Οι συναυλίες της ελληνικής σκηνής είναι πάντα περίεργη φάση, πολύ περισσότερο όταν γίνονται σε νεκρές περιόδους, εν μέσω εορτών ή διακοπών. Υπό αυτό το πρίσμα η προσέλευση στο χτεσινή στο Sin City δεν ξέρω αν μπορεί να κριθεί ικανοποιητική ή μη, πάντως θα πρέπει να είμαι πολύ αισιόδοξος ή να μετράω πολύ λάθος τον κόσμο αν πω ότι πέρασαν σκάρτα 75-90 άτομα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρχε και άλλη συναυλία σχετικού σκληρού ήχου, και στην τελική δεν ξέρω κι αν μετράει. Εγώ επέλεξα πάντως αυτή, υπολογίζοντας πως θα έχει λιγότερο κόσμο.
Το ποδαρικό για το νέο έτος μας το έκαναν οι Sadhus. Δεν ξέρω πως προφέρεται το ινδουιστικής προέλευσης όνομά τους, εγώ τους αναφέρω σαν Σάντχους για να τους ξεχωρίζω από τους θρυλικούς tehcno-thrashers. Χαμηλοκουρδισμένη τετραμελής μπάντα που θα έλεγα ότι ανήκει στη μεγάλη Sabbath οικογένεια από τους πολυαγαπημένους βάλτους της αμερικάνικης ηπείρου. Σκισμένα φωνητικά, ρίφ υπερheavy απλωμένα στο χρόνο, χωρίς πολλά φρου, φρου, αρώματα και λοιπές τσαχπινιές. Ηχητικά μου έβγαζαν μια συνάφεια σε μπάντες όπως Εyehategod, ElectricWizard και Iron Monkey. Δεμένοι μεταξύ τους, νομίζω ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους για το ύφος τους, ενώ κάποια πιο ροκ ξεσπάσματα μου άφησαν θετική εντύπωση. Θα περιμένω νέα τους.
Επόμενη μπάντα οι Earth of distrust. Τους είχα δει πριν 14 μήνες περίπου, και τους βρήκα πολύ βελτιωμένους. Αρκετά δεμένο power trio με ρίζες στο hardcore, αλλά πρακτικά από λίγες σχετικά crossover μπάντες που έχουμε στα μέρη μας. Σε σημεία crust-ίζουν, σε άλλα σημεία thrash-ίζουν με το πολυαγαπημένο μας τούπα-τούπα, ενώ έχουν και κάποια πιο πέτρινα ριφ. Είχαν καλύτερο ήχο σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είχα δει. Η φωνή του τραγουδιστή/κιθαρίστα πραγματικός χαμαιλέων, αφού είχε όμορφα καθαρά, εξίσου καλά βρώμικα, ενώ κάποιες κραυγές του σκοτείνιαζαν όλο το μέρος. Μας φιλοδώρησαν και με όμορφη διασκευούλα Set the controls for the heart of the sun, ένα αρκετά υποσχόμενο καινούριο, και έκλεισαν με το Spirit trade-off, για μένα το ομορφότερο κομμάτι τους, το οποίο θα πρότεινα σαν ενδεικτική πρώτη ακρόαση σε όποιον θα ήθελε να τους ψάξει μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος τους.
Μετά από ένα απαραίτητα μεγαλύτερο δεύτερο διάλειμμα για το σετάρισμα του εξοπλισμού, ακολούθησαν οι ποστ-ρόκερς Τenderness of Wolves. Kι αυτούς τους είχα ξαναδεί, αλλά σε ακατάλληλο χώρο και δεν είχα μπορέσει να τους εκτιμήσω δεόντως. Χτες όμως μου τίναξαν τα μυαλά. Προκαταβολικά ας πω ότι έχουν ψάξει τρομερά τον ήχο τους, και μια ματιά στον εξοπλισμό και τα όργανά τους μαρτυρά πως έχουν θυσιάσει χρόνο, χρήμα και κόπο για αυτό. Πάμε τώρα όμως στην ουσία. Το υφάκι τους θα έλεγα πως ξεφεύγει από το στάνταρ ποστ-ροκ και πάει και προς το πιο ποστμέταλ. Είναι αρκετά εγκεφαλικό και φέρνει πιο πολύ προς τον τρόπο των Shora ας πούμε παρά των Mogwai. Απόδωσαν τα κομμάτια τους σχεδόν επί μία ώρα χωρίς σταματημό, και νομίζω ότι λειτούργησε άψογα αφού έδωσε ένα κονσεπτικό υπόβαθρο στο όλο σκηνικό. Ειδικά κάποια σημεία ήταν απίστευτα, και δε νομίζω ότι περιγράφονται εύκολα με λόγια, εμένα μου περισσεύει το χάζεμα που έριξα. Πραγματικά είναι κρίμα που ένας κόσμος που πήγε στην τελευταία συναυλία των Isis και γούσταρε, έχασε τη στοργικότητα των λύκων. Όπως επίσης είναι κρίμα που δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι, αλλά όταν το κάνουν είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ καλό αφού η δουλειά τους φαίνεται. Περιμένουμε λοιπόν.
Α και πραγματικά γελάω με το Σίνσίτυ. Η μπύρα που ήταν δώρο με την είσοδο ήταν μικρή, ενώ αυτή που πλήρωνες μεγάλη. Δηλαδή, έλεος.
Είχα να πάω σε ένανε αρραβώνανε τηνε τύχη μου μέσα!
Μία φορά έχασα συναυλιά και απο χθες το βράδυ είναι η τρίτη φορά που πέφτω πάνω της, βαλτοί είστε όλοι, φερέφωνα της συνείδησής μου!
Δικαιολογημένος. Απλά να προσθέσω ένα μπράβο σε όλες τις μπάντες που έπαιξαν παρά το λίγο κόσμο, αλλά και τις γνωστές άγνωστες φάτσες που σκαν στηρίζουν τα λαιβ αυτά.