Κυκλοφορεί τέλος Αυγούστου και ίσως είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά στοιχήματα της μπάντας και του Amott. Οι λόγοι αρκετοί. Τους έχει αφήσει σε δεύτερη μοίρα, έχασε και τον δεύτερο τραγουδισταρά του, που μαζί με τον Spice έχουν κυκλοφορήσει σημαντικότατες δουλειές με τις μπάντες τους κι ο κόσμος ανυπομονεί να ακούσει Beggars εδώ και πέντε χρόνια.
φιλοτιμος απ’το σαμπλε ο νεος τραγουδιστης, αλλα wtf! γιατι αυτος;;; και γιατι απο τετοια μπαντα; οταν τσιμπησε τον τζεημπι ηταν απ’ τη “φαση” και οχι απο διαφορετικα χωραφια. αυτο που ακουσα στο σαμπλε ειναι ανεμπνευστο, συνηθως οταν βαζεις στη κεντρικη σου σελιδα ενα σαμπλ θες ν’ αφησεις αυτους που περιμενουν με καλες εντυπωσεις και οχι να σχηματιζουν κακη γνωμη πριν ακουσουν το αλμπουμ. να ξεκαθαρισω οτι το αγαπημενο μου μπεγγαρς ειναι το ντιμονζ, δλδ τελοσπαντων δε με νοιαζει οποιον τραγουδιστη και να φερει ο μαλακας, απλα να γραφει ριφφαρες και γουαουα σολοζ.
γι αυτό ξαναστήνουμε τη μπάντα όπως-όπως κάνοντάς την πλέον μια κανονική “μπάντα σεσιονάδων” και νέο μπέγκαρς δε θέλατε? περιοδεία μπέγκαρς δε θέλατε? Ε δεν είναι απαραίτητο να έχουμε κι έμπνευση ε?
Δεν είναι ούτε καν αστείο πια.
Θα μπορούσε να βάλει και τη φωνή - εφφέ/ψηφιακό 0 να τραγουδήσει, πλάι πλάι με τις πληκτράρες του Wiberg, αλλά δεν το παράκανε. Κατα τ’άλλα, μέτριο το σαμπλ, ο δίσκος αναμένεται και αυτός μετριότατος, αν και δεν ξέρεις καμιά φορά. Γιατί και μετά -την όποια επιτυχία τέλος πάντων- είχαν με το Ad Astra, και τη φυγή του Spice, έβγαλαν φοβερή δισκάρα. Ναι, το On Fire γαμεί και μόνο το σολίδι του Look Back να 'χε, πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα 'ταν.
Αν αποφασίσει να βάλει στην άκρη την πλαστικοποιημένη απάτη των arch enemy και να γράψει σοβαρα κανα κομμάτι για τους beggars, κάτι γίνεται. Αλλά επειδή είναι και εμπόριο, θα 'ταν λανθασμένη κίνηση, πράγμα που μεταφράζεται απλά σε επαναδραστηριοποίηση-κοροιδία των beggars και όχι κάτι που αποτελεί πρώτη επιλογή. Οπότε.
Σίγουρα θα ακούσω το καινούριο μπέγκαρς, δεν προλέγω ότι δεν θα μου αρέσει, αλλά η παραπάνω φράση του χόρρορ είναι αυτό που πιστεύω ακράδαντα από την στιγμή που πρωτοάκουσα ένα βράδυ στο ραδιόφωνο το καινούριο τότε on fire για πρώτη φορά.
Η κιθαρα στο εισαγωγικο ριφφ του κομματιού που ανεβάσαν μου θύμισε μια πιο αργή έκτέλεση του ωραίου σημείου του Sedated (μετά το πρώτο σόλο εκεί στη μέση του Sedated περίπου)… κατά τα άλλα αυτό είναι το μόνο που μου έμεινε απο το συγκεκριμένο τραγούδι. Ο ΠΑΠΑΤΑΝΑΣΙΟ πάντως δεν μου κάνει τπτ το πολύ ενοχλητικό (όπως στους άλλους που παίζει) όπως θα περίμενα, απλά αδιάφορος.
Το συνολικό αποτέλεσμα δε λέει τίποτα ιδιαίτερο.
Μια ωραία μελωδία από εδώ και ένα ωραίο riff απο εκεί που χάνονται.
Πρέπει να ομολογήσω πως ποτέ δεν μου έκανε και η φωνή του Παπαθανασίου.
Δεν μιλάω για σύγκριση με Ad Astra, δεν γίνεται.
Αλλά και με το On Fire πάλι δεν μπορεί να συγκριθεί.