακες παρεες με κατι Τρεμονστερ, τσεκ μπλουζακι, πεσμενος ο πουστης: http://www.youtube.com/watch?v=LK3NuxO3Ke0