Φοβερό γκρουπ που σχημάτισε ο D.D. Verni, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των Overkill το 1998. Μαζί με Jack Frost (g), Tim Mallare (d), SpY a.k.a. Mike Hydeous (v) και Charlie Calv (k) κυκλοφορούν το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ το 2000:
Με ένα περίεργο μείγμα hard rock, gothic και doom metal καταφέρνουν και εντυπωσιάζουν με κομματάρες όπως Who Lives Forever, Change The World, Vampire War και μια διασκευή στο Jump In The Fire των Metallica.
2001 και με την ίδια σύνθεση βγάζουν το 2ο και καλύτερο για μένα άλμπουμ, το Sweet Home Transylvania:
Στο ίδιο στυλ με καλύτερο ήχο και πιο καλογραμμένα κομμάτια σαν το Jesus Doesn΄t Live Here Anymore, Sewing The Dead (θεϊκό ρεφρέν), BCC / Sweet Home Transylvania και Black Valentine.
Ώσπου φτάνουμε στο 2005 με το Hellectric. Φωνητικά κάνει πλέον και ο D.D. Verni σε μερικά τραγούδια και τα καταφέρνει καλά, όχι όμως όσο η χαρακτηριστική φωνή του SpY.
Λίγο διαφορετικό στυλ, πιο heavy οι κιθάρες και περισσότερο doom η ατμόσφαιρα, αλλά η “ρηχή” παραγωγή, κυρίως στα τύμπανα, το θάβει. Υπάρχουν τρομερά κομμάτια σαν το Let My People Go, που είναι η καλύτερη σύνθεσή τους για μένα, ενώ υπάρχει και μια καμμένη διασκευή στο Free Bird των Lynyrd Skynyrd!
Kαι ερχόμαστε στο 2011 με αλλαγή στην σύνθεση. O Tim Mallare έχει φύγει από τους Overkill αλλά και από τους BCC και τον αντικαθιστά ο Rob Palotta. To ίδιο και ο SpY (δυστυχώς) και τα φωνητικά αναλαμβάνει αποκλειστικά ο D.D.
Καλό γενικά στο σύνολό του, τα doom στοιχεία έχουν εκλείψει, πιο ροκ ήχος αλλά οι συνθέσεις δεν είναι τόσο καλές. Ξεχωρίζει το δυναμικό Holy Mother, το You Look Like Hell και η συνήθης διασκευή στο Death On Two Legs των Queen.
Ποια η άποψή σας; Προσωπικά μου αρέσουν αρκετά γιατί είναι κάτι διαφορετικό από τα μέσα ακούσματά μου και γιατί έχουν γράψει πάρα πολύ καλά κομμάτια που σου μένουν (ωραία ριφάκια και κολλητικά ρεφρέν). 