Κάνω θρεντ γιατί είναι κρίμα να πάει άπατο.
Όσοι ακούσατε πέρυσι τον δίσκο καταλαβαίνετε γιατί πρέπει να πάτε.
Οι άλλοι θα πάτε διαφορετικά θα σας σκοτώσω.
bump!!!
Και όμως τελικά θα συμβεί! Το καλύτερο (σημείωση: “ελληνικό” εννοούν) άλμπουμ του 2010 θα παρουσιαστεί - για μία και μοναδική φορά - ζωντανά στο Gagarin 205 την Παρασκευή 29 Απριλίου.
Μαζί στη σκηνή ο Πουλικάκος, ο Socos και οι Live Project Band (Μαρία Λατσίνου, Μαρίνος Τζιάρος, Μπάμπης Αντωνάτος, Κυριάκος Βοργιάς , Δημήτρης Αντωνιάδης) παρουσιάζουν στη σκηνή του Gagarin 205 το Η Ύδρα των Πουλιών, το άλμπουμ σε ποίηση Εγγονόπουλου, που συζητήθηκε ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέσα στο 2010 ? και ακόμη συζητείται.
Στη μία και μοναδική αυτή συναυλία συμμετέχει και το Fregoli Delusion Ensemble (Σπύρος Τζέκος ? κλαρινέτο, Κορνήλιος Σελαμσής ? ακκορντεόν, Δημήτρης Ντακοβάνος ? φαγκότο, Μάριος Δαπέργολας ? βιόλα, Δημήτρης Τίγκας ? κοντραμπάσο) τόσο ως opening act με ξεχωριστό 40λεπτο set στην αρχή της βραδιάς, όσο και σε αρκετά από τα κομμάτια του άλμπουμ Η Ύδρα των Πουλιών.
στα 12 ευρώ η ταρίφα.
Το είχα μάθει πριν κάνα μήνα περίπου (μου το είχε πει ένας φίλος στο release party των SoN) και είχα πάθει πλάκα.
Εννοείται ότι θα τιμήσουμε.
δεν ξέρω εάν έχει αναφερθεί αλλά πρέπει.
Μπαμπ, γιατί πήρα εισιτήριο σήμερα. Μας περιμένει μαγευτική βραδιά!
Μαγεία χθες!
Απίστευτη απόδοση του δίσκου. Δεν το περίμενα ότι θα το μετέφεραν τόσο εκπληκτικά λάιβ.
Σε ορισμένα κομμάτια βούρκωνα. Ειδικά στο ομώνυμο παραλίγο να γίνω ρόμπα.
Νομίζω έπαιξαν όλο το άλμπουμ εκτός, ίσως, από το “Καράβι του Δάσους”. Δεν είμαι σίγουρος… Είχα χαθεί στους ήχους.
Απίστευτοι όλοι οι μουσικοί. Καλά Πουλικάκο αγαπάμε παντοτινά και ο Σόκος μορφάρα από τις λίγες.
Χίλια μπράβο. Δεν μπορώ να πω άλλα…
Η μπάντα βέβαια, που άνοιξε τη συναυλία, απάλευτη. Ούτε ρυθμός, ούτε ροή, ούτε δομή, ούτε τίποτα. Με κούρασαν σε ενοχλητικό βαθμό. Ίσως και να μην ήμουν στη φάση, δεν ξέρω…
Ούτε εμένα ήταν του γούστου μου η μπάντα που άνοιξε. Γενικώς θα συμφωνήσω, ο δίσκος είναι πολύ καλός ζωντανά. Όπως ξεκίνησαν (με την Κλέλια…ΙΙ) ήταν σκέτη ανατριχίλα. Τα δυνατά σημεία του δίσκου ήταν πιο δυνατά live. Ο Πουλικάκος τυπάς, γνωστό πια. Ευχάριστο γεγονός ότι μάζεψε κόσμο, δε το περίμενα.
αυτο εγινε στο ομοτιτλο και μονο. και να φανταστεις ειμαι πολυ δυσπιστος για στουντιο αλμπουμ που εχω λιωσει. απλα δε πιστευα οτι αυτο το κομματι live θα ειναι καλυτερο, ακομα δε το πιστευω, καθως εχει και περιεργες μιξεις και ποτε δε μου εβγαζε το λαηβ φιλιν. τωρα το λαηβ ηταν απλα καλο. πουλικας σωστος. για μενα η φατσα του και η χροια του ειναι εντελως χαρακτηριστικη, σχεδον εχει στιγματισει τα παιδικα μου χρονια, καθως εβλεπα τη γαματη αυτη σειρα στα early 90s. οι υπολοιποι πολλα λαθη, πολλα σολος που κουραζανε, ασυγχρονα αρκετες φορες τα πολυφωνικα αλλα ειναι τοσο χυμα η ποιηση του εγγονοπουλου που οτι και να 'καναν θα εδενε. ενα πολυ ευχαριστο παρασκευοβραδο. επισης ηταν κουραστικο αυτο που εγινε στην αρχη του live, αλλα για περαστε [I]απο δω[/I], να δειτε τι γαματη μουσικη φτιαχνει γενικα ο τυπος.
Το ομότιτλο είναι συνολικά πιο δυνατό από τ’ άλλα κομμάτια, γι’ αυτό κι εντυπωσίασε. Τώρα, κάποια κομμάτια, όπως η Κλέλια…ΙΙ που ανέφερα, έχουν δυνατά σημεία που ζωντανά δυνάμωσαν κι άλλο, αυτό εννοώ.