Με την πρώτη ακρόαση το συμπάθησα περισσότερο από το προηγούμενο, και το Παπατανάσιο μια χαρά, το συνήθισα και αι λαικ.
Γενικά δύσκολα δεν θα περάσεις καλά ακούγοντας αλμπουμ τους μηθινκς.
Αααααχ μεγάλη αδυναμία οι Beggars… Είχα φαρμακωθεί με την αντικατάσταση του JB (που είχε αντικαταστήσει τον Spice :’) ) από τον Απόλλο, και το live στο Κύτταρο δεν τον ανέβασε και ιδιαίτερα στην υπόληψη μου (αν και “σιγά μην το έχανα!”), αλλά ομολογώ πως στο Earth Blues έχει πια “δέσει” καλύτερα! 
Ωραίο αλμπουμάκι λοιπόν, αβίαστο, χορταστικό και όχι κουραστικό, γεμάτο φρέσκιες ιδέες, πάντα με το γνώριμο ζεστό ακατέργαστο ήχο στα όργανα. Και τίγκα στις αναφορές ε; Σαμπαθικό όσο δεν πάει το εισαγωγικό ριφφ του “Sweet Magic Rain”, στα καπάκια το μπάσιμο του “Hello Sorrow” φουλ μεηντενιά (παραπέμπει σε “Loneliness of the Long Distance Runner”), έχουμε και αίσθηση “Soldier of Fortune” σε μπαλαντίτσα παρακάτω (“Dreamer”) και βάλε…
Έτσι ρε Άμοτ να πούμε, κάνε αυτό που [B]απλά γουστάρεις[/B] και μη ζορίζεσαι και πολύ… 