Every nigger is a star, ay, every nigger is a star
Every nigger is a star, ay, every nigger is a star
Every nigger is a star, ay
Who will deny that you and I and every nigger is a star?
[Intro: Josef Leimberg]
Hit me!
When the four corners of this cocoon collide
You’ll slip through the cracks hopin’ that you’ll survive
Gather your wit, take a deep look inside
Are you really who they idolize?
To pimp a butterfly
[Chorus: Kendrick Lamar]
At first, I did love you
But now I just wanna fuck
Late nights thinkin’ of you
Until I get my nut
Tossed and turned, lesson learned
You was my first girlfriend
Bridges burned, all across the board
Destroyed, but what for?
Τι πρεμουρα βρε αγορίνα μου ; σου είπα τι μου κάνει εντύπωση . Δεν μπορώ να το πω δηλαδή ;
Με ξενίζει που μένει μόνο στο αρνητικό της υπόθεσης . Γιατί είναι δύσκολο να το πούμε αυτό ;
Μακάρι αν μπορέσει να συνδυάσει επιτυχημένα στοιχεία και από αυτήν την μουσική . Κανένα θέμα δεν θα είχα ακόμα και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν του γούστου μου .
Θυμήσου την κουβέντα που κάναμε μετά το live των Foo… .
Mλκ σοβαρά τώρα; Παίζει να μπορεί να γραφτεί βιβλίο από τους στίχους του δίσκου. Το ότι η γλώσσα είναι λαϊκή, χύμα και slang τι έχει να λέει, από γκέτο βγήκε ο ανθρωπος. Φαίνεται ότι δεν έχεις επαφή, αρα το αφήνουμε; Δεν γουστάρω η υποκειμενικότητα του καθενός να προσπαθεί να επιβάλλεται ως απόλυτη αλήθεια. Εγώ απλά είπα κατι για να “αγοράσουμε” από αυτό (κι εγώ ροκας είμαι nigga μου), να πουμε μια αλήθεια βρε αδερφέ, όχι να τρέξουμε όλοι να αγοράσουμε Kendrick Lamar ή οτιδήποτε αλλο ή ότι στη ροκ δεν εξακολουθούν να βγαίνουν γαμάτα πράγματα. Βγαίνουν, πιθανώς όχι σε ποσότητα, δεν έχουν impact, οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται, οι ακροατές μένουν στα ίδια, εμ, αυτά.
Πρωτον, χαλαρωσε, ενα αστειακι καναμε. Δευτερον, ποτε ακριβως προσπαθησα να επιβαλλω υποκειμενικη αποψη ως αληθεια, δε μιλησα καν για τη μουσικη του Λαμαρ, γιατι οπως ειπα επι λεξει, δεν εχω ασχοληθει ιδιαιτερα. Τριτον, δεν εστιαζω στο γκετο σλανγκ στυλ των στιχων του, αλλα αυτοι οι στιχοι ειναι οτι πιο απλοικο και ευκολα κατανοητο μπορεις να εχεις στη μουσικη.
Σιγα που ειναι και ποιηση σε σλανγκ υφος. Δηλαδη απο τη μια κοροιδευουμε στιχους λες και ειμαστε ολοι ο Emmanuel Cunt ή ο Σεξπηρ οταν προκειται για μεταλ συγκροτηματα, αλλα οταν ο αλλος γραφει τετοιους ευπεπτους στιχους, τον δικαιολογουμε λεγοντας οτι μεγαλωσε σε γκετο και εχει φαει τη ζωη με το κουταλι? Ε κατσε βρε αδερφε, δεν πανε μαζι αυτα τα πραγματα.
Ο Λαμαρ πουλαει γιατι μιλαει σε καθε nigga που πηγαινει στη δουλεια με το λεωφορειο και σκοτιζεται γιατι δεν του εκατσε η γκομενα το προηγουμενο βραδυ, οχι γιατι βρηκε την λυση απεναντι στην πεινα παγκοσμιως.
Έκατσα και άκουσα 4-5 κομμάτια με τα βιντεο κλιπ τους
Οκ , δεν είναι του σωρού. Υπάρχει μια δόση ειρωνείας , χιούμορ και χρήση αντι-κλισε χαρακτήρων σε κλισέ για τη χιπ χοπ στιγμές ( π.χ. μια όμορφη αλλά γεματούλα γυναίκα αντί μοντέλου με κωλάρα )
Γενικά τίποτα το ιδιαίτερο από θέμα μπητ και μουσική. Ακούγονται κάποια μουσικά όργανα πάντως του το δίνω αυτό
Το κακό για μένα στο To the Bone είναι ότι μου θυμίζει πολύ έντονα κάτι και δεν μπορώ να προσδιορίσω τι
Κακός σαν δίσκος δεν είναι, ίσα ίσα έχει πολύ ενδιαφέρον . Αλλά το να σου θυμίζει συνέχεια κάτι ( σε στυλ “κάπου το έχω ξανακούσει αυτό” ) δεν το λες καλό στοιχείο
Μήπως είναι ένα tribute στους μεγάλους. Gabriel , Bowie , Collins δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον;;; Κάποιον “πρόσφατο” της μεηνστρημ ποπ ;; Δυσκολεύομαι πραγματικά
Το ότι κατά βάθος μου αρέσει αλλά επιφανειακά δεν μου αρέσει καθόλου, να το ψάξω. Φλώρεψα απ τα 26. Μονο θρας σεξ μαστουρα σεπουλτουρα \m/
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που άκουσα και το βρήκα ενδιαφέρον, αυτή η ντροπή που νιώθω δεν ξεπλένεται ούτε με Slayer
Από προτάσεις δέχομαι οτιδήποτε σε στυλ southern , blues , heavy blues rock κλπ . Αυτά γουστάρω πολύ τον τελευταίο καιρό
Στα σοβαρά τώρα, είναι ένας καλός δίσκος που δεν θα ξανακούσω ακόμα κι αν μου αρέσει. Μου αρέσουν άλλα πολύ περισσότερο και θα πάρουν αυτά τον χρόνο μου