Ερχομουν να βαλω το Behind The Scenes! Καλη φαση.
Πολύ ωραίο το protect the land, επικό κομμάτι
Μπράβο τους που συγκεντρώνουν χρήματα για καλό σκοπό. Οποιος μπορεί ας κάνει μια δωρεά μέσω youtube.
Πριν 3 χρόνια αλλά αφού δεν είχε ποσταριστεί…
Μιας και τα διάβασα όλα τα μνμτα, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ακόμα στο ελληνικό κοινό τους, μεγάλο ή μικρό, η διαμάχη Τανκιαν ή Μαλακιαν… που είναι όλα εκείνα τα ημο/νουμεταλ/αλτερνατιβ οπαδάκια να ανάψουν τα αίματα… Άντε να βγάλουν έναν ακόμα δίσκο ν’ ανοίξει νέος κύκλος αψιμαχιών.
Τα οπαδάκιαν.
Προσπάθειες για νέο “sympetherion” ε;
Ας μας επισκεφθούν λοιπόν! Μετά από από τόσα χρόνια κανείς δεν θα τους κατηγορήσει ότι έκαναν… αρμένικη βίζιτα!
Νταξει μωρέ μόνο 31 τραγούδια έπαιξαν (!!!)
Πω ρε μακάρι να μπορούσα να έχω πάει.
Τι σετλισταρα είναι αυτή.
Ναι αλλα στα αρχιδια μας εμεις ειδαμε μπρουτους που παιξανε 70 λεπτα.
Ξεθαματάκι, μέρα που είναι
(Περνούσε και στις ειδήσεις από τον κόσμο)
Εντελώς άσχετο: διάβαζα μία συνέντευξη των Zeal & Ardor (τους οποίους δεν έχω ακούσει) στο πρόσφατο ελληνικό Metal Hammer, και πριν το κυρίως κείμενο το μάτι μου έπεσε σε μία φράση από αυτές που επιλέγονται να φαίνονται με πιο έντονα γράμματα σαν υπέρ-τιτλοι η οποία έλεγε: “ο τρόπος που κάνω μουσική είναι ο ίδιος με το να λέω ένα ανέκδοτο. Πρώτα θέτω μία αναγνωρίσιμη συνθήκη και μετά την ανατρέπω”. Και λέω, μαλάκα μου, δεν έχω διαβάσει πιο γαμάτη/ταιριαστή περιγραφή για τη λογική των τραγουδιών των System of a Down! Πραγματικά έτσι ένιωθα όταν ειδικά πρωτο-ανακάλυπτα τη μουσική τους.
Και η πλάκα είναι ότι όταν έφτασα μετά στο συγκεκριμένο σημείο της συνέντευξης, όντως ο τύπος συνέχιζε αναφέροντας τους System of a Down ως κύρια επιρροή για τη συγκεκριμένη λογική.
Και μόλις κατάλαβα γιατί οι ZaA είναι popular στο μεταλλικό κοινό…
Γούσταρε πολύ και η ίδια η μπάντα και έκανε και σχετικές αναρτήσεις με βίντεο στο instagram.
Θαυμασμός παντού εκτός από τους Έλληνες βέβαια.
Δημοφιλές σχόλιο που γράφτηκε κάτω από την ανάρτηση και περιγράφει ακριβώς τον Έλληνα μεταλλά οπαδό:
Ο Έλληνας οπαδός θέλει να απολαμβάνει το τσάι του στις συναυλίες, δεν θέλει καπνογόνα, τσιγάρα και τέτοιες αηδίες που τον ενοχλούν, θέλει να έχει τον προσωπικό του χώρο. Μόλις τελειώσει το λάιβ θα πάρει τη μηχανή του με την ακραποβιτς που ακούγεται από την Καλλιθέα στο Κεφαλάρι με ξερόγκαζα στις δύο το πρωί, αλλά αφού ενοχλεί αυτός δεν πειράζει, και θα πάει σπίτι να γράψει στο φεης για τους κάφρους που άναψαν καπνογόνα και δεν τον σκέφτηκαν.
Υπάρχει και κάτι που λέγεται σεβασμός (στην ασφάλεια του άλλου). Δεν μπορείς να μου ανάβεις καπνογόνο όταν ένα μέτρο πιο 'κει στέκονται γονείς με τα παιδάκια τους ή πέντε μέτρα από την σκηνή. Δεν έχουν καμία διάθεση οι μουσικοί να εισπνέουν τα χημικά σου, επειδή εσύ είσαι αμπλαούμπλας.
Επίσης, όσο μαλάκας είναι ο τύπος που ανάβει χημικά σ’ ένα κατάμεστο στάδιο άλλο τόσο είναι και αυτός με την “πειραγμένη” μηχανή, γιατί δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο;
από την άλλη βέβαια, αυτός που έγραψε το σχόλιο είναι ο κάθε Ελληνάρας που γράφει στα παπάρια του τους υπόλοιπος για να κάνει την καύλα του, μέχρι βέβαια να αυτό να ενοχλήσει τις δικές του ελευθερίες ώστε μετά να σκούζει για την ανομία στην χώρα.