όταν με το καλό βρω λίγο χρόνο θα φτιάξω και τη συνέντευξη που εξηγεί πολλά και ωραία πράγματα.
προς το παρόν αύριο το review.
Το δεύτερο τραγούδι μου άρεσε πολύ περισσότερο από το πρώτο. Το πρώτο μου είχε θυμίσει έντονα τις χειρότερες στιγμές των Blackfield, ενώ αυτό είχε κάτι από τις μουσικές αναζητήσεις του Insurgentes. Ελπίζω να έβγαλε από μέσα του τη φάση ρετρό prog (βλ. πρωτίστως Raven και δευτερευόντως Grace) και να ακούσουμε κάτι φρέσκο από τον κύριο.
Τον ρώτησες για τους PT τίποτα; 
Βεβαίως. Και δίνει πειστική και αναλυτική απάντηση.
Εν τω μεταξύ, έχουν βγει τα 2 τραγούδια για να βγάλει κανείς λάθος συμπέρασμα για το δίσκο. Έτσι για να ξεκινήσουν οι κωλοτούμπες μετά.
Χμ, ελπίζω ότι δε θα υπάρχει επιστροφή σε wankery mode…
διάβασα την κριτική και τρέχουν σάλια ήδη.
απλά ενα πράγμα. προσωπικά δεν με ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο αν θα έχω έναν καλύτερο δίσκο από τον προηγούμενο. θέλω να ακούσω έναν δίσκο απο έναν καλλιτέχνη που σέβεται τον εαυτό του και αυτό που έχει για μουσικό όραμα. το λίγο πάνω λίγο κάτω, δεν με αφορά.
Τον ρώτησες αν θα έρθει Ελλάδα;
ε, ναι ρε Κρίμσον. αυτό που λες. οι διαφορές έχουν να κάνουν με υποκειμενικούς παράγοντες, με το timing που θα βγει ένα άλμπουμ, με τη φάση που θα σε πετύχει κλπ.
περισσότερο, συζητήσαμε βάσει μιας πληροφορίας που είχα (και δεν την αρνήθηκε). μάλλον εξηγεί γιατί είναι δύσκολο το να έρθει γενικότερα.
http://dprpradio.podbean.com/e/show-132-featuring-steven-wilson-handcannoterase/
Στο παραπάνω λινκ μπορείτε να ακούσετε τα εναρκτήρια κομμάτια του Ηand.Cannot.Erase., “First Regret” και “3 Years Older”. Kαμία αμφιβολία, αριστουργηματικά…με περάσματα από Rush, αλλού υπέροχες μελωδίες που θα έβγαιναν από την εποχή Stupid Dream/Lightbulb Sun (ναι για τέτοιες συγκινήσεις λέμε) και άφθονο τεχνικό prog παρακαλώ. Τι να λέμε τώρα, άψογα.
Έχει κι άλλα τέτοια.
Μήτσο, θα σου αρέσει πάρα πολύ στάνταρ.
Για όσους παρήγγειλαν την deluxe έκδοση, να και ένα preview για να τρέξουν τα σάλια:
Πραγματικά πολύ ωραίο στήσιμο με τα αποκόμματα, τους φακέλους, τα γράμματα κλπ. Προσθέτει added value στο όλο πακέτο.
Αλήθεια Χρήστο, ποιο κομμάτι ακούγεται στο video;
First Regret.
Έτσι ξεκινάει το άλμπουμ…
…και είσαι έτοιμος να τραγουδήσεις “you pass the schoolyard with your head held down…” κλπ…
Thanks!
Αν ήξερα τους στίχους, μπορεί!
Άντε να δούμε πότε θα αρχίσουν οι αποστολές από Burningshed…
Μπράβο Χρήστο, ωραία συνέντευξη! 
Σου έδωσε την εντύπωση ότι υπάρχει περίπτωση επίσκεψης στην περιοδεία αυτή ή μπα;
(είχα γράψει και κάτι ακόμα αλλά νομίζω ταιριάζει καλύτερα στο thread του συγκροτήματος)
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
Ευχαριστώ πολύ. 
Ο τρόπος που μου απάντησε στην ερώτηση μου έδωσε την αίσθηση πως ήταν ενήμερος για το ενδιαφέρον να έρθει εδώ και πως όντως το ήθελε, αλλά είναι ξεκάθαρο πως η φάση είναι “my way or the highway” (καλώς αν θες την άποψή μου).
Δύσκολα υπάρχει πλέον πιθανότητα για το τρέχον leg της περιοδείας. Τώρα, αν θα υπάρξει επόμενο ευρωπαϊκό σκέλος και πότε θα είναι αυτό, δεν έχω ιδέα.
Ναι, εννοείται ότι κι εγώ θα ήμουν κατά των συμβιβασμών όσον αφορά το οπτικοακουστικό μέρος μιας συναυλίας. Φαντάζομαι πάντως ότι θα υπάρξει δεύτερο σκέλος ευρωπαϊκής περιοδείας, αφού η μία μετά την άλλη ανακοινώνονται ότι είναι sold out.
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
Bump!
It’s out there…
Μετα το πρωτα ακουσματα ξεχωριζω τα ancestral και routine. Το πρωτο ειναι επος και το δευτερο μια απο τις καλυτερες συνθεσεις που εχει γραψει ποτε ο SW.
Έχει 3 κομματάρες μέσα (Ancestral, Routine, Home Invasion) και κάποιες πιο αδύναμες στιγμές και fillers γενικά που εξυπηρετούν φυσικά τη ροή του στιχουργικού concept(για το οποίο δεν κατέχω και πολλά ακόμα). Ως σύνολο, τουλάχιστον ένα-δυο κλικ πιο κάτω από τα προηγούμενα δύο. Τις πιο pop στιγμές του δίσκου αρχίζω και τις συνηθίζω μετά από μερικά ακούσματα. Τα παιξίματα είναι στη στρατόσφαιρα ως συνήθως, η παραγωγή πιο dry, οι ενορχηστρώσεις φυσικά πανέξυπνες. Δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς σίγουρα, όπως περιμέναμε αρκετοί,αλλά για άλλη μια φορά, έβγαλε έναν αξιοπρεπέστατο δίσκο που άλλοι θα πουλούσαν και το νεφρό τους για να έβγαζαν.
Σχετικά κοντά (λίγο πιο ενθουσιώδης) ήμουν στις πρώτες ακροάσεις. Ειλικρινά, 1,5 μήνα μετά δεν βγαίνει από το μυαλό μου και έχω χάσει το μέτρημα του πόσες φορές το έχω ακούσει. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα βγει δίσκος να το κοντράρει.