The Blackwater Fever

Groups & Artists
#1

Ντουέτο (αρχικά) που μετά έγινε τρίο από την Αυστραλία.
Dark garage blues όπως λένε οι ίδιοι και δεν δύναμαι να διαφωνήσω.
Μιάς και από Αυστραλία, χώρα με ΜΕΓΑΛΗ ιστορία στο garage rock/punk, οι κύριοι πάνε ένα βήμα παρακάτω. Πατώντας στην παράδοση της χώρας λοιπόν, από τη μια συνδυάζουν το garage με τα blues, (λίγο) με τη soul, με το roots rock των 60’ς και από την άλλη με το grunge και το 90’ς ΡΟΚ.
Καταφέρνουν να ακούγονται αρκούντως “παλιοί” αλλά και φρέσκα “καινούριοι”. Ό,τι πρέπει δηλαδή για όσους βαριούνται τα κλασσικά μπλουζ ή θέλουν το ΡΟΚ τους πιο πεντατονικό. Αλλά όχι μόνο γι’αυτούς. Για όσους νιώθουν.
Επίσης ενδεικνύονται για όσους αρέσουν οι παλιοί Black Keys. Αλλά τούτοι 'δώ είναι δέκα φορές καλύτεροι.
Αν βλέπετε σειρές όπως Sons of Anarchy ή Justified και σας αρέσει και η μουσική τους, ψαχτείτε λίγο εδώ μ’αυτούς.

3 δίσκοι για τους κύριους.

The Blackwater Fever - Sweet Misery 2008

Ε-Κ-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο ντεμπούτο.
Ο πιο μπλουζ, άμεσος, μυρίζω-αλκοόλ-και-τσιγάρο-από-χιλιόμετρα δίσκος τους. Είναι κι ο αγαπημένος μου :stuck_out_tongue:
ΌΛΑ τα κομμάτια είναι ένα κι ένα. Πραγματικό ΡΟΚ αριστούργημα στα τέλη των 00’ς. Fuck yeah:!:

The Blackwater Fever - Lovesick
The Blackwater Fever - Devour

The Blackwater Fever - In Stereo 2011

Αυτό το 'χω ακούσει λιγότερο απ’όλα. Στα χνάρια του ντεμπούτου, χωρίς πολλές αλλαγές αλλά σαφέστατα υποδεέστερο.

The Blackwater Fever - All Night Long
The Blackwater Fever - Shot Thru

The Blackwater Fever - The Depths 2013

Η φετινή δισκάρα.
Εδώ συναντάμε πιο πολλά grunge στοιχεία,σύγχρονα blues και alternative πινελιές. Προσοχή, όλα αυτά φιλτραρισμένα με μεγάλη μαεστρία και μαγκιά χωρίς να υπάρχει ίχνος “ξεπουλήματος” (λέμε τώρα…) και χωρίς να χάνεται η μαγκιά. Εδώ τα λέει μια χαρά ο κος Πατεράκης.

The Blackwater Fever - Won’t Cry Over You
The Blackwater Fever - Don’t Fuck With Joe

Και ένα πολλ, έτσι για να υπάρχει.

#2

Εξαιρετικό συγκρότημα από τη μαμα αυστραλία. Τους έμαθα κι εγώ από τη φετινή δισκάρα, το οποίο θεωρώ ότι είναι πάνω από τα υπόλοιπα λόγω των grunge στοιχείων που δίνουν μια πιο σκοτεινή νότα και λόγω της παραγωγής. Από εκεί και πέρα και τα άλλα δύο είναι αλητεία, με λίγο πιο πάνω το ντεμπούτο. Το Devour που έβαλες είναι γαμώ τα κομμάτια.

Αξίζουν να ακουστούν από πολύ περισσότερο κόσμο και λόγω ποιότητας και επειδή ο ήχος τους αρέσει σε πολύ κόσμο. Στηρίζουμε με χίλια.

#3

Τσεκαρα λιγο …“Clutch meets Pearl Jam” θα το χαρακτηριζα. :stuck_out_tongue:

Δεν μπορω να πω οτι ξετρελαθηκα …σ’ αυτο το μπασταρδεμα ηχων, το garage μου ειναι καπως “ριγμενο” (να πω αληθεια, δε θα τους ελεγα garage) και τα μπλουζιαρικα συγχρονα ροκ δεν ειναι τοσο κοντα μου.

#4

Γκαραζ με την πιο σύγχρονη έννοια θα 'λεγα. Όντως με ΠΟΛΛΑ μπλουζ στοιχεία.
Νομίζω είναι love/hate αυτό το στυλάκι. Είναι να σου κάνει το κλικ. Αν όχι τότε δύσκολα τα πράγματα :stuck_out_tongue:

Οφφ τοπικ:
Τρελή δισκάρα το Polvo που άκουγες χθες ε.

#5

Συμφωνω οτι ολα τα μπασταρδεματα που φερνουν κοντα το συγχρονο ροκ με το γκαραζ ειναι λιγο love/hate.

Να φανταστεις οτι μου πηρε καιρο να συμπαθησω το γκαραζ φιλτραρισμενο με μινιμαλισμους και ψυχεδελειες, τη στιγμη που ειμαι οπαδος του ποστ-πανκ (αναφερομαι στη φρεσκια συνομωταξια της νεοψυχεδελειας των 00ς, Black Angels κτλ.) …ε , ποσο μαλλον οταν το μπλεξεις με μπλουζ.

οφφτοπικ,
γενικα, οι Polvo ειναι μεγαλη μπανταρα απο τα οσα εχω ακουσει …ειναι κοντα στο post-rock, που θα μπορουσα να συναντησω, επειδη ακριβως δεν ηταν εντελως post-rock, αλλα ενας αψογος συνδυασμος του ειδους με τους (θορυβωδεις) Sonic Youth, το (γλυκο) θορυβο.

Ο ορισμος του indie.-

#6

Ακούς εκεί κοντά 10 χρόνια μετά ξεθάψιμο:

1 Like