ε και που βγήκε… Αθήνα 23.50 βγήκαν οι sleepmakeswaves… Δευτεριάτικα…
έτσι δεν πας μπροστά…
ο bastard ειπε οτι ξεκινησε 9μιση ενω υπηρχε ενημερωση για 8μιση και απλα ποσταρα την ανακοινωση που ελεγε οτι η συναυλια θα ξεκινουσε οντως 9μιση
για το της Αθήνας λέω, που δεν ίσχυσε 
Στο event του fb έγραφε Πόρτες: 20:00 - Έναρξη: 20:30, λίγο πιο κάτω έγραφε έναρξη 21:00 (όπως και στα εισιτήρια) ενώ ακόμα πιο κάτω έχει την αφίσα ότι οι πόρτες ανοίγουν 21:00. Δε νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσουν ΜΙΑ ώρα για να ξέρει ο κόσμος, ήμασταν καμιά 10αριά άτομα στις 20:00 έξω από το κωλομάγαζο και μετά 20-30, δεν μπορεί όλοι να ήμασταν μαλάκες που δεν καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει ο διοργανωτής.
Μόνο γκρίνια είμαι, απλά έχει γίνει και παλιότερα (τότε ήταν “τυπογραφικό λάθος παιδιά, σόρυ”), και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει ξανά.
Πάντα αναρωτιόμουν ποιοί είναι αυτοί που πάνε στο μαγαζί την ώρα που ανοίγουν οι πόρτες =/
θα μιλησει κανενας σκατιαρης για το λαηβ να πουμε;
Κοιτα, μετα το κακο-γουαναμπι σουανς- δευτερο σαπορτ, ακουγαμε τους αυστραλους να κουρδιζουν και ενθουσιαστηκαμε. πολυ καλοι δε λεω
αλλα ρε παιδακι μου καταλαβα δυο πραγματα:
ποσο μονοτονο ειναι το ειδος
και γιατι ονομαζονται ετσι 
(για τα δικα μου δεδομενα παντα)
εγώ!
αν εξαιρέσεις το προχθεσινό που λόγω υποχρεώσεων πήρα τραίνο που να έφτανε λίγο μετά το άνοιγμα της πόρτας
Qft.
Κατά τα άλλα ομορφιά από τις λίγες η συναυλία. Εξαιρετικός -εύκολα ο καλύτερος που έχω ακούσει στο Αν- ήχος, πολλά κέφια από τη μπάντα, γεμάτο σετ, δεν υπάρχει παράπονο. Μόνο που έριξαν το πρώτο ep, αλλά τι να κάνεις.
Τα πάντα όλα στο μπρέικ του How We Built the Ocean, στο σερί Little Spark/ Perfect Detonator και στον κιθαριστικό διάλογο στο Stars Are Stigmata. Μικρό κρίμα της βραδιάς η αριθμητική παρουσία του κόσμου, μικρό σώσιμο ότι τα παλικάρια δεν πτοήθηκαν και περάσαμε όλοι τέλεια. Τεράστιο σπεκ στον ντραμμερ του οποίου δεν είδαμε πρόσωπο πίσω από το μαλλί και το κοπάνημα μέχρι να σηκωθεί στο τέλος από το κιτ.
Για τα σαππορτ οι Made by Grey χωρίς να είχα ακούσει νότα ιδιαίτερα συμπαθητικοί, ενώ για τους Adolf Plays the Jazz δε μπορώ να πω κάτι πέρα από το ότι τα αυτιά μου έπιασαν ένα διαρκές ντιστορσιοναρισμένο ριβέρμπ κάτω από το οποίο θάβονταν τα πάντα. Κρίμα, γιατί στουντιακά στέκονται τιμιότατα
+1
Τιμή και στο βαριεστημένο σκυλί του μπαρμπέρικου.