Για μένα αριστουργηματάρα (καλά ο χρόνος θα δείξει), το έχω ήδη λιώσει…Είναι στο ζενίθ της καριέρας του κατά τη γνώμη μου…Αναμένετε και λάιβ ανταπόκριση από Βερολίνο παίδες στις 9 Απριλίου όπου θα τον απολαύσω από κοντά 
Σε ότι αφορά τα κομμάτια εμένα με ξετρέλανε στο σύνολό του…σίγουρα εντυπωσιάζουν εύκολα τα Ancestral και Routine απλά μη κάνετε το λάθος να υποτιμήσετε κομμάτια σαν το Perfect Life (το λατρεύω) ή το Regret #9.
Απίστευτος δίσκος. Κοντράρεται στα ίσια με το The Raven…
Τα ηλεκτρονικά μέρη και τα πιο εμπορικά κομμάτια είναι φρέσκα και ποιοτικά. Σίγουρα στις κορυφαίες στιγμές της χρονιάς.
Είναι στο repeated listening mode ο δίσκος, οπότε προς το παρόν δε λέω τίποτα.
Αλήθεια, για όσους ακολούθησαν το στιχουργικό κομμάτι του δίσκου, πιστεύετε ότι είχε happy ending η ιστορία ή ότι ακολουθεί την πραγματική ιστορία στην οποία είναι βασισμένος ο δίσκος;
και γω στις πρωτες ακροασεις ειμαι
και μου φαινεται δισκαρος
τρομερη μιξη ηχων - ποπ και προγκ - μοντερνου και παλιου.
το ancestral οντως ειναι κομματαρα.
Πολυ ωραιοι και οι Rush στο 3 years older! 
ancestral!!!
Το άλμπουμ δεν το έχω ακούσει ακόμα αλλά θα το βάλω επειγόντως στην playlist γιατί θα τον δω για πρώτη φορά σε 2 βδομάδες.
Fan δεν είμαι, αλλά μιας και ακούω όλα αυτά τα φοβερά από τους συντάκτες και αναγνώστες για δίσκους και σόου του, είπα να μην το χάσω. Θα ακολουθήσει ραπόρτο με εντυπώσεις.
Πάντως μια εναλλακτική κριτική με την οποία θα συμφωνούσα ακόμα και χωρίς να έχω ακούσει το άλμπουμ (οξύμωρο, yes I know) είναι αυτή εδώ:
Δεν ξέρω αν τον γνωρίζετε τον τύπο (The Needle Drop)… Τον βλέπω που και που γιατί κάνει ενδιαφέρουσες κριτικές (από Hip-hop σε metal -> ναι, ναι ξέρω τι θα πείτε για αυτού του είδους τους “reviewers”) και πάνω κάτω λέει κάτι που, σε μένα, δεν ακούγεται εντελώς λανθασμένο. Δηλαδή: Ωραίο performance. Ικανοί μουσικοί. Ενδιαφέρουσα παραγωγή. ΑΛΛΑ. Δε θα κάνω spoiler, ρίξτε μια ματιά, δεν είναι μεγάλο το βιντεάκι και μπαίνει στο ζουμί απευθείας… Δεν ενστερνίζομαι, αλλά μπορώ να καταλάβω μια τέτοια κριτική από έναν τύπο που δεν είναι “into him”.
Πού θα τον δεις;
Αμβέρσα 26 Μάρτη
Ωραίος ρε :). Καλά να περάσεις!
Χθες στην αρχή της περιοδείας, έπαιξε δύο τραγούδια των Porcupine Tree:
[SPOILER]Lazarus και Sleep Together[/SPOILER]
Ο Lasse Hoile έβγαλε κάτι φωτογραφίες από τις πρόβες. Εντάξει, το οπτικό σύστημα έχει πάει σε άλλο επίπεδο…
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
OMG OMG OMG
[B]The coffee I refused to drink[/B]
κατά τα άλλα ο δίσκος μπορεί να μην είναι το αριστούργημα που όλοι επιθυμούσαν, αλλά εμένα μου κάνει εξίσου.
οι κομματαρες του είναι πραγματικά κομματαρες, και τα κομμάτια που όλοι λένε(και εγώ το ίδιο) πως μέσα στον δίσκο μεγαλώνουν, πλέον παίζουν στο κεφάλι μου μεμονωμένα. συνεχίζω να τον εκτιμω-δεν έχασε εκατοστό απο το στατους του με αυτόν τον δίσκο.όποιο και αν είναι αυτό
Το άλμπουμ το ακούω για πάνω από 2 μήνες τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, κι όχι μόνο δεν το βαριέμαι, αλλά βυθίζομαι περισσότερο στον κόσμο του.
Σε σχέση με την κριτική μου πριν ένα μήνα θα έλεγα πως το “Hand.Cannot.Erase” είναι ισάξιο του “Raven”, αλλά θα επέμενα πως η σύγκριση είναι μάλλον άκαιρη και χωρίς ιδιαίτερη ουσία.
Πολλοί δίσκοι μου αρέσουν, λίγοι με συγκλονίζουν. Το “Hand.Cannot.Erase” ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Αριστούργημα. Συναίσθημα, έμπνευση, μουσικαρες.
Μ’αρεσε πιο πολύ και απο το προηγούμενο. Ωραιες οι ηλεκτρονικές σφήνες,ταιριάζουν με το concept.
Που όντως είναι συγκινητικό. Ουσιαστικό αν και μινιμαλ, το θεωρώ κλασικό ηδη.
Είναι grower ο δίσκος. Όσο περισσότερο τον ακούς, τόσο περισσότερο τον εκτιμάς. Είναι μάστορας στο να γράφει αξιομνημόνευτες μελωδίες και ποπ ρεφραίν που δεν στάζουν τυρί. Το ομώνυμο ειδικά είναι αδιανόητα κολλητικό. Ωραία θα ήταν να τον βλέπαμε και σε κανά live, αλλά δεν πειράζει, ας πανηγυρίσουμε που έρχονται οι Prodigy και οι Judas Priest…yeah…\w/.
Πραγματικά πανέμορφος δίσκος. Όπως τα λένε τα τελευταία ποστ, παίζει σε καθημερινή βάση, με τα κομμάτια να κολλάνε περισσότερο όσο περνάει ο καιρός.
Κάποιο βράδυ τις προάλλες το 'χα να παίζει ενώ διάβαζα το μπλογκ του και σε ορισμένες στιγμές μιλάμε για χάσιμο. Υπέροχη δουλειά, ειδικά ο τρόπος που αλλάζει από μια σχεδόν-αισιοδοξία στην εγγλέζικη γκριζάδα είναι απίστευτος. Προσωπικά το βρήκα περισσότερο δυνατό ως σύνολο, εκεί που το Raven μπορούσες να το δεις ευκολότερα και ως ξεχωριστά κομμάτια. Ίσως να έχει να κάνει με το κονσεπτ, αλλά και καθαρά ηχητικά η ροή του δίσκου είναι άψογη.
Ιδιαίτερη λατρεία -προφανώς- στο Ancestral που είναι από τα καλύτερα κομμάτια που χω ακούσει εδώ και καιρό και στο μέχρι εκεί που δε πάει Wilson-ικό -με τρένα και τουρουρου- Happy Returns, που μπορεί να μου κολλήσει για ώρες ολόκληρες.
Το να τον βλέπαμε λάιβ θα ήταν όνειρο, αλλά δυστυχώς δεν.
Το παλικάρι ανακοίνωσε δύο συναυλίες για το Royal Albert Hall στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου, με διαφορετικά σέτλιστ και καλεσμένους-έκπληξη. Εισιτήρια και τιμές από την Παρασκευή 27 Μαρτίου.
Sent from my Nexus 10 using Tapatalk
Μας έσκισε ο αλήτης.
Μόλις γύρισα από τη συναυλία, Αμβέρσα.
Φοβερός ήχος στα λιγότερο φορτωμένα και ακουστικά μέρη, λιγότερο καθαρός αλλά και πάλι πολύ καλός στα πιο heavy. 3d ήχο είχε μόνο στο Raven (αν άκουσα καλά).
Το video show ήταν πραγματικά καλό και συνεισέφερε στο εκάστοτε κομμάτι.
Ο ίδιος ο Steven φαινόταν να το διασκεδάζει πολύ, ήταν εκδηλωτικός και έκανε αστεία με το κοινό. Σε κάποιο σημείο ρωτάγε τον κόσμο από που είναι, πλην Βελγίου, και πετάχτηκε κάποια και είπε “Σρι Λάνκα” και αυτός απάντησε ότι “we re not planning to go there this year” ή κάτι τέτοιο. Κρατήθηκα να μη φωνάξω “Ελλάδα”…
Γενικά ηταν ήταν καθηλωτικό το θέαμα… Κρίμα που δεν πήγα στην περιοδεία του Raven που μου άρεσε πολύ περισσότερο… Τσίμπησα πάντως και αυτό και το hand.cannot.erase σε βινύλια.
Στάλθηκε από το Nexus 4 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Πόσο τα είχε τα βινύλια; Μπράβο που πέρασες ωραία!