Εχω μια καλή παράδοση να ανοίγω νέα thread για πράγματα που ενδιαφέρουν ελάχιστους, οπότε why not;
Εδώ και δυο βδομάδες, δεν έχω σταματήσει να σπαμάρω για το νέο άλμπουμ των Sprain, το οποίο κυκλοφόρησε σήμερα. Εδώ κάποιοι λόγοι:
Ο λόγος που έχω ενθουσιαστεί τόσο; Ελάχιστες φορές θυμάμαι κάποια μπάντα να κάνει τόσο μεγαλο (καλλιτεχνικά) άλμα. Αυτό το άλμπουμ είναι παράλογα καλό…
Για μένα, δεν μπαίνει απλά στην κουβέντα για το αν είναι εκ των κορυφαίων της χρονιάς (είναι) αλλά για το αν θα μιλάμε γι αυτό το 2029 ως ένα από τα καλύτερα experimental rock άλμπουμ της δεκαετίας.
Οριστε λοιπον 97 αποκαλυπτικά λεπτά:
Όσοι έχετε το παραμικρό ενδιαφέρον για noise rock, no wave, slowcore, post-hardcore, post-rock και avant-garde, προχωρήστε…
Νομίζω πως όλο και σπανίζουν τα άλμπουμ που μας “αναγκάζουν” να μιλάμε για τέχνη.
Νομίζω επίσης πως οι μόνοι που λένε αρνητικά πράγματα για τον δίσκο - από όσους ακούνε βεβαια αυτά τα είδη - είναι αυτοί που αντιδρούν στο ότι πολλοί αποθεώνουμε ένα άγνωστο σχήμα.
Εγώ πάντως ελάχιστες φορές στην ζωή μου ψάρωσα με κάτι άγνωστο, τόσο πολύ.
Να πω ότι δεν έχω καταφέρει να αφιερώσω όλο μου το είναι στο δίσκο, όπως εσύ, αλλά από την άλλη δεν με τράβηξε να το κάνω. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να πω ότι ο δίσκος έχει πολύ ζουμί. Υπάρχει τρομερή μουσικότητα σε σημεία, ίσως λίγο μονότονο στα πολύ μεγάλα κομμάτια. Σίγουρα όχι ένας δίσκος που σου επιτρέπει να τον κρίνεις γρήγορα.
Τελειωσα πρωτη ακροαση, θα ακολουθησουν κι αλλες πολλες γιατι εχει πολυ ζουμι οπως ειπατε αλλα εχει και αμετρητα σημεια που σε πιανουν αμεσως. Δλδ το θεωρω αρκετα ευκολοακουστο στο να σου μεινει αυτο που ακους και να σε κερδισει. Τα βιολια, η θεατρικοτητα της φωνης, η οργη σε καποια αλλα σημεια, το περιτεχνο noise, το ομορφο πιανο, δεν θελω να το ακουσω ξανα απλα για να το χωνεψω. Θελω να το ακουσω γιατι μου αρεσε τρελά. Ειναι γεματος δισκος.
Παντως αν και καταλαβαινω πως συμβαλλει στο ολο μεγαλεπηβολο του θεματος, μιαμιση ωρα διαρκεια δεν το θεωρω υπερ σε κανεναν δισκο. Δεν ξερω αν θα αφαιρουσα καποιο κομματι αλλα ενα τριμμαρισμα το επαιρνε. Νομιζω το God, or Whatever You Call It στο πρωτο μερος του και ισως και το Margin For Error; δεν ειμαι σιγουρος γιατι δεν με κουρασε και καθολου. Απλα το λεω με τη λογικη οτι δεν θα εχανε κατι αν ηταν 15-18 λεπτα αντι για 25.
Πρωτη ακροαση οπως ειπα ομως, μπορει να αλλαξω γνωμη γι’ αυτο αργοτερα. Θελω να διαβασω και στιχους. Λογικα θα ειναι πολυ ψηλα στη λιστα της χρονια
Συμφωνώ στο ότι δεν είναι και τόσο δυσκολοάκουστο. 8 συνθέσεις είναι, μοιάζουν με κεφάλαια, μπάινεις γρήγορα στο πνεύμα της ροής του άλμπουμ. Ειδικά επειδή κάθε ένα από τα 8 τραγουδια έχει τον δικό του χαρακτήρα.
Ουλαλα… κριμα