Blood Inside των Ulver είναι ο πρώτος δίσκος που μου έρχεται στο νού, όπως και το Soundtrack της ταινίας 25th Hour. Απίστευτο άκουσμα για τέτοιες περιστάσεις είναι και το Still Life των Opeth.
Aν το μυαλο ηταν μια σειρα απο σκοτεινα,βρωμικα σοκακια οπου αντι για σκουπιδια και αλητες υπηρχαν η παρανοια και οι προσωπικοι φοβοι/ενοχες
τοτε το soundtrack θα μπορουσε να ειναι μονο το maxinquaye
Αν το dummy ειναι μια καρδια που αιμορραγει ασταματητα σε ενα κακοφωτισμενο δωματιο
και το mezzanine ειναι ενα δωματιο γεματο ‘καπνο’ στο οποιο τρυπωνουν οι πρωτες αχτιδες του ηλιου
τοτε το maxinquaye ειναι απλα το πιο σκοτεινο και κλειστοφοβικο δωματιο που μπορει να υπαρξει,το μυαλο και οι σκεψεις ενος ανθρωπου συμφιλιωμενου μονο με την παρανοια του.
Τρομακτικο αλμπουμ απο εναν καλλιτεχνη , ο οποιος οσο περισσοτερο ξορκιζει τους προσωπικους του δαιμονες τοσο πιο πολυ βυθιζεται στην προσωπικη του κολαση.
Και το hell is round the corner παραμενει το μοναδικο κομματι του οποιου το βιντεοκλιπ με αναγκασε να κλεισω την τηλεοραση επειδη μου προκαλεσε ασφυξια και φοβο.
ξύπνησα με αφόρητη ζέστη και βλέποντας το απο πάνω post μου ήρθε να βάλω στο στέρεο το maxinquaye.μια δροσιά νοιώθω να επικρατεί ξαφνικά στο δωμάτιο…
δισκάρα, ό,τι πρέπει για να το ακούς μόνος σου κάποια βράδια που το μυαλό σου παίζει παιχνίδια.
το hell is around the corner είναι από τα καλύτερα κομμάτια των 90’s.
ενα σκοτεινο dubstep επος βγαλμενο απ την καρδια του βιομηχανικου σκοτεινου και πνιγμενου στην ομιχλη Λονδινου! αν αυτη η μουσικη σου ειναι οικεια, παραδινεσαι ανευ ορων.