Λοιπόν, αναμενόμενο thread, κακώς δεν υπήρχε ήδη.
Οι φίλοι μας οι Νορβηγοί λοιπόν ( τι περίεργο που και αυτοί εντάσσονται στα avant-garde μπλα μπλα)
Σαφώς και δεν είναι αμιγώς Black, επίσης σαφώς το σύνολο της δισκογραφίας τους ισοπεδώνει και παραδίδει μαθήματα σωστής προόδου και γενικώς δυό αξιοσέβαστοι μουσικοί με όμορφα projects και όραμα!
Ο ιδιοφυής Κορνήλιος Jakhelln (συγγραφέας εκτός των άλλων και με σπουδές στη φιλοσοφία) και ο φιλαράκος του ο Lazare (τραγουδάει και στους Age Of Silence παρεπιπτόντως) , έχουν ασχοληθεί με διάφορα όμορφα concepts, με φιλοσοφικές προσεγγίσεις, πανέξυπνες στιχομυθίες και εν τελει πράγματα, για τα οποία θα έπρεπε να 'χουν ένα Α στάτους ρε παιδί μου. Χώρια από τις μουσικές αναζητήσεις σε κάθε δίσκο.
Προτεινόμενοι δίσκοι ΟΛΟΙ, αλλά δίνετε βάση σε “Neonism” , “In Harmonia Universali” και τις δύο “Ισλανδικές Οδύσσειες” ( κλικ --> Loki Trikster God, με συμμετοχή του Garm) .
The Linear Scaffold [1997]
Neonism [1999]
Pills Against The Ageless Ills [2001]
In Harmonia Universali [2003]
Red For Fire: An Icelandic Odyssey Part 1 [2005]
Black For Death: An Icelandic Odyssey Part 2 [2006]
Έλα ρε Πάνο, μόνο εμείς οι δυο είμαστε; Δεν μπορεί. [-X
Εξαιρετικά ποιοτικό συγκρότημα, ό,τι πρέπει για όλους τους ορκισμένους φαν των Arcturus, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν τη δική τους προσωπικότητα.
Προσκυνώ γονυπετής τα πρώτα τέσσερα τους δισκία, ειδικά “Pills…” και “In Harmonia…”, αλλά για κάποιο λόγο τα τελευταία δύο (οι Ισλανδικές Οδύσσειες) δεν ανταποκρίθηκαν στις (πολύ ψηλές βέβαια) προσδοκίες μου.
Ακούγοντας το Harmonia, και κάποια άλλα διάσπαρτα κομμάτια, ενώ έχουν καλά στοιχεία στο αλμπουμ και δεν αρνούμαι ότι έχουν κομματάρες, είναι υπερβολικά φλύαροι και σε κάποια φάση ανησύχησα αν θα σταματούσα να ακούω Arcturus (αναγνωρίζω ότι έχουν και δικό τους στυλ).
Τους θεωρώ σαν τους Katatonia, μπάντα Β’ Εθνικής, σίγουρα έχουν αριστουργηματικά κομμάτια, μπορεί να έχουν και ολοκληρωμένο δίσκο αλλά δεν τους λες πρωτοκλασάτους με τίποτα.
Και συνέχεια ξεχνάω ότι είναι Νορβηγοί, ίσως λόγω των τελευταίων 2 αλμπουμ.
Μόνο το linear scaffold έχω ακούσει και μου άρεσε αρκετά.Ειδικά μερικές κραυγές πoυ θυμίζουν παλιούς Fleurety με είχαν πορώσει.Αξίζουν να ασχοληθώ περισσότερο;