Το εν λόγω άλμπουμ ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε σπίτι, ενώ το mastering έγινε έξω (www.audiomastervargas.com). Είναι ένα rock/prog-rock concept album διάρκειας 1 ώρας και 13 περίπου λεπτών. Όποιος ενδιαφέρεται (και τον ευχαριστώ προκαταβολικά για αυτό!) μπορεί να ακούσει εδώ όλο το άλμπουμ:
Σχόλια, κριτικές και οτιδήποτε (συνταγές, ταρό, στοίχημα) παραπάνω από καλοδεχούμενα.
Δισκάρα το Wound και χωρίς καμία αμφιβολία φυσιολογικά πολύ ανώτερο του Just Another Story. Ακούγοντάς το είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς πως το album αυτό φτιάχτηκε ουσιαστικά σε ένα δωμάτιο.
Ο Σπύρος είναι σπουδαίο ταλέντο και πέραν των δεδομένων μουσικών γνώσεών του και της εντυπωσιακής multi-instrumental δεινότητάς του, έχει σαφείς καλλιτεχνικούς οραματισμούς, που εδώ επιτυγχάνονται απόλυτα.
Σύγχρονο progressive rock με καθαρά Βρετανικό χαρακτήρα και μελωδίες που παραπέμπουν ακόμα και στα 60s. Το σημαντικότερο συν του Wound είναι η ατμόσφαιρα και η αισθητική του.
Με το πρώτο άκουσμα μου φαίνεται ποιοτική και αξιόλογη δουλειά και με καλή αγγλική προφορά στα φωνητικά.
Θα προτιμούσα προσωπικά λίγο μεγαλύτερη ποικιλία στο ύφος… αν και ίσως αυτό να χαλούσε την ατμόσφαιρα και το concept.
Όλα αυτά κρίνοντας το αυστηρά και όχι με κριτήρια ελληνική σκηνής
Μια παρατήρηση επίσης για το όνομα. Τέτοια μουσική δεν απευθύνεται στο ελληνικό κοινό και πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να υπήρχε κάποιο όνομα μπάντας στα αγγλικά.
Το ελληνικό όνομα θα ξενίσει το ανάλογο κοινό, γιατί είναι πολύ σπάνιο να κυκλοφορεί κάποιος μη επώνυμος προσωπικό άλμπουμ.
Φίλε Expressο έχεις δίκιο και με έχει προβληματίσει αρκετά το θέμα του ονόματος, αλλά εν απουσία ικανοποιητικής ιδέας σκέφτηκα ότι είναι το λιγότερο ειλικρινές να μπει το όνομά μου εκει προς το παρόν…