1. Of Matter ? Proxy
2. Of Matter ? Retrospect
3. Of Matter ? Resist
4. Of Mind ? Nocturne
5. Of Mind ? Exile
6. Of Reality ? Eclipse
7. Of Reality ? Palingenisis
8. Of Reality ? Calabi-Yau
9. Of Energy ? Singularity
10. Of Energy ? Embers
[SIZE=“2”]Οι βρετανοί djent/prog metallers κυκλοφορούν το 2ο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους. Περισσότερα και πιο δουλεμένα ατμοσφαιρικά σημεία, νομίζω έχουν νέο vocalist, πάντως έχουν εγκαταλείψει τελείως τα harsh/brutal vocals πολύ καλή κίνηση για εμένα γιατί τους δίνει χαρακτήρα και τα φωνητικά εδώ είναι εξαιρετικά. [/SIZE]
Σκεφτόμουν μέρες να φτιάξω θέμα για το δίσκο, μπορώ να πώ ότι μου άρεσε πολύ, δεν έχει το στοιχείο της έκπληξης του 1ου βέβαια, φωνητικά εξαιρετικά, παραγωγή επίσης.
Μόνο αρνητικό είναι μια μικρή “αντιγραφη” σε μελωδίες (κυρίως στις καθαρές κιθάρες) από τον 1ο δίσκο, αλλά γενικά είναι νομίζω όσο καλός δίσκος περίμενα.
Ο δίσκος είναι η λογική εξέλιξη του One η μπάντα τόλμησε έχει ποιο περίπλοκες συνθέσεις και ποιο refined αισθητική δηλαδή μπορεί να λείπουν τα screams αλλά βγάζει μία άλλη έντονη δύναμη που δεν χρειάζονται καν screams.
Το σινγλακι nocturne που ειχε κυκλοφορησει εδω και κανα χρονο μου ειχε αρεσει ΠΑΡΑ πολυ. Μαλιστα μου εβγαζε μια feelgood διαθεση και μου θυμιζε YES στην ατμοσφαιρα του (ξερω, κουφος συνειρμος τελειως…). Με ειχε οδηγησει λοιπον, προφανως εσφαλμενα, να υποθεσω οτι ολος ο δισκος θα εχει μια τετοια ατμοσφαιρα και διαθεση. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. Ο δισκος ειναι πολυ υποτονικος και ατμοσφαιρικος. Δεν λεω οτι δεν μου αρεσει…απλα χρειαζομαι πολλες ακροασεις για να τον χωνεψω μαλλον. Προς το παρον, συγκρατημενη αισιοδοξια που λενε και στο ΠΑΣΟΚ.:lol:
στα ΠΟΛΥ θετικα η ελλειψη harsh vocals. Οχι γιατι εχω κατι με αυτα, αλλα γιατι ειναι μια καποια “καινοτομια” στο τζεντ, γιατι κολλανε πιο πολυ τα καθαρα με την ατμοσφαιρα του δισκου και γιατι…πως να το κανουμε, τα harsh ειναι και λιγο η ευκολη λυση μιας και δεν χρειαζεται να συνθεσεις και καμια μελωδια φωνητικων.
Ενώ τέτοιου είδους φωνητικά γενικά δεν είναι καθόλου του γούστου μου, παρ’όλ’αυτά κόλλησαν τόσο όμορφα με τη μουσική και με τις μελωδίες…Και οι φωνητικές γραμμές ώρες-ώρες σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Το ακούω από την αρχή ως το τέλος χωρίς να το βαριέμαι, οι μελωδίες δε σ’αφήνουν, και πάντα έχεις κατι ενδιαφέρον να προσέξεις. Μπράβο τα παιδιά, μπραβο.
Επιτέλους το άκουσα και είμαι στην διαδικασία τήξεως, ακόμα το χωνεύω και με τον τραγουδιάρη που ξηγηθήκανε έχουν γίνει πιο Αυστραλοί και από τον κροκοδειλάκια. Δηλαδή ζημιά, τρομερός τραγουδιστής, τρομερά “Κανγκουροφωνητικά”. 8)
Εδιτ: To exile είναι στρατόσφαιρα, η μελωδικότητα του λιώνει σαν κίντερ στο στόμα.
Δεν τις καταλαβαίνω αυτές τις απόψεις πραγματικά, δεν έχετε βαρεθεί τα πανομοιότυπα γρυλίσματα σε αυτές τις μπάντες; Άντε να τα καταργήσουν κι οι BTBAM.
Πολύ κρίμα που έφυγε ο τροφαντούλης ο Ashe απο το συγκρότημα, είχα την τύχη να τους δω live στο Λονδίνο με Protest και είχα μείνει μαλάκας με την φωνή του
