Aφού δώσουμε τα εύσημα στον φορκ για το Black Elk πάμε σε δισκάρα-δυναμίτη. Ο Ριπ μου τα’λεγε, αλλά εγώ (καλός μαλάκας) δεν τον άκουγα.
TOMBS - Winterhours 2009
Μας ισοπέδωσαν τα μυαλά στο λάιβ τους στην Αθήνα. Στην ανταπόκριση στην κεντρική λέει “έχουμε να κάνουμε με κάτι απίστευτα προοδευτικό και μάλλον με το καλύτερο ντεμπούτο δίσκο της χρονιάς στο ακραίο metal”. Και συμφωνώ.
Θα μπορούσα να το βάλω σε κάμποσα θρεντς στο ροκιπήντια, το βάζω εδώ όμως (που είναι και η γωνίτσα μου :oops:) γιατί στα ποστροκμέταλς θα τους πέσει βαρύ και στα μπλακμέταλς θα κακοφανεί στους πιουρίστες.
Τι έχουμε εδώ λοιπόν? Κατά βάση ένα περίεργο μείγμα από ΠΑΛΙΟΥΣ Isis με τα τελευταία Deathspell Omega. Περίεργο ναι αλλά η περιγραφή πάλι αποτυχημένη είναι. Τα φωνητικά θυμίζουν κυρίως Godflesh, όπως και κάποια μονολιθικά riffs. Τα post-metal στοιχεία δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ενορχήστρωση (παγίδα που πέφτει πολύς κόσμος τελευταία με αποτέλεσμα να γεμίζουμε πουστάκια από παντού), όσο με την τεχνική στις κιθάρες. Φανταστείτε δλδ κιθαριστικά θέματα a-la Explosions in the sky πάνω από ΑΡΧΙΔΑΤΟ rhythm section. Οι High on Fire φαίνονται κι αυτοί που και που στο δίσκο, ανάμεσα σε καταιγιστικά blackmetal παγωμένα μέρη, όπως και οι Celtic Frost (σε αρκετά riffs). Τέζα ΣΑΠΙΛΑ δηλαδή.
Τελικώς, αρκετά πρωτότυπο το μείγμα τους, το μόνο που μπορώ να παραλληλίσω είναι οι δικοί μας θεοί Sun Of Nothing ως προς την αντίληψη περί ήχου.
Δεν ξερω αν καθεται καλα σε οσους ακουνε μπλακμεταλζ αλλα σε μενα που δεν θα λεγα οτι ειμαι φαν μ’ ενοχλησε καπως. Ωραιο το νταπα ντουπα αλλα οχι καθε τρεις και λιγο, μετα απο καθε ριφατο η μελωδικο σχημα. ΩΧΟΥ δηλαδη. Ωραιοι κατα τ’ αλλα.
Kαινούριο Khanate. Τι καινούριο, αρχές του χρόνου βγήκε. Κανείς δεν το άκουσε? Για πείτε.
Τους είχα παρατήσει μετά το things viral. Είμαι στην πρώτη ακρόαση και λαμβάνω τις ίδιες αρχικές δονήσεις με τότε.
Λοιπον, όργωσα το φόρουμ, και δεν βρήκα πουθενά να αναφέρεται το μεγαλείο αυτής εδώ της υπερδισκάρας.
Unearthly Trance - The Trident (2006)
Θα μου πείτε “ντάξει ρε παπάρα, τους UT τους έχουμε αποθεώσει ένα εκατομμύριο φορές, τι θες τώρα?”. Ε ναι, αλλά όπως λέει κι ο Αλέφας, “δεν τα λέτε και δεν τα γράφετε και αναγκάζομαι να τα λέω εγώ.”
Λοιπόν, ντάξει μαλακίες λέω, απλά το ξέθαψα τις προάλλες, και κατέληξα ότι μάλλον αυτή πρέπει να’ναι η σημαντικότερη 00ς σλατζ μπάντα με διαφορά στήθους από τους Soilent Green. Εκτός άμα το κεφάλι μου κουδουνίζει τόσο πολύ και ξεχνάω κάναν άλλον.
Για την ιστορία, να πούμε απλά πως πρόκειται για μαύρο κατάμαυρο σλατζ, χωρίς “στονεριές”, “χασίματα” κλπ. κατευθείαν από την ίδια πηγή που ψάρευαν έμπνευση οι Celtic Frost 2 δεκαετίες πριν. Σε περίπτωση που έχουμε αμελήσει, ακούμε αυτό και το In the Red του 2004
Και μετά ΟΛΑ τα υπόλοιπα.
Σ’άλλα νέα, όπως είπαν και οι προηγούμενοι κάποιες σελίδες πριν, το καινούριο Black Cobra (“chronomega”) είναι χαλαρά ανώτερο από το ντεμπούτο τους, άρα υπερδίσκαρος με συνοπτικές. Aλητεία σκέτη λέμε, και το εισαγωγικό κομμάτι, είναι μάλλον το πιο πορωτικό σλάτζ κομμάτι για φέτο μαζί με το “don’t Vote” των Thou.
εχω βαρεθει το ροκενρολλε σλατζ, γιατι μου φερνει στο νου στονερομπαντες που με εχουν ψηλομπουχτισει. εδω εχουμε να κανουμε με πιο κλειστοφοβικα πραματα. μου ειχαν κινησει την περιεργεια τα τισερτ που φοραγανε Scheidt και Travis απο Yob.
αμερικανοι λοιπον οι Wormwood, ο ηχος τους παρολο που ειναι καθαροτατος βγαζει μια απεριγραπτη σαπιλα, μεγαλο ρολο σ’ αυτο παιζουν και τα πολλα πιανουδια που βρισκονται σε καθε κομματι. Κραστοφωνες κατακυριο λογο, πολλες διφωνιες(στο Starvation εμπλεκονται και γυναικεια φωνητικα!), γκρουβιλλες που φτιαχνουν μ΄εναν δικο τους τροπο και θυμιζουν αρκετα τους πολυαγαπημενους μας Rwake.
τσεκαρετε και τα 2 αλμπουμς, το Requiescat μ’ αρεσει λιγο περισσοτερο.
Καλό ακούγεται, θα το τσεκάρω το Π-Σ-Κ αυτό το Wormwood.
Μιας και έθιξες το ροκενρολε σλατζ, που το χω βαρεθεί κι εγώ ψιλό.
[/κλάψας]
Εντωμεταξύ, έχετε μια τελευταία ευκαιρία να τσεκάρετε αυτό εδώ, πριν χαθεί στη μαύρη τρύπα του νετ, που το έχω εκθειάσει και το χω βάλει και στα καλύτερά μου και εκτός απ’ το φόρκ όλοι οι άλλοι στα @@ σας. Βέβαια εγώ φταίω που το έβαλα στο ντουμ θρεντ, τι να καταλάβουν κι αυτοί από αγνή σαπίλα.
[/κλάψας]
Ωραια λοιπον.Παρτε εδω δισκαρα
Βγηκε το Torso το 1998.Μαζι με το our Problem.Δε μπορω να φανταστω καλυτερη χρονια για το σλατζ.Οι τυπαδες δεν παλευονται ρε,ειναιο ορισμος της σλατζ φιλοσοφιας.Τα σπλιτς με 16,Corrupted,Soilent Green(αλλοι τουτοι) δινουν απλα τα διαπιστευτηρια τους.Οσοι δεν αντεχετε τα αργα,δηλαδη τρομερα αργα πραγματα μην τους ψαξετε ΜΑΚΡΙΑ
