Τ ο απολυτο αλμπουμ για καλοκαιρινο βραδυ…
THE MAYAN FACTOR - LAKE CH
David Bowie-The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars [1972]
Και γενικά οποιοδήποτε David Bowie. Η φωνή του βγάζει μια αναπόφευκτη και ορισμένες φορές ισοπεδωτική ρετρίλα, αυτό που χρειάζονται τα καλοκαιρινά βράδια -αν και ο κωλόκαιρος δε λέει να πάρει την απόφασή του ακόμα, αλλά αυτού είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Το θέμα είναι ότι τα '70s ήταν η εποχή να μιλάς για εξωγήινους που γίνονται ροκ σταρς και να μην είσαι γραφικός, αλλά ιδεαλιστής, να φκιάχνεις μαύρους Ιούδες και να σκαρφίζεσαι κωφάλαλα, τυφλά παιδια ως σύγχρονους Μεσσίες και να γεμίζεις στάδια.
Δεν ξέρω πως ακούγονταν όλα αυτά στα '70s, αλλά στα καλοκαιρινά βράδια των ‘00s και των ‘10s, εξαιτίας του πρίσματος που δημιουργήθηκε ανάμεσα σ’ αυτά κι εμάς, αφήνουν μια αβάσταχτη αίσθηση οικειότητας/ντεζα βου που ορισμένες φορές σε σκοτώνει. Και πιο πολύ απ’ όλους ο David Bowie.
…φοβερές επιλογές ο inhuman:):!:
@μάνος :drunk:
ο ιδεαλισμός των 70’ς έγινε ρεαλισμός στα 80’ς… Major Tom is a junkie! 
Είχε απίστευτη αίσθηση της εποχής που κυκλοφορούσε τον εκάστοτε δίσκο του ο κερατάς.
οντόπι
Μη σας παραπλανάει το εξώφυλλο. κάθε μα κάθε καλοκαίρι όταν βραδιάζει και κάθεσαι στο μπαλκόνι κάνοντας ταξίδια, είναι σχεδόν απαραίτητη η anneke να σου ψιθυρίζει Sometimes it is better to lay, don’t you think?
το λεει και ο τιτλος.
και το τικ τοκ λόγω θεματολογίας ταιριάζει
επίσης παρότι οι in the woods στα χαρτιά μόνο για καλοκαιρινή μπάντα δεν κάνουν και οι τρεις δίσκοι τους είναι ταμάμ για καλοκαιρινά βράδια. Κυρίως το Strange in stero. Ειδικά το πρώτο του τραγούδι ([I]closing in[/I]) φέρνει στο μυαλό ένα δωμάτιο με το νυχτερινό φως να μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και μια ερωτική αίσθηση στον αέρα. Ίσως μόλις να έγινε σεξ σ αυτό το δωμάτιο, ίσως να γίνει σε λίγο… touch your breath feel the satisfaction, there is nothing like a stunning piece of nighttime attraction
τέλος ένα τραγούδι-μελοποιημένος Καρυωτάκης, που πάντα θα έχει θέση σε ένα καλοκαίρι είναι το [I]Σα δέσμη από τριαντάφυλλα[/I] της Λένας Πλάτωνος
Για το τυπικό της υπόθεσης και μόνο δλδ. Ε τα τελευταία 4 (αν θυμάμαι καλά;) καλοκαίρια δεν πάνε χωρίς αυτό. Το μόνο που είναι ικανό να διακόψει την απόλαυση του συγκεκριμένου cd-ιου είναι οι λακούβες του κατσικόδρομου που βάλθηκες να πας με το αυτοκίνητο, για να ανακαλύψεις εκείνη την παραλία. Στο μεταξύ βέβαια έχεις την παρέα του, ακόμα και οι στίχοι του σε δροσίζουν.
[CENTER][SIZE=“4”][FONT=“Comic Sans MS”]a place of doubt that’s where we are I cry and I shout in my dreams
and all the frustration in this world could not make me bleed.
I dry the tears in my eyes again then drink myself to sleep,
for all the people that I’ve lost and the promises I failed to keep.
I know that all your time is gone
let me sing your favourite songs (all your time is gone)
and you can have all my time to waste;
all I want is to see your pretty face… your pretty face
I wish that I could be a stronger man so I could rearrange all your mighty plans,
but what is true and what is false I play your game to my own loss.
It’s been raining now for days and I couldn’t solve your mysterious ways
I hope the whiskey and the rain can wash our sins and take away the pain…
I know that all your time is gone
let me sing your favourite songs (all your time is gone)
and you can have all my time to waste
all I want is to see your pretty face… your pretty face
[/FONT][/SIZE][/CENTER]
Βεραντα,ησυχια,μπυριτσα και Anneke.
Τρομερος συνδυασμος.
Αν εχεις και καμια αιωρα ξεφευγει η φαση.
Tangerine Dream είπαμε;
Γεια σας παιδιά.
Απαιραίτητο συμπλήρωμα καλοκαιρινών βραδιών.
Τωρα τελευταια προτιμω τον Jake Bugg.
Τα τελευταία χρόνια, η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού συμβαίνει όταν βάζω να ακούσω αυτό
Καλοκαίρι, βραδάκι.
Στη βεράντα (υπάρχουν δέντρα γύρω, ακούς τζιτζίκια), ή ίσως στην ταράτσα (αστικό τοπίο, ακούς από μακριά βόμβο κίνησης).
Ένα ποτήρι μπέρμπον, ή ρούμι. Ίσως κι άλλο ένα.
Τσιγαράκι.
Happiness.
Ρίχνεις κι ένα salsa λίκνισμα άμα λάχει.
Διαφορα ηλεκτρονικα παιζουνε αυτες τις μερες και Virus, μαλλον δεν ειμαι σε καλοκαιρινο κλιμα.
Κάπως έτσι είμαι τώρα. Καλοκαιράκι, βεράντα και τα τοιαύτα. Μόνο που αντί για Tom Waits (που εγώ τον θεωρώ πολύ χειμερινό) έχω Muddy Waters, επηρεασμένος απ’ το άρθρο της κεντρικής. Μετά θα το γυρίσω σε Moondog.
Όσον αφορά την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού, αυτή συμβαίνει πάντα με Pixies.
Είναι η φάση που βαριέσαι να βγείς καμιά βόλτα, αράζεις μέσα σπίτι με τις μπαλκονόπορτες ανοιχτές, δεν έχει την απάλευτη ζεστάρα, φυσάει λιγουλάκι, δεν νυστάζεις καθόλου, έχεις μια ανεξήγητη ενέργεια.
Ούτε έχεις τις μαύρες σου, ούτε είσαι μες στην τρελή χαρά και ξέρεις οτι ακούγοντας αυτό θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος…
Σωστός ο Γκρύμαρος. Οι Volta έχουν γενικότερα κάτι το ράθυμο στη μουσική τους που ταιριάζει στη θερινή νύχτα, αλλά ειδικά ακούγοντας το Frances the Mute σχεδόν “ακούς” τις στάλες του ιδρώτα να κυλάνε στο σώμα σου όπως είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μέσα στο σκοτάδι με το αχνό φως του φεγγαριού να μπαίνει μέσα από το ανοιχτό παράθυρο/μπαλκονόπορτα (αποκλειστικά καλοκαιρινό φαινόμενο φυσικά). Επίσης τολμώ να πω ότι το δεύτερο πιο “καλοκαιρινό” album των Volta είναι το Amputechture.
Κατά τ’ άλλα νιώθω τον πειρασμό να αρχίσω να βάζω (και) εδώ ιρλανδικά, αλλά έχω την αμυδρά υποψία ότι γίνομαι λίγο κουραστικός τελευταία, οπότε θα πω άλλα.
[B]The Electric Prunes - S/T + Underground[/B] (για μένα μάλλον ο ορισμός. Η αλήθεια είναι ότι πάνε ακόμα περισσότερο στο καυτό, νυσταλέο καλοκαιρινό μεσημέρι αλλά και για τη νύχτα είναι ό,τι πρέπει. Η ψυχεδέλεια κάνει τις μουσικές φόρμες σχεδόν να εξατμίζονται)
Οτιδήποτε από [B]Arcturus,[/B] για λόγους που δε χρειάζεται καν να εξηγήσω
[B]Paradise Lost - Icon[/B] (έχω αναλύσει τη σχετική θεωρία μου στο παρελθόν)
[B]Pink Floyd - Dark Side of the Moon[/B] (ντάξει έχω να το ακούσω πολλά χρόνια βέβαια, αλλά δεν ξεχνώ τις καλοκαιρινές νύχτες που έβγαλα ακούγοντάς το)
[B]Anathema - Eternity[/B] (γιατί ακόμα θυμάμαι το απερίγραπτο συναίσθημα μιας περσινής καλοκαιρινής νύχτας που το άκουγα, είχα όλη την Κω από κάτω και δε με ένοιαζε καν που σε μισή ώρα είχα σκοπιά)
[B]Clann Zu - Rua[/B] (φτου! δεν άντεξα)