νταξ, το χουμε εκθειασει στις deathcore κυκλοφοριες. πειτε γενικες εντυπωσεις οι γνωστοι / αγνωστοι μιας και αξιζει δικο του τοπικ.
προσωπικα εχω παθει πλακα. πιο mainstream απο το προηγουμενο. δε τιθεται ακομα το ερωτημα " Miss Machine VS Ire Works = ; " προσωπικα δε θελω να το σκεφτω επειδη οπως και να χει θα αδικησω ενα εκ των δύο. ειναι και τα δυο δισκαρες παναθεμα…
το calculating εννοειται δε το αναφερουμε.
Δεν το πήρα ακόμα το δισκάκι (ή δισκάρα;), πάντως το Miss Machine που’χω (δώρο από φοιτητή στην Αγγλία, ήθελε να με κάνει άνθρωπο :lol:) σπέρνει την αναρχία.
Kαλά μιλάμε για απίστευτη δουλειά… Τι άλλο να πω. Ξέρετε αν έχει βγει στα δισκάδικα
κυκλοφορει την επομενη βδομαδα αν δε κανω λαθος… 13/11 νομιζω…
Εγω μονο το Ire Works εχω ακουσει και μπορω να πω οτι εμεινα μαλακσς!
Θα το πάρω μαζί με Primordial… καλά τα καλύτερα στο τέλος σκάσανε… Παίζει να είναι οι δύο καλύτερες κυκλοφορίες του 2007
δισκαρα!!!
πιο mainstream αλλα οχι με την κλασσικη εννοια του ορου!απλα μπορει να ακουστει πιο ευκολα.
ετσι και αλλιως “χιτακια” ειχε και το miss machine!!!
για μενα οι ανθρωποι περασανε σε αλλο επιπεδο.
progressive!!!
καποτε ειχανε δηλωσει για πλακα,οτι σκεφτονταν να φτιαξουν μια ποπ μπαντα με ωραιους τυπαδες και αυτοι να γραφουν την μουσικη χωρις να φαινονται πουθενα και να γινουν εκατομμυριουχοι!!!
πλακα πλακα,τα πιο normal κομματια του δισκου,αποδυκνειουν οτι οι ανθρωποι ειναι τεραστιοι συνθετες!!!
το τελευταιο κομματι δηλαδη του δισκου,το mouth of ghosts,με το καταπληκτικο πιανο και του φοβερους του ρυθμους ειναι το κατι αλλο!!!
ευτυχως οτι φοβιες ειχα για το νεο ντραμερ,αποδειχθηκαν αβασιμες!!!
ο ανθρωπος ειναι αξιος διαδοχος του θεου κρις πενι!!!
τα math
oisecore σημεια σκιζουν κλασσικα.
απορεις σε τι ψυχικη κατασταση βρισκονται οταν τα γραφουν αυτα!!!
στο when acting as a particle παρατηρεις το πνευμα των king crimson να αιωρειται απο πανω τους
σε κομματια οπως Nong eye gong Και horse hunter ακους παλι αυτη τη γαμηστερη τεχνικοπαιξιματουρα που σε στοιχειωνει απο το 43% burnt και το panasonic youth!!!
στο when active as a wave γινονται αλλαξοκωλιες με τη μουσικη των candiria (αχτι να παιξουν ενα κομματι σε αυτο το στυλ?ρισπεκτ σε αυτη την μεγαλη μπαντα?no one knows…)
στα black bubblegum και milk lizzard οπως ειπαμε και στο αλλο θρεντ,φαινεται οι απειρες ακροασεις που χουν κανει τα παιδια στον θεο Patton!!!
η συμμετοχη του hinds ειναι σουπερ.
και γενικα μπαινει στα 10 καλυτερα της χρονιας!!!
all hail the kings of New Jersey!!!
μοναδικο μειονεκτημα του δισκου η μικρη του διαρκεια!!!αλλα δεν γινεται να ναι ολα τελεια!!! 
progressive για μενα γινανε απο το miss machine βασικα. εκει ηταν η σημαντικη ‘‘στροφη’’.
συμφωνω σε οσα λες, αλλα τους φοβαμαι για το μελλον. λογικα ο chris pennie δεν ηταν απλος εκτελεστης, αλλα και συνθετης. αυτο θα φανει στην πορεια για το πως θα παει το πραγμα.
ποια 10 καλυτερα… ετσι οπως το κοβω 5 και βαλε…
Από χθες που το κατέβασα το’χω λιώσει. Χαλαρότατα μέσα στα 3 καλύτερα απ’όσα έχω ακούσει αυτή την χρονιά. Εύγε. Μόλις βγει θα πάω να το αγοράσω τρέχοντας.
χορεύω το Black Bubblegum με τρέλα :afro:
Aν κρίνω από τα σχόλεια των users αλλά και από τους ίδιους τους users που συμμετέχουν στο thread, ο δίσκος πρέπει να σπέρνει. Με ψήσατε.
Λοιπόν,
Μόλις βγήκε το “Calcualting Infinity” σίγουρα προκάλεσε πάταγο και σίγουρα οι DEP ήταν ένα από τα συγκροτήματα που σίγουρα θα δημιουργούσαν ένα ξεχωριστό hype με κάθε κυκλοφορία τους.Με λίγα λόγια το προαναφερθέν άλμπουμ τους, είναι αξεπέραστο και σίγουρα πολύ δύσκολο να επαναληφθεί μια τέτοια δισκάρα. Από κει και πέρα ένα γαμάτο EP με τον Patton και ένα κοινό ολοένα και αυξανόμενο. Miss Machine, πιο εμπορικές φόρμες και ορίστε το hype που λέγαμε. Το τελευταίο σε σχέση με αυτό που ήταν κάποτε οι DEP, είναι αδιάφορο, επαναλαμβανόμενο και με ελεγχόμενα σπάστα σημεία. Κάπου υπερεκτιμήθηκαν και αυτοί και όταν ο κόσμος περιμένει κάτι που θα γαμάει όπως και να 'χει επειδή είναι DEP, τότε συνήθως είναι που τα πράγματα πάνε αντίστροφα.
Κατα τ’άλλα
οκ ρε συ
εγινες λιγο υπερβολικος!!!
συγκρινε τους dep με ολες τις μπαντες που τους κοπιαρουνε!
μπορει να μην ειναι το ire works calculating infinity,αλλα ειναι χιλιαδες χρονια μπροστα απο τους υπολοιπους!
μιλαω σαν συνθεσεις!
και κακα τα ψεμματα τετοιες μπαντες που βγαζουν αλμπουμς οπως το calculating infinity ξερεις πολυ καλα οτι μια φορα θα βγαλουν τον μπαμ δισκο!
αλλα οπως και να χει δεν θα το χαρακτηριζα αδιαφορο.επαναλαμβανομενο σε σημεια ναι.
αλλα τραγουδια οπως αυτο που συμμετεχει ο hinds των mastodon ειναι κομματαρες!
ή τα πιασαρικα τους,εχουν φοβερη μουσικη μεσα!!τυφλα να χουν δηλαδη οι εμπορες της μουσικης βιομηχανιας!
τεσπα,πιανω ως ενα σημειο το συλλογισμο σου για το calculating ,
αλλα ξαναλεω οτι το γεγονος οτι ειναι χρονια μπροστα οι dep απο τους υπολοιπους,για μενα ειναι υπεραρκετο.
οταν καταφερουν να γραψουν ολοι οι αλλοι συνθεσεις επιπεδου dillinger,τοτε ξαναμιλαμε.
τωρα απλα παιζουν μονοτερμα.
ααα και μια ον-οφ τοπικ - παρενθεση
παιζουν πολωνια σε μεταλ φεστ.μαζι με κατι αλλα καλα πραγματα και megadeth headliners!!!
περσυ το ιδιο φεστιβαλ ειχε φερει testament!!!
ρε που σκατα ζουμε???
Ακουσα το δισκο. Πολυ θα ελεγα. Ο ενθουσιασμος εφυγε, οι απόψεις καταστάλλαξαν. Αναμενετε review λιαν συντομως. Δε μπορω να τα πω σε 5 προτάσεις.
Το review του δισκου.
[SIZE=“2”]The Dillinger Escape Plan - Ire Works[/SIZE]
http://www.rocking.gr/review1615.php
Βασικά εγώ ούτε που τους ήξερα αυτούς. Από αυτά που λέγατε εδώ, μου κινήσατε την περιέργεια και κατέβασα τον δίσκο και τον έχω ακούσει καμμιά δεκαριά φορές. Ομολογώ ότι με την πρώτη επαφή μου με αυτούς οι εντυπώσεις είναι κάτι παραπάνω από θετικές. Διάβασα και το ριβιού του ανγκμαρ το οποίο μάλλον μου λέει: “ψάξε και τα παλιότερα”.
Βασικά αυτό βρές.
“Calculating Infinity”
Βασικα οι ‘‘τεχνοχαοτικοι’’ οπαδοι γουσταρουν καργα το Calculating, και υπαρχουν και αρκετοι prog-whatever ακροατες που γουσταρουν το '‘Miss Machine’, το οποιο ειναι διαφορετικο και πιο mainstream. Η διαφορα ειναι οτι ετουτο μπορει να ειναι δισκος του 8 ξερω γω με τα στανταρντς του ευρυτερου ακροατηριου, αλλα ουτε για αστειο δε φτανει τα δεδομενα των υπολοιπων. Οι εμπορικες φορμες του Miss δε με χαλασανε. Ομως:
Αυτο, αν και δε θα το λεγα τοσο τραχια.
Τα τεχνικα κομματια χασαν τη μαγεια τους.
Τα εχω ολα τους αλλα αυτο που μου αρεσε περισσοτερο ηταν το Plagiarism με τις διασκευουλες