Πήγα χθες και το είδα. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!
Εκπληκτική ατμόσφαιρα, απίστευτες ερμηνείες, θεϊκή μουσική υπόκρουση. Τελειότητα!
Έπαθα μεγάλη πλάκα.
Eύκολα η καλύτερη ταινία του τρισυπόστατου Μπάρτον. Αν και προσωπικά αγαπημένο παραμένει το Big Fish.
ο αντονι πρεπει να πεθανει.
λοιπον η ταινια ειναι φοβερη!! λιγο ανατριχιαστικη βεβαια σε καποια σημεια,αλλα πολυ συγκινητικη και ατμοσφαιρικη!αν και δεν τρεφω ιδιαιτερη αδυναμια στα μιουζικαλ, ηταν κατι το διαφορετικο και πρωτοτυπο! εκπληκτικες ερμηνειες απ’τον Τζονι Ντεπ και την Ελενα Μποναμ Καρτερ! Φοβερη ταινια!!!
γιατι καλε το παιδι?!! μια χαρα κουκλακι ητανε!!
SWEENEY TODD:THE DEMON BARBER OF FLEET STREET STON KINIMATOGRAFO NAI!!! evala ligo megalistika rouxa kai me perasan H TAINIA HTAN FANTASTIKI THA MPOROUSA NA THN EVLEPA WRES SINEXOMENA KAI NA MIN VARIOMOUNA OLOI TOUS EXERETIKOI O DEPP THEOS H CARTER FANTASTIKI O RICKMAN EPISIS PARA POLY KALOS KAI SACHA BARON CHOEN(BORAT) APOLAFSTIKOTATOS
Να γράφεις όμως με μικρά και ελληνικούς χαρακτήρες
Αν και δεν εχω δει πολλα μιουζικαλ θα πω οτι τουτο εδω ειναι παρα πολυ καλο!
Μια απο τις πιο ‘‘δυσκολες’’ ταινιες του Tim Burton και κατα την γνωμη μου και απο τις καλυτερες του!
Πολυ αιμα, υπεροχη ατμοσφαιρα, παρα πολυ καλες ερμηνειες, η Carter ηταν εκπληξη για μενα καθως επαιξε τρομερα, ο Depp ηταν ο κλασσικα απολαυστικος Depp ενω περα απο την πραγματικα υπεροχη σκηνοθεσια και η μουσικη ηταν παρα πολυ καλη(ο Depp εχει και φωναρα!)
Τρομερα πετυχημενο το δεσιμο της splatter αισθητικης με το musical της υποθεσης και παρα πολυ εντονη δοση χιουμορ κατω απο την μαυρη ατμοσφαιρα!
Μπραβο λοιπον και παλι στον κυριο Μπαρτον που μας εδωσε κατι πραγματικα διαφορετικο χωρις να χανει καθολου απο την ουσια και ποιοτητα που τον διακρινει
Λοιπόν, την είδα.
Τα υπέρ: Καταπληκτική, γοτθική ατμόσφαιρα, όπως αναμενόταν, απο τις καλύτερες οπτικά αποδόσεις του παλιού Λονδίνου. Μουσική και ρόλοι έξοχοι, δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Το γνωστό χιούμορ του Μπάρτον σε σημεία, μαζί με τις πιο σκοτεινές στιγμές του, και πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή, που σε κρατάει μέχρι το τέλος. Βρήκα πετυχημένη επίσης την όλη ιδέα του μιούζικαλ.
Τα κατά: Ό,τι πιο “σπλάτερ” έχω δει απο Tim Burton. Όχι όπως στον Ακέφαλο Καβαλάρη, εδώ η ταινία έχει μια έντονη σοβαρότητα στις σκοτεινές της στιγμές… Κάποια σημεία με τους λαιμούς που κόβονταν δε τα βρήκα τόσο καλόγουστα. Σα να έβλεπα ταινία του Ταραντίνο. Ίσως να ήθελε να συνδυάσει ό,τι έχει κάνει ως τώρα, όλα σε μια ταινία, και κάπου το παραγέμισε. Και γενικά την βρίσκω υποδεέστερη σε σχέση με ταινίες όπως ο Ψαλιδοχέρης, τα Μπάτμαν και το Big Fish.
Συνολικά, οκ, αλλά όχι ό,τι καλύτερο έχει προσφέρει ο Burton ως τώρα.
Δηλαδη θεωρεις οτι το splatter κομματι ηταν μεγαλο; 'Η κακογουστο;
Προσωπικα δε θεωρω οτι ηταν τιποτα απο τα 2, απλα δεν μπορω να καταλαβω ακριβως ποιο ειναι το “κατα” σου.
Στα υπερ παντως συμφωνουμε.
Επισης να αναφερω οτι η Καρτερ παιζει να “καπελωσε” και τον Ντεπ(οσο αυτο ειναι δυνατον οταν μιλαμε για τον Ντεπ).
Δεν είχα συνηθίσει τόσο ρεαλιστική απόδοση του φόνου σε ταινίες του Μπάρτον, απλά. Είναι κάτι που το έχω δει σε άπειρες ταινίες, παντού, αλλά όχι στον Μπάρτον. Ακόμα και στον Ακέφαλο Καβαλάρη ήταν λίγο άλλη φάση. Το κύριο κατά ήταν απλά πως τη θεωρώ υποδεέστερη σε σχέση με κάποιες παλιότερες ταινίες του. 8)
το δα και γω
μπορω να πω οτι ητανε αψογο
δεν μπαινω στο τριπακι του καλυτερου χειροτερου
η ταινια ειναι μοναδικη για τον τιμ μπαρτον οπωτε μου φτανει που τα πηγε τελεια και στον τομεα του μιουζικαλ
απορια???
ποσο επηρεασμενος απο τα μιουζικαλ ειναι ο daniel gildenlow
στο τραγουδι που λεει ο τζονι ντεπ με τον αλαν ρικμαν “τι ωραιες που ειναι οι γυναικες…”
ειναι σαν να ακουγα φωνητικες μελωδιες των Pain of salvation!!!
Ειδα προχτες την ταινια…ΤΑ ΕΣΠΑΣΕ…!!!
Για αλλη μια φορα το διδυμο Burton-Depp συνεργαζεται και αποδεικνυει οτι μπορει να κανει θαυματα…!!!
την είδα και γω μάρεσε η μουσική πολύ και αναδείκνυε πολύ κάποιες σκηνές…
τα χρώματα μάρεσαν πολύ, πολύ σκοτεινά και πεσιμιστικά και τα ρούχα πολύ ωραία…
στα κοψίματα με τους λαιμούς και μένα δεν μάρεσε τόσο…
κερδισμένος βγήκε τελικά ο ναύτης, και με ζωντανός και με γυναίκα!!
Έλα μωρέ σας φάνηκαν άσχημα τα κοψίματα τώρα. Λίγη σοβαρότητα. Τι περιμένεις στο κάτω κάτω άμα σου κόψουν το λαιμό, μελανιές;
Επίσης έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον αν κάτσεις να κάνεις ανάλυση χαρακτήρων (ειδικότερα στο ορίτζιναλ φαντάζομαι) καθώς 1) ο κάθε ένας από όσους παίζουν ανήκει σε τελείως διαφορετική κάστα, 2) δύσκολα μπορείς να κάνεις διαχωρισμό καλού/κακού, σε βαθμό Σέξπιρ ρε μάγκα μου! Έχει πολλά να δώσει.
H αλήθεια είναι ότι και εγώ όταν το είδα είπα στον φίλο μου ότι μάλλον ο Burton ζήλεψε τον Tarantino αλλά δεν μπορώ να πω ότι με πείραξε. Πιστεύω ότι μπορούσε να αποφευχθεί αλλά από την άλλη δεν με παραξένεψε αφού όπως είπαν και οι υπόλοιποι είναι η λογική συνέχεια του αποκεφαλίσμου.
Πάντως τώρα ακούω και το soundtrack το οποίο πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα αξιόλογο και στέκεται παραπάνω από ικανοποιητικά και μόνο του με κορυφαία tracks για μένα να είναι τα: Pirelli’s miracle elixir, Pretty woman, Epiphany, A little Priest και φυσικά το όλιγον gay Johanna:p :roll:
Μόλις το είδα. Να πω και μια διαφορετική γνώμη απ’ αυτές που ακούγονται; Άν και είμαι ιδιαίτερα burton-ικός δε μου άρεσε η ταινία. Βρήκα πεζό το σενάριο, ενώ ούτε σα μιούζικαλ μου έκατσε γιατί δε θεώρησα τα τραγούδια τίποτα το ιδιαίτερο, δε με τρέλαναν… Θεωρώ ότι και στους 2 τομείς έχει κάνει καλύτερη δουλειά στο παρελθόν. Βέβαια το σενάριο δεν είναι του Burton, αλλά η επιλογή του να δουλέψεις πάνω σ’ αυτό ανήκει σ’ αυτόν και δεν έπρεπε να γίνει κατά τη γνώμη μου. Όσο για τον Tarantino που αναφέρθηκε για ευνόητους splatter-ικούς λόγους, ενώ γουστάρω αρκετά κάποιες ταινίες του δεν είναι πρώτιστα το θέμα του splatter που μ’ ενδιαφέρει αλλά κυρίως το σενάριο και οι διάλογοι (…όπου είναι μεγάλος μάστορας… 
)
Θυμάμαι τη σκηνή που είχε βάλει στην καρέκλα τον δικαστή, έτοιμος να τον αποκεφαλίσει, και τραγουδούσαν δε ξέρω και γω πόση ώρα αυτό το “pretty women”… μου είχε φανεί αρκετά κουραστική. Όντως, αν και η όλη ιδέα του μιούζικαλ ήταν επιτυχημένη κατά τη γνώμη μου, τα τραγούδια ήταν μέτρια, ειδικά αν τα συγκρίνουμε με διάφορα κορυφαία μιούζικαλ που έχουν γίνει.
Ήταν καλή σαν ταινία, οκ, αλλά δεν έκανε αυτό το κάτι παραπάνω σε τομείς όπως το σενάριο, ή η πλοκή, που θα με έκαναν να τη θεωρήσω κορυφαία (ειδικά αν συγκρίνουμε με κάποια παλιότερα έργα του). Γιατί απο άποψη ατμόσφαιρας, εικόνας, κλπ, ήταν μαγευτική, δεν περίμενα κάτι λιγότερο απο Burton.
Και ναι, μιλάω και γω ως φανατικός burtonικός
Η ταίνια απέχει από το να χαρακτηριστει αριστούργημα (οπως πχ θεωρω πως είναι ο Ψαλιδοχέρης),αλλά θεωρω οτι είναι must seeing.Κατι διαφορετικο απ οτι μας εχει συνηθισει ο Μπάρτον(οσον αφορα το μιούσικαλ στοιχειο),αλλα και κάτι το οποιο για μια ακομη φορά το κάνει με απίστευτη μαεστρία(χρειάζεται να αναφέρω τι?).Πάντως θα συμφωνήσω με τον ellanor οτι η ταινία σε ορισμενα σημεία ηταν λίγο κουραστικη…
Πάντως ήμουν και με μια φίλη παρέα επίσης τρελά Burton-ική και ούτε αυτής της άρεσε… Ίσως να είμαστε ιδιαίτερα απαιτητικοί από ένα σκηνοθέτη που χαρακτηρίζουμε “αγαπημένο” και να το βλέπουμε έτσι, δεν ξέρω… Από την άλλη αφού σε άλλους άρεσε όπως βλέπω (όπως και στην αδερφή μου) επιφυλάσσομαι για το οτιδήποτε. Είναι καθαρά υποκειμενικό το θέμα…
must see ίσως ?
καλό είναι.
αρκετά καλό και διαφορετικό και μιούζικαλ. τα λιμπρετάκια μέτρια αν και έχουν ωραία διπλά νοήματα…