Ο Chuck είναι μεγάλη μορφή ρε σεις! Μόνο και μόνο οι γκριμάτσες του την ώρα που έπαιζε air guitar, ήταν απίστευτες, λες και ήταν έφηβος. Τα φωνητικά μόνο δεν ακουγόταν όπως θα έπρεπε. Συγκεκριμένα, τα backround φωνητικά που τα κάνανε οι κιθαρίστες που κ που ήταν ανύπαρκτα απλώς. Αλλά σιγά, δεν πειράζε ιδιαίτερα. Aπό εκεί και μετά συγκινηθήκαμε στο Over The Wall (στο σόλο προσωπικά είχα μείνει, ένα από τα καλύτερα που γραφτήκαν έβερ), Αpocalyptic City και τα ρέστα. Το trail of tears θα μπορούσε να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο ήρεμο κομμάτι αλλά τεσπα. Πολύ crowdsurfing, τα γυαλιά μου τα έσωσα αρκετές φορές. Μάλιστα σε μια φάση ο ίδιος ο Chuck ανέβασε έναν τύπο από το πλάι της σκηνής κ έκανε το πολυπόθητο stagediving. Μετά κοίταξε τον σεκιουριτά σε στυλ “εντάξει, δεν το ξανακάνω”. ΧΧΑΑΧΑΑ! Προσωπικά θεωρω ότι έκπληξη ήταν το The Preacher που είχα να το ακούσω κάτι χρόνια! Ενταξει, όλοι θα μπορούσαμε να γκρινιάξουμε για αυτά που θα θελαμε να συμπεριλάβουν αλλά δεν έχει και πολύ νόημα, αφού η συναυλία ήταν εξαιρετική.
Into The Pit!
ΥΓ: Χάρηκα που γνώρισα τον Cynic, και που ξαναείδα τους γνωστούς συμφορουμίτες. @zafrock: ρε την ώρα που μου μίλησες είχε πέσει το απόλυτο σκοτάδι και δεν άκουγα τίποτα και άργησα να πάρω πρέφα τι μου έλεγες! Χάρηκα που μιλήσαμε και από κοντά!
Όσο για τους Dying Fetus, όπως είπα και στον nihilist: “από μακρυά, καλοί ήταν!”. χαχαχα!
Cheers!
στον φίλο που ρωτά από πάνω για το playlist, νομίζω ότι ήταν αυτό που είχε ποστάρει ο καμελσποττερ:
οι fetus εσπειραν
αν και 3 πλεον
δεν φανηκε η απουσια της δευτερης κιθαρας (στα αυτια μου τουλαχιστον)
ο νεος ντραμμερ αποδειχτηκε ικανος για το επιπεδο των fetus και εδειχνε να το γουσταρει πολυ το ολο θεμα
και λογικα απο τι καταλαβα παιξανε κανονικα full set και οχι set support Μπαντας
μια ωρα και
το grotesque impalement παντως πρεπει να ναι το απολυτο χιτ του brutal death metal!!!
τι οδοστρωτηρας ηταν αυτος!!πραγματικα απιστεyto live οι fetus ηταν τρομεροι αν και trio απεδωσαν αψογα τα κοματια τους!οσο για τους testament τι να πουμε τωρα αψογοι με τον θεο σκολνικ να δινει ρεσιταλ!!ειχα πολλυ καιρο να ευχαριστηθω τοσο πολυ ενα live!μπραβο και παλι μπραβο στις μπαντες!!
Oι Dying Fetus τα έσπασαν όλα πραγματικά (αν και ο κόσμος μόνο στο τέλος αναπορκίθηκε περισσότερο). Ο ήχος “τείχος” και μουσικά η απόδοση της μπάντας αλάνθαστη. Που να είχαν και τον 2ο κιθαρίστα! Και το σετλιστ τους γάμησε επίσης.
Οι Testament ήταν καλοί πάνω στη σκηνή, αλλά ο ήχος ήταν πραγματικά άθλιος, στο σημείο που ήμουν εγώ άκουγες μόνο μποτα, μπασο και μια κιθάρα. Αφού λοιπόν άκουσα τα περισσότερα από τα κομμάτια που γουστάρω, αποχώρησα μετά το Henchmen Ride προς το πιο κοντινό ψυλικατζίδικο για νερό κι ένα κουτί ντεπον. Το κονό παραλληρούσε, αλλά οι Testament ήταν μάλλον μέτριοι. Κρίμα.
Πω μαλάκα…τι live ήταν αυτό???:?
Το απόλυτο THRASH live κανονικά και με το νόμο!Απίστευτο setlist, απίστευτη ενέργεια, γαμάτη απόδοση, γαμάτος κόσμος, άντε να τα βάλω λίγο με τον ήχο αλλά αυτό σε πολύ λίγα σημεία μιας και εκεί που “καθόμουν” εγώ - στο κέντρο into the Pit ακριβώς - ήταν μια χαρά!
Τόσο mosh και crowdsurfing είχα καιρό να δω/κάνω!Στο μεταξύ είχα δει αυτή σχεδόν τη σύνθεση στο Dynamo του 2005 στην Ολλανδία και παρόλο που ήταν και τότε γαμώ, το χτεσινό ήταν μίλια καλύτερο!(τότε είχαν παίξει και με 2 drummer, Tempesta και Clemente)
Όσο για Fetus, ήταν η τρίτη φορά που τους είδα και παρόλο που μου είναι πολύ συμπαθείς έχω να παρατηρήσω τα εξής.1) Δεν τους πάει να είναι τρίο. Ο τραγουδιστής τους(στις προηγούμενες 2 φορές) ήταν σίγουρα ένα ατού πάνω στη σκηνή 2) Δε νομίζω ότι τους πάνε οι μεγάλες σκηνές.Όσοι τους είχαν δει την προηγούμενη στο Αν φαντάζομαι ότι κατάλαβαν τη διαφορά 3) Ο drummer τους έχανε πολύ…ειδικά στα blasts είχα την αίσθηση ότι τους πέταγε συνέχεια έξω
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορώ να πω για αυτό το συγκρότημα παρά μόνον ατελείωτα Respect για το πάθος τη ζωντάνια και την πίστη με την οποία υπηρετούν αυτό που πιστεύουν και γουστάρουν και δεν εγκαταλείπουν παρά τα όσα τους έχουν τύχει. Αλήθεια σε πόσα συγκροτήματα έχετε δει τόσο μάχιμους προλογισμούς σε τραγούδια που έχουν γραφτεί 10 και βάλε χρόνια πριν(στο Trail Of Tears αναφέρομαι για όσους δεν κατάλαβαν) δείχνοντας το πόσα σημαίνουν αυτά τα τραγούδια για αυτούς που τα γράφουν αντί να κάνουν μια μικρή ξεπέτα σε ένα από τα τόσα άλλα τραγούδια που το σύνολο των οπαδών θεωρεί καλύτερα μουσικά. Εγώ προσωπικά μόνο στους Kreator πέρυσι ξαναείδα κάτι αντίστοιχο(στο Flag Of Hate) και, όπως και εδώ, πραγματικά με άφησαν με την τρίχα κάγκελο. Αυτός λοιπόν είναι ο Chuck Billy και η παρέα του, ένας τίμιος “αρκουδιάρης” πολεμιστής που ούτε ο θάνατος δεν τον σταματά από το να εκφράζει με όλη του την ψυχή, μέσα από τα βίαια και heavy as hell τραγούδια τον testament, μυνήματα αδελφικότητας και συντροφικότητας προς όλους εμάς που είμαστε διατεθιμένοι να τον ακούσουμε.
Αν έπρεπε να βρω κάποιο ελάτωμμα σε αυτή τη συναυλία αυτό θα ήταν η μικρή έλλειψη τραγουδιών από το καινούργιο album τους, μιας και θεωρώ ότι είναι εξαιρετική δουλειά και από την άλλη θα ήταν η επιβεβαίωση ότι αυτό το συγκρότημα είναι ενεργό ακόμα και ύστερα από τόσα χρόνια. Δεν θα σταθώ σε αυτό μιας και εντάξει ρε παιδιά ο άνθρωπος από του χάρου τα δόντια γλίτωσε οπότε ας μην είμαστε τόσο κυνικοί και στο κάτω κάτω αυτή ήταν μια reunion tour(χωρίς ίχνος ειρωνίας μιας και οι Testament ουδέποτε υπήρξαν τυρέμπορες σαν όλους αυτούς τους γεροξεκούτηδες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια αλλά τα κονομάνε μια χαρά τόσο καιρό τώρα). Αυτά λοιπόν για τον Chuck και την παρέα του και από εμένα όσο γραφικό και να ακούγεται :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2: HAIL AND RESPECT
ένα τεράστιο Respect στους ΘΕΟΥΣ Τέσταμεντ
και μια ταιράστια μούτζα στους τεχνικούς και στο Πρίνσιπαλ γενικά - κατάφεραν να με ξενερώσουν όταν είχα μπροστά μου το ΘΗΡΙΟ Τσακ Μπίλλι:(
το wall of death ναι εντυπωσιακό αλλά είναι hardcore πρακτική και δε ταίριαζε σε θρασ συναυλία
οπού το μοσινγκ ήταν ελάχιστο και ο κόσμος γενικά ξενέρωτος
ρισπέκτ και στο χοντρό παληκαράκι που έκανε συνεχώς stagediving
:lol:
