παιζει τώρα…μέχρι να εχω χρήματα, τοτε να δεις τι θα παίζει…
που τα αγοράζουν ολα οι μαυραγορίτες
Μπράβο. Μαλάκα.
Λοιπόν, ο δίσκος είναι απίστευτος, τo μπάσιμο με Unending Singularity / On The Wings Of Gloria είναι σκέτη ανατριχίλα και αρχοντιά, με τις ακροάσεις συνήθισα και τις μέτριες στιγμές του δίσκου (She, Fire Burning klp), φαντάζομαι εσείς που ακούτε περισσότερο prog rock από μένα θα το εκτιμήσατε πιο εύκολα. Α και όσο έπος κι αν είναι το φετινό Blood Ceremony (που είναι άπειρα), οι Devil’s Blood εδώ αφήνουν όλους τους άλλους της retrock φάσης πολύ πίσω. Γενικά κλάμα, μόνο κλάμα.
Είναι όντως πολύ καλός δίσκος (νομίζω πως είναι πιο δυνατός από τον προηγούμενο) αλλά δεν ξέρω ρε γαμώτο…
Δεν μπορώ να τους ακούω πολύ ώρα. Με κουράζει πια αυτό το signature “γέρικο” vibratto στη φωνή της κοπελιάς.
Έχει πολύ όμορφες ερμηνείες αλλά δε την παλεύω για πολύ.
Το συνειδητοποίησα τις προάλλες όταν πάτησα next αρκετές φορές.
Ίσως να περνάω κλιμακτήριο, δεν ξέρω… Μη με παρεξηγείτε, συνεχίστε την κουβέντα. =p
[SPOILER]
Πολύ β… εεε αίμα :!:[/SPOILER]
Θα το ακούσω σε μια βδομάδα όταν θα χω κανονική άδεια, χαίρομαι πολύ που συνεχίζουν (όπως διαβάζω) έτσι.
Μία μικρή βοήθεια προς τα δω, θα εκτιμηθεί δεόντως.
Έδιτ: Ευχαριστώ για την ανταπόκριση, να είστε καλά. :thumbup:
Δεν με ενθουσίασε…Και μπαίνει τόσο δυναμικά με το Wings of Gloria αλλά έχει πολύ μέτριες στιγμές. Τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια ξεχώρισα μέχρι στιγμής.
Ολα αυτά με 2 ακροάσεις, σίγουρα δεν ξεπερνάει τον προκάτοχο.
ωραιος δισκος, οριακα μαρεσε το ιδιο με τον προηγουμενο, εχανε σε ριφφαρες, κερδιζε σε ατμοσφαιρα αλλα το Come Reap παραμενει το αγαπημενο μου, αν και EP
Με αρκετα μεγαλη καθυστερηση το ακουσα και εγω γιαναμαι ‘ενημερωμενος’ στην συναυλια.
Ο δισκος ειναι μια χαρα σιγουρα απο τις πολυ καλες κυκλοφοριες της χρονιας.Αυτο που δε μαρεσει στην μπαντα ειναι οτι ακολουθει μια καπως πτωτικη πορεια στις κυκλοφοριες της.
Δε λεω οτι εχει βγαλει κατι ασχημο αλλα ρε γαμωτο βγαζεις το κορυφαιο ΕΡ σαν ντεμπουτο περιμενουμε μετα νασαι ακομα καλυτερος.Ελαχιστα πιο κατω ηταν το ‘time…’ και επεται αυτο εδω.
Νομιζω οτι οι τεραστιες συνθετικες δυνατοτητες του συγκροτηματος περιοριζοντε καπως απο την μετρια φωνη της τραγουδιστριας που τυχαινει και αδερφη του ηγετη της μπαντας.
Στα μεγαλυτερης διαρκειας κομματια παντως ξεχωριζει η σκοτεινη ατμοσφαιρα που δεν υπηρχε σε τοσο μεγαλο βαθμο πριν.Απλα χανει καπως σε αμεσοτητα
οπως και ναχει θελω να πιστευω οτι το μεγαλο μπαμ δεν εχει ερθει ακομα για αυτους και περιμενω ακομα καλυτερα πραγματα στο μελλον.
Το Time… ειναι σιγουρα καλυτερο σαν συνολο,χωρις αυτο να σημαινει πως δεν ειναι αξιολογο και αυτο.
Το ιδιο λεμε.Απλα υποστηριζω οτι η φυσιολογικη σειρα θα ταν η αντιθετη.Υποσχομενο ΕΡ καλο ντεμπουτο και σουπερ αυτο.Δε μαρεσει που η μπαντα πεφτει απο λιγο καθε φορα και περιμενω στον επομενο να ληξει αυτο
Ηταν ανεξαρτητη η αποψη μου απο τη δικη σου,απλα τη διατυπωσα.Το επομενο αλμπουμ νομιζω πως θα ειναι το κρισιμο 
Λεπον, δεν το ακουσα στην ωρα του(3-4 μερες πρν τη συναυλια,και που δεν πηγα τελικα ο μαλακας#-o) αλλα ειπα να μπαμπ-αρω μιας και το ξανακουγα σημερα.
Εμενα προσωπικα μου βγαζει αυρα μεγαλου/κλασσικου δισκου.Εχει ιδανικο ηχο,φανταστικες συνθεσεις και κατι φωνητικες μελωδιες ονειρο.Στον ευρυτερο χωρο ολου αυτου του πραγματος που λεμε χαριν συνεννοησης “οκαλτ ροκ”, ανηκει ευκολα στην τριαδα καλυτερων δισκων
σωστότατο bump για ένα άλμπουμ που νομίζω αδικήθηκε από την φύση του σε συνδυασμό με την ταχύτητα της πληροφορίας στο ίντερνετ. Δεν είναι από τους δίσκους που σε πιάνουν με την μία, θέλει χρόνο και να βρεθείς στο σωστό μουντ. Αν περάσει όμως η βδομάδα και έχουν διαρρεύσει άλλα 5 άλμπουμ χάνει και το τρένο.
Θα πρότεινα να μπείτε στο τριπάκι του, γιατί αξίζει
Οχι.
[SPOILER]Τότε γυρνούσα για την Χριστουγεννιάτικη άδεια και ήμουν πολύ πεσμένος.
Εξαιρετικός και αυτός ο δίσκος, καλύτερα που το γυρίσανε σε άλλο τρόπο συνθέσεων και δεν κάτσανε στο safe μονοπάτι του πρώτου δίσκου και του ΕΡ.
Μια σκοτεινή δύναμη τους οδηγεί και προχωρούν απειλητικά.
[/SPOILER]
Ελπίζω να έχετε δίκιο, γιατί στις 2-3 ακροάσεις που του έχω δώσει ανά διαστήματα δεν με τράβηξε καθόλου, σε αντίθεση με τον πρώτο που ήταν γράπωμα με την πρώτη ακρόαση.
Μεγάλη δισκαρα… Νομίζω μ’αυτό το δίσκο έχουν ανεβάσει το πήχη και περιμένω πως κ πως να ακούσω νέα δουλειά!!!
Παιδια οσο με γραπωσε ο πρωτος δικος,οπως πολυ σωστα λεει ο Moonchild,τοσο με ξενερωσε ο δευτερος!
Δυστυχως,τα κομματια ειναι πολυ μεγαλα και ψιλοκουραστικα,ενω οι ιδεες στερουνται της εμπνευσης του πρωτου δισκου.
Βασικα το είδα και στα αρχικά ποστ αλλα και γύρω γύρω στα ιντερνετς. Το hype δεν το αντιληφθηκα πουθενα…
Κακά τα ψέματα τους εμαθα απο την διασκευση στο 4 horsemen αλλα δεν ειναι ευκολη μπαντα… Πολλοι την παρατανε στο 3λεπτο οταν αρχιζουν τα σολιδια και μετα καπακια αρχιζουν να ριχνουν τεμπο και να σου γαμανε το μυαλο. Τοτε ο αλλος το αφηνει…Τοτε ομως ειναι που αρχιζει η μαγεια. Στο the madness of serpents ξεχναω να αναπνευσω οταν τα 3αρια συνδυαζονται με 4/4.
Αστο μαλακιες…για την σατανιλα γουσταρω και γω.