Αφού διάβασα την κριτική του site για το συγκεκριμένο live, ομολογώ ότι είμαι λίγο μπερδεμένος… Πριν ξεκινήσω σας ξεκαθαρίζω ότι τα παρακάτω δεν αποτελούν μόνο δική μου γνώμη, αλλά και αρκετών άλλων ατόμων (συμπεριλαμβανομένων και κιθαριστών-φαν του Steve). Επίσης τονίζω η εμπειρία μας από την τελευταία του εν Ελλάδι επίσκεψη ήταν κορυφαία, μολονότι ο χώρος ήταν τότε λιγο πιο περιορισμένος.
Και εξηγώ:
Το εν λόγω live πρέπει να ήταν από τα χειρότερα που έχω δει ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ.
Θέλετε οργάνωση; Συγχαρητήρια στους διοργανωτές οι οποίοι είτε έκοψαν περισσότερα εισητήρια απ’ότι χωρούσε το συγκεκριμένο γήπεδο, είτε για άλλη μια φορά έβαλαν τσάμπα γνωστούς και αγνώστους με αποτέλεσμα κάποιοι από μας που πληρώσαν 30 ευρώ να δουν το live με θέα τις πλάτες (για να μην πω τιποτα πιο βαρύ) των Vai, Seehan και Macalpine.
Θέλετε ήχο; Για βιρτουόζικη μπάντα ο θόρυβος του θορύβου. Κάκιστη η επιλογή του χώρου, ο οποίος βγάζει αντίλαλο παντού, με αποτέλεσμα ειδικά στην αρχή να μην καταλαβαίνεις τις ίδιες τις νότες. Πoυ να παίζαν τίποτα Pantera ή Slayer εκεί μέσα 
Θέλετε απόδοση της μπάντας; Ειλικρινά βαρέθηκα. Και όχι μόνο εγώ, αλλά και πάρα πολλοί παρευρισκόμενοι. Πρώτη μου φορά βλέπω σε τέτοιας εμβέλειας live να εγκαταλείπουν το συναυλιακό χώρο κατά ομάδες, μία ώρα πριν τελειώσει το πρόγραμμα. Ποιος τους κατηγορεί; Κατ’αρχην να ξεκαθαρίσω ότι πηγαινοντας στον Vai περιμένεις να ακούσεις σωρεία από κιθαριστικά -και όχι μονο- σόλο. Αυτό το γνωρίζω. Αλλά παν μέτρον άριστον, έτσι; Μιλάμε για ατελείωτο αυνανισμό επι σκηνής, τεράστια και αδικαιολόγητα κενά ανάμεσα στα κομμάτια, και τον Steve Vai να αναλώνει μεγάλο μέρος του χρόνου στο να στέκεται μπροστά στο κοινό παίζοντας μία η δύο νότες την ώρα που το εφέ του αέρα του φυσούσε τα μαλλιά, και άλλα ανεκδιήγητα… ΟΚ, κάντο μία , κάντο δύο, αλλά όταν βλέπεις ότι το κοινό σου βαριέται, γκρούβαρέ το, παίξε κάτι ενδιαφέρον, DO SOMETHING τελοσπάντων.
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μία γενική παρατήρηση για την επιλογή των μουσικών που πλαισιώνουν κάποιους βιρτουόζους στις περιοδείες τους. Πολλές φορές η λογική τους μου θυμίζει πρόεδρο ποδοσφαιρικού σωματείου: Πραγματοποιούμε “ηχηρές” μεταγραφές που μπορεί να μην έχουν να προσφέρουν τίποτα στην ομάδα (τουλάχιστον πολύ λιγότερο από άλλους) αλλά αποτελούν ονόματα-κράχτες που θα προσελκύσουν κόσμο. Όντας μπασίστας, παραθέτω ως τρανό παράδειγμα την επιλογή του Billy Seehan: Αξιοσέβαστος, εφετζής, από τους πιο γρήγορους, αλλά τελείως αταίριαστος με το υπόλοιπο σύνολο, και -το σημαντικότερο- με τη μουσική του Steve Vai. Ήταν πραγματικά σα να έχουμε μία τέταρτη (!!!) κιθάρα στη σκηνή. Μπορεί σαν ονόματα να μην κοντράρουν τον Seehan , αλλά προσωπικά οι Stu Hamm και Phil Bynoe “έδεναν” πολύ περισσότερο και σε ήχο ΚΑΙ σε παίξιμο φτιάχοντας ένα υπέροχο σύνολο.
Αυτά τα ολίγα
Ευχαριστώ
