Ηρθε η ώρα γιατί βγαίνει στις 13 του μηνός και οι προσδοκίες είναι φυσικά υψηλές.
Μέχρις στιγμής έχουμε το fever το οποίο έχει λίγο από MGMT και Gorilaz μέσα και μπορεί να μην άρεσε πολύ σε κάποιους (μαζί και εγώ), παρα ταύτα πέτυχε το σκοπό του που ήταν να φτιαχτεί ένα radio frinedly single που θα παίζει παντού. Και έτσι έχει γίνει. Άσε που οσο περισσότερο το ακούς, μπαίνεις στο ρυθμο…
Αν ο Danger Mouse τους είχε χαρίσει τα “No Matter What You’re Told” και “Leave It Alone” τότε σίγουρα το album θα ήταν ένα-δυο επίπεδο πάνω…
Κατά τ’ άλλα ανάμικτα συναισθήματα ο δίσκος…
Νομίζω πως έχει αρκετά fillers… :?
Έχει κάποια πιο αδιάφορα κομμάτια -και γι’ αυτό ακριβώς είναι λίγο πιο κάτω από τις 3-4 προηγούμενες δουλειές- αλλά τα υπόλοιπα είναι πολλά και πολύ καλά. Τα καταφέρνουν περίφημα και εικάζω ότι όλες οι όμορφες “do i wanna know”-ηδισσες θα κολλήσουν με black keys εφέτο.
Γενικά, ωραίος δίσκος με εμπορικά/κολληματικά κομμάτια που σε κεντρίζουν με τη μία.
Δωστου δευτερη ευκαιρια, ειναι πολυ ωραιος δισκος,
Οπως λεει σωστα ο JTN εαν οι προσδοκιες σου ηταν προς το καμινο τοτε δες το απο αλλη πλευρα.
(Moλις τσεκαρα το lastfm 132 plays λολ.)
Στα καλύτερα της χρονιάς και από τις μεγάλες χαρές της χρονιάς επίσης που η ΜΠΑΝΤΑΡΑ ζει και βασιλεύει ακομη!
Τι να πεις για Weight of Love, In Time, Waiting on Words, In our prime κομματάρες. Γενικά τα μόνα που υστερούν ειναι το τελευταίο και το fever, τα άλλα σπέρνουν.