Πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ του project του κιθαρίστα και του τραγουδιστή των Slipknot και θα έλεγα ότι με εξέπληξε ευχάριστα. Δυνατό, ρυθμικό metal, ένας συνδυασμός παλιού και νέου ήχου (μελωδίες+στακάτα riffs) με αρκετή ποικιλία ενώ όσον αφορά τον Corey Taylor (unmasked this time), ο τύπος τελικά έχει φωνάρα! Προσωπικά έχει κερδίσει μια θέση στο CD-Player μου εδώ και αρκετό καιρό.
Αν πάτε μια βόλτα στο www.stone-sour.com, μπορείτε να ρίξετε μια “αυτιά” σε τρία από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου… 30/30-150 Remembers…30/30-150 HATES!
Εχω το ομωνυμο τους αλμπουμ και μου ειχε αρεσει,αν και ουσιαστικα νομιζω ειναι Slipknot με αλλον (χειροτερο) ντραμερ,λιγο πιο καθαρα φωνητικα σε μερικα σημεια και πιο πολλα κιθαριστικα σολο.
Το ειχα στα υποψη μου παντως το συγκεκριμενο αλμπουμ,θα το ακουσω με την πρωτη ευκαιρια