ποιοι εφεραν τουμπα τα δεδομενα οπως πιχι οι DSO που ειναι κοινως αποδεκτο οτι εκαναν μοδα τον ορθοδοξο ηχο. δεν βαζω πολλ διοτι οι περισσοτεροι θα ψηφιζαν Τhorns και DHG και αυτο θα μας κανει γραφικους οπως εμενα παρακατω με την αναφορα των Νεγκιουρων.
ας ερθουμε στο δια ταυτα, τι σας αλλαξε τη ζωη στη δεκαετια που οδευει προς το τελος της;
Χωρίς να έχω εντρυφήσει πάρα πολύ στο συγκεκριμένο είδος, το “Words That Go Unspoken, Deeds That Go Undone” των Akercocke με έστειλε αδιάβαστο.
Η εκλπετυσμένη σατανίλα που βγάζει, η βαρβατίλα σε συνδιασμό με τις υπέροχες μελωδίες και το βιρτουόζικο παίξιμο, τοποθετουν το εν λόγω άλμπουμ στην κορυφή του είδους (για μένα) μαζί με τα “Fas - Ite, Maledicti, In Ignem Aeternum” των Deathspell Omega και “Assassins Black Meddle Pt. 1” των Nachtmystium.
Δεν ειμαι και ο πλέον ειδικός στο θέμα, αλλά τα προαναφερθέντα albums μου αρέσουν πολύ για τη διαφορετικότητά τους και τον πειραματισμό τους.
να κατι τετοιο θελω απο σας.
το συγκεκριμενο Akercocke ειναι αυτο που ξεχωριζω απ’ αυτους καθε φορα που θελω να βαλω Akercocke, πολυ δυνατη παραγωγη, γενικα συνειδητοποιημενη μπαντα.
το φας ιτε εχουμε ξαναπει οτι αντικατοπτριζει το χαος, προσωπικο αγαπημενο απο dso το σι μονοουμεντουμ.
το Nachtmystium τωρα δεν μου εκανε κλικ, ξεκλικ θα το ελεγα, εκτος απ’ τα παρτς τα οποια κατα καποιο τροπο μ’ αρεσαν.
Εγώ που είμαι και λίγο τουρίστας στο είδος (γιου νόου ψάθινο καπέλο, σανδάλι κλπ.) να πω πως όταν μου λένε για 00ς μπλακμέταλς σκέφτομαι τα εξής δυο άλμπουμς:
Anaal Nathrakh - Domine Non Es Dignus
και
Deathspell Omega - Si Monumentum Requires, Circumspice
Thorns, DHG και λοιποί άρχοντες βγαίνουν όξω γιατί τους γνώρισα στα 90ς.
Edit. Και το ξέρω, θα καώ στην Κόλαση που ξέχασα το υπερέπος:
Negura Bunget - Om
Aυτοί δεν πιάνονται στα 90ς. Ελάχιστη αίσθηση είχαν προκαλέσει τότε.
σχεδον σιγουρος οτι το πρωτο που θα ποσταρες ηταν το ντομαην, δεν εχουν βγαλει και τπτ καλυτερο οι ανααλ εδω που τα λεμε, απογοητευση και το τελευταιο περα απο 2 κομματαρες, γνωριζεις ποιες. εξεπλαγην για τον δευτερο και για το (εντιτ)3ο!!! , απειρα τα πινκς btw.
αρχικα να κανω το βιογραφικο μου πανω στον ηχο λοιπον.
μπαινωντας irc γνωρισα κακα και καλα ατομα, για τα κακα δεν χρειαζεται ν’ αναφερθουμε. τα καλα λοιπον με βοηθησαν στις μουσικες μου αναζητησεις. δυο irc γιουζερς, ο Seregon και ο Garm λοιπον, κατα καποιον τροπο με διδαξαν. ο Seregon μ’ επεισε ν’ ακουσω το Sham Mirrors μιας και τοτε μιλουσαμε μονο για progressive και κατα καποιον τροπο πιστευε οτι θα μου αρεσε. στην ουσια, οχι απλα μου αρεσε, το θεωρω καλυτερο δισκο της δεκαετιας. το sham mirrors λοιπον, εφερε τους thorns, οι thorns εφεραν τους dhg και απο κει και περα πηγαμε και στα παλαιοτερα, ved buens ende, fleurety κ.ο.κ. ο Garm σε πιο πειραματικα πραματα Ulvers, Whens και ΤΖαγγα Τζαζζιστς. αυτα λοιπον μου αλλαξαν τη ζωη. απ’ τους θιατερ περασα στους virus, πραγματα τα οποια δεν πιστευα ποτε οτι θ’ ακουω και συναμα χωρις επιτηδευση για να δειχθω, απλα τα νιωθω και θα τα νιωθω οπως δειχνουν τα πραματα. στη πορεια σκασαν οι Negura Bunget, τα εχουμε πει πολλακης γι’ αυτους. ο ερωτας μου γι’ αυτους μ’ εκανε υστερικο, ολημερης και ολοβραδυς το μονο που επαιζε ηταν το OM. ατμοσφαιρες, συγκινησεις, θεατρικοτητες, παραγωγη που δεν φτιαχνεται απο ανθρωπο ουτε αποθανατιζεται με λεξεις, και συνηθως οταν μιλαω γι’ αυτο θελω να το βαζω επιτοπου. αργοτερα οι Slagmaur τεραστια σφραγιδα στ’ αυτια μου, οι Wolves in the Throne Room, το ιδιο, Alcest, Nocternity γενικα πολλοι ηχοι διαφορετικοι μεταξυ τους να με σκιζουν. Φτανουμε στο 2009 εχοντας προσπαθησει να καλυψω τα πιο ουσιαστικα αλμπουμς και μου κτυπανε τη πορτα Urfaust με τις δυο κομματαρες τους(Split και ΕP). πλεον δεν ξερω που βαδιζουμε, απ’ το 2010 και μετα θα ερθουν καινουργια πραματα τα οποια θα μας καθηλωσουν με τον δικο τους τροπο, περιμενουμε και Thorns και Burzum, σιγουρα καποιο απ’ τα δυο αν οχι και τα δυο θα φερουν αλλαγη.
Αυτα ολα παιδια ειναι υποκειμενικα…Ο καθενας θα ψηφιζει οτι του αρεσε περισσοτερο στα 00’ς ,δεν ξερω κατα ποσο μπορει να υπαρξει αντικειμενικοτητα εδω.
(Εγω δεν γραφω το αλμπουμ της δεκαετιας εδω,οποιος με εχει πετυχει στο θρεντ “τι ακουτε τωρα” θα΄χει καταλαβει :p)
Αν και δε πολυακούω black δε μπορώ να μην αναφέρω τους Anaal-Nathrakh, το Domine Non Es Dignus με διαλύει κάθε φορά που το ακούω…και ειδικά αυτό το Do not speak με τρώει κανονικά.
Μετά ακολουθούν Akercocke… Britain’s attack?
Οι Thorns είναι προφανής επιλογή, ομολογώ ότι δεν έχω ακούσει κάτι πιο πρωτοπόρο στο χώρο αν και για να είμαι ειλικρινής με black σχετικά σοβαρά ασχολούμαι εδώ και δυο χρόνια. Ας μην πούμε όμως πάλι γι αυτούς.
Το χάος των DSO πρoφανώς και ήταν μια τονωτική ένεση ενώ οι Wolves In The Throne Room με το παγανιστικό feeling ήταν εξίσου ενδιαφέροντες. Πολύ ωραίος ο συνδυασμός futurism και ολντσκουλίλας των Darkspace. Με τα suicidal ποτέ δεν την πάλεψα ιδιαίτερα.
Επίσης με κέρδισε η ωμή επίθεση μπαντών σαν τους Revenge, Proclamation αν και το σοκ το βίωσα φέτος με το αβυσσαλέο Seven Chalices των Teitanblood. Για μένα είναι δίσκος-σταθμός, ο συγκερασμός blackmetal feeling και early Morbid Angel riff-ολογίας με ισοπέδωσε.
Αν όμως πρέπει να διαλέξω μια μπάντα για την οποία είπα “ωπ, κάτι πολύ καλό παίζει εδώ!” είναι οι Slagmaur.
οι DarkSpace ειναι μεσα στις αγαπημενες μου μπαντες κριμα που δεν μιλαμε πολυ γι’ αυτους. η σειρα εχει ως εξης: 3>1>2(χωρις βεβαια ν’αφησουμε να εννοηθει οτι το 2 δεν ειναι μεγαλουργημα).
αν το τελευταιο Slagmaur ηταν λιγο καλυτερο απ’ τα προηγουμενα θα μιλαγαμε για νεα σχολη και θα ηταν η πρωτη μας επιλογη. Σκρεκκ και Σβιν ειναι τεραστια επιτευγματα για την τωρινη Νορβηγια και οσοι πιστευαν οτι σβηνει σιγα-σιγα κανουν λαθος. το 2007 ειχαμε και το αριστουργημα των Forgotten Woods ονοματι Race of Cain, το οποιο ειναι δυσκολο να σου κανει το κλικ με τις πρωτες ακροασεις, θελει πολυ δουλεια, το The Curse of Mankind που βγηκε το 96 ηταν πιο βατο και με πιο καθαρο ηχο. πλεον οι Forgotten Woods ειναι στην ουσια οι Joyless με αλλο ονομα, τους θυμομαστε και απ’ το φετινο σπλιτ με Urfaust. εχουν ξεφυγει απ’ το μπλακ μεταλ, δεν ξερω καν που να τους καταχωρησω.
Δεν ακούω το είδος, έχω ξαναπεί ότι πέρα από τα βασικά - mainstream θα ακούσω κάτι που δέχεται διθυράμβους από όλους.
Τhorns, DHG, Arcturus είναι οι προφανείς επιλογές.
Μετά από τα 00’ς δεν έχω ακούσει ακόμη τους Negura Bunget.
Νέες μπάντες που άκουσα είναι οι 1349 που δεν μου έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση, οι W.I.T.T.R. το ίδιο, κάποιες γαλλικές μπάντες που μου άρεσαν πολύ αλλά δεν άκουσα ποτέ ολόκληρο δίσκο και φυσικά το φετινό και τρομερό
Cobalt - Gin
Αν μπορεί να θεωρηθεί black…
Edit
2 αλμπουμ που με άφησαν με ανάμεικτες εντυπώσεις, αν και δεν τα άκουσα πολλές φορές.
Για μένα το Hellfire απο 1349 είναι από τα καλύτερα που άκουσα την τελευταία πενταετία, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν κάποιες μελωδίες που άκουσα εκεί μέσα, σε συνδυασμό με τα killer drums.
Σας έχουν μιλήσει οι ειδικοί και είπαν οτι είναι λειτουργικά για την δεκαετία που διανύουμε ότι το De Mysteriis Dom Sathanas για τα 90’s. Βέβαια το τι ακριβώς ήταν το De Mysteriis Dom Sathanas το καταλάβαμε μέσα στα zeros, μπορεί λοιπόν να περιμένουμε λίγες μέρες να μπούν τα 10’s για να γίνει κάτι αντίσοιχο σε παγκόσμιο επίπεδο?
(:-s) μάλλον όχι, οι εποχές άλλαξαν…
Best…και καλά…γιατί δεν υπάρχουν…
Sun of Hope
In Manus Tuas
Circle of Eyes
Realm of Plagues
Holy Poison
(Τα 'χω ξαναπει,οπως πρεπει να ειναι το black metal στις μερες μας…To αλμπουμ της δεκαετιας προσωπικα)
(Αυτο μου ηρθε στα γρηγορα…για μενα το peak των Σουηδων και δεν κρυβω πως με εκανε να ασχοληθω πιο σοβαρα με την μπαντα.Ο Mortuus κανει τους Marduk πιο σαπιους και μαυρους απ’οτι πριν που εστιαζαν στο κοπανημα.Αυτο το αλμπουμ παραδιδει μαθηματα σκατιλας,ζοφου και μαυροψυχιας!)
(Τι γιατι? :p)
(Δεν εχει γιατι και παλι…Απο τις καλυτερες μπαντες εκ Νορβηγιας στις μερες μας.Αλμπουμ διαλεξτε εσεις,εγω δεν μπορεσα :p)
(Μαθηματα αρχιδατου black n’ roll απο τους Νορβηγους (θεουληδες)…Ξερω οτι πολλοι θα διαφωνησετε :p)