Πολύ καλό επεισόδιο, ωραίες ερμηνείες. Μπορώ να πω πως ήταν κάπως “αναμενόμενο” το τέλος, δεν μείνανε και πολλά ενδεχόμενα που δεν έχουν εξετάσει στην σειρά
[SPOILER]Εκεί που ετοιμάζομαι να πω πόσο σέξυ είναι ο demon Dean και πόσο καλά παίζει τον κακό, τον επαναφέρουν Sam - Castiel. Ξενέρωσα. Ας το τραβούσαν λίγο ακόμη. [/SPOILER]
ΑΑΑ,και οι Άγγελοι, ναι, βαρετοί, για fast forward είναι κάθε σκηνή.
…Και στο σημερινό μας υπενθύμισαν το κλάσικ: “Να μην τελειώσει ποτέ”. Happy 200th episode btw. Έπος.-
Σπόιλερ για το επ: Μπορεί να ακουστώ ρουβίτσα αλλά στα παπάρια μου.
[SPOILER]Προσωπικά τα μέτα γενικότερα τα λατρεύω, και δη του SN τα παίρνω όσο σοβαρά παίρνω και τα μυθολογικά επεισόδια.
Κανονικά θα ήθελα να αναφέρω την κάθε σκηνή και τον κάθε διάλογο, γιατί κρύβονται διαμάντια στα πάντα. Αλλά αν έκανα κάτι τέτοιο, θα έγραφα μέχρι το 300ο επεισόδιο. Απλά 2-3 διάσπαρτες σκέψεις.
Το καλύτερο μέτα επ που έχει κάνει η σειρά. Και αυτό γιατί είναι το πιο ειλικρινές love letter προς τους φανς. Μας υπενθύμισαν για ακόμη μια φορά ότι η σχέση της σειράς με τους φανς (και ειδικά τους die hard) είναι απ’ τα μεγαλύτερα όπλα στη φαρέτρα, και ότι έχουν πλήρη επίγνωση ότι χωρίς τους φανς η σειρά δεν θα πλησίαζε καν σε αυτό που έχει εξελιχθεί μέχρι σήμερα.
Αναφορικό, αυτοαναφορικό, αυτοκριτική και αυτοσαρκασμός στα πάντα. Αξεπέραστο SN χιούμορ, πανέξυπνες ατάκες, nice touch το μιούζικαλ και ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ δεύτεροι χαρακτήρες.
Για κάποιο λόγο βρίσκω ότι θα στεκόταν άνετα σαν series finale… Όχι αυτή τη χρονική στιγμή, αλλά μόλις έκλεινε η όλη μυθολογία και ό,τι τρύπα υπάρχει ξέρω 'γω.
Φοβερό το κλείσιμο με Τσακ.
Χειροκρότημα για για το “THEN” στην αρχή και για τα ίντρος μέσα στο ίντρο. Και προφανώς για το Carry On My Wayward Son.
Συμφωνώ σε όλα. Γενικά από τα πιο διασκεδαστικά επεισόδια της σειράς. Κάθε σκηνή είχε και κάτι άξιο αναφοράς (αγαπημένη μου ατάκα αυτή για το one woman show Orphan Black). Τελειότητα.