Είναι σε ένα βαθμό “αδικημένο” συγκρότημα, με την έννοια οτι ο περισσότερος κόσμος τους έχει ταυτίσει με τον Jim Morrison, τόσο εκείνοι που τους αποθεώνουν όσο και εκείνοι που τους θάβουν… Στα επιχειρήματα των δεύτερων έχω βρει πιο πολλές αναφορές στον Μόρισον, παρά στη μουσική. Λες και ήταν ο μόνος αυτοκαταστροφικός απο εκείνη την εποχή… Ας θυμηθούμε Hendrix, Joplin, κλπ…
Γενικά αυτό το αυτοκαταστροφικό χαρακτήριζε μεγάλη μερίδα της ροκ νοοτροπίας, και σίγουρα την εποχή εκείνη… (αν και αυτή ήταν η μία όψη της μόνο). Ο Μόρισον πάντως το αντιπροσώπευσε πέρα για πέρα. Δεν έχω ιδέα αν έκανε σκόπιμα ό,τι έκανε, αν είχε συναίσθηση, ή όχι.
Τα κατωθι ειναι αποκλειστικα προσωπικες σκεψεις χωρις προσπαθεια για αντικειμενικοτητα κτλ…
Βασικα το hype που δημιουργηθηκε γυρω απ το ονομα τους μαλλον κακο τους εκανε παρα καλο,μια και κατεδειξε περισσοτερο τις αδυναμιες τους ως γκρουπ.Δηλαδη τις πραγματικα ελαχιστες καλες συνθεσεις τους(και ειδικα σε αναλογια με αλλους καλλιτεχνες της εποχης οι Doors φανταζουν τοσο μα τοσο “λιγοι”.Διαβαστε και αποψεις συγχρονων τους για το τι φρουτο ηταν ο Μορισσον.),την ελλειψη groove(που ναι το μπασο οεο??),την περιορισμενη εκτελεστικη δεινοτητα(μακροσκελη jam εκεινη την εποχη εκαναν πολλοι,λιγοι καταφερναν και ακομα λιγοτεροι τη σημερον ημερα μπορουν να τα κανουν ενδιαφεροντα,κοινως,που πας ρε Καραμητρο??),τις ασυναρτησιες-παραλληρηματα που καποιοι τα αποκαλουν ποιηση,τον εκνευριστικοτερο ηχο πληκτρων στην ιστορια της μουσικης(προτιμω δηλαδη Casio 80’ς αρμονιο να παιζει samba στο demo ενα πραγμα και προσωπικα ο Μανζαρεκ ηταν η αφορμη να μην ξανασχοληθω μαζι τους,δεν αντεχεται λαιμαι…) και αλλα πολλα.Εκτος του οτι η ευθραυστη ψυχουλα του Μορισσον(αχου το) δεν αντεξε αυτην την υπερπροβολη και οδηγησε στα γνωστα αποτελεσματα.Αρα καλυτερα να εμεναν ενα underground συγκροτημα,ισως τωρα που θα καναν reunion και θα παιζαν στο gagarin ξερω γω σε 200 ατομα να ηταν διαφορετικα προς το καλυτερο τα πραγματα.
Χαχαχα, γουστάρω, αυτό περιμέναμε απο τον hokam, έτσι!
Όπως και να χει, εμένα προσωπικά μου αρέσουν, σκέτο, απο κει και πέρα αφήνω τον σχολιασμό του ποστ σε κάποιον άλλο, είναι γεγονός πως έχει πολλά επιχειρήματα.
θα πεσει φωτια να σε καψει εαν ξαναβαλεις στο ιδιο σακι τον Hendrix με τον ΜΠΙΜΠ.
ο πρωτος ηταν μουσικη ιδιοφυΐα ενω ο αλλος ενα αχρηστος που μεσα απο την εγωκεντρικοτιτα κ τα καραγκιοζιλικια του εγινε καποιος…
Πολύ ακραίες απόψεις για μένα, ειδικά για ένα τόσο καλό group(δεν ξέρω για τα live κτλ.)Πάντως η φωνήτου μπιμπ που λέτε, είναι για μένα η μισή αξία των τραγουδιών.
To ιδιο ακραιες θα ελεγα με αυτες που κατα καιρους ακουμε-διβαζουμε για τους Beatles πχ οτι ηταν ενα καλουτσικο ποπ γκρουπ,για τους Floyd οτι προκαλουν υπνηλια,για τους Scorpions οτι εχουν μονο μπαλαντες,για τους Dream Theater οτι ειναι μονο επιδειξη τεχνικης χωρις συναισθημα,για τους Tool οτι ειναι ψευτοκουλτουρε κτλ κτλ…
Πω ρε συ, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Όντως, τόσες φορές ξεχνάμε που τελειώνει η “αντικειμενικότητα” μας και ξεκινάει το υποκειμενικό στοιχείο…
Και στην τελική, αν δεν αρέσει σε κάποιον κάτι και θέλει να υποστηρίξει τη γνώμη του, ας έχει και κάποιο επιχείρημα αντί να στηρίζεται σε στερεότυπα…
εσένα έχω αρχίσει και σε συμπαθώ όλο και περισσότερο
παρόλο που το πρώτο πρώτο μου άκουσμα ήταν doors από μια κασσέτα που μου δώσε να ακούσω στις διακοπές των χριστουγέννων εν έτη 1981 ο φίλος ο Γιώργος δάσκαλος στην Ελασσόνα σήμερα και αμετανόητος ροκάς -ανταμώσαμε δε την τρίτη μέρα των χριστουγέννων στο θρυλικό ροκ στέκι της Λάρισας γαλακτοπωλείο μπατερφλαί στην τρίγωνη πλατεία μη γελάτε πληζ έτρωγες τον κορνέ σου κι άκουγες πινκ φλούντ μιλάμε για τρελλές καταστάσεις και κάναμε και σχόλια επί της κασέτας-παρόλο που δίσκους σαν τον LA WOMAN KAI RIDERS ON THE STORM τους θεωρώ μοναδικούς και ανεπανάληπτους παρόλο που θεωρώ ότι άνοιξαν δρόμους στο ροκ παρόλο που αποτέλεσαν αποτελούν και θα αποτελούν έμπευση για πολλούς καλλιτέχνες δυστυχώς η παρούσια και μόνο του ανεκδιήγητου JIM MORRISON με κάνει να πω εγώ δεν θα πάρω άλλο φχαριστώ δεν είμαι φίλος
Δεν κανω ποστ για τους ντορς γιατι θα φαω τρεις σελιδες:D …Αλλα ερωτηση…εχετε ακουσει το full circle?Πραγματικα τον βρισκω πολυ ασχημο δισκο…Για τους ντορς δηλαδη…με χαλασε παρα πολυ…8O
Ναι και για μενα το soft parade ηταν το κατωτερο τους αν και εει καποια ωραια κομματια.Αυτος ο δισκος βγηκε το 1972 χωρις τον Τζιμ φυσικα με τον manzarek στα φωνητικα.Δεν ειναι αυτο που με χαλαει τοσο ομως…Δεν ξερω δεν μ αρεσε καθολου και πηγα να τον ακουσω με καλες προθεσεις…την υπαρξη του για να πω την αληθεια την εμαθα απο το Χαμερ μιας και σε οτι εχω διαβασει για τους ντορς δεν αναφεροταν πουθενα…
Τhe Doors και αηδιες… Υπερεκτιμημενοι…Σιγα. Riders On The Storm…Hello, I Love You…Light My Fire…The End…Break On Through…People Are Strange…Love Me Two Times…L.A. Woman …Εχουμε ακουσει τετοιους !! Απλα , την εκανε ο Μητσακος και εγιναν μυθοι . ( ποιος εχει σειρα !!! Οι αμπαλοι δεινοσαυροι… οι stones ντε… )
Ο μόνος λόγος που θα μπορούσα ποτέ να “μαλώσω” με τον Κώστα θα ήταν για το ποιός από τους δυό μας μισεί / σιχαίνεται / απεχθάνεται / δεν αντέχει / βγάζει καντήλες / θέλει να πυροβολίσει τους εναπομείναντες κ.τ.λ. περισσότερο τους ακατονόμαστους!
Δεκάδες οι λόγοι, πολλοί από τους οποίους αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο, αφόρητος ο Morisson κ.τ.λ., αλλά ο ήχος από τα πλήκτρα του Manzarek είναι ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΙΚΟ έχω ακούσει στη ζωή μου! :wacko: :thumbdown:
Οι συγκεκριμένες ακολουθίες ηχητικών κυμάτων μέσα από το συγκεκριμένο synth, που δίνουν αυτό το τόσο γνώριμο Doors στίγμα με κάνουν να θέλω να διαλύσω το ηχείο από το οποίο πηγάζουν…
edit: Πολύ χαίρομαι που η γενιά του '79 δεν γουστάρει καθόλου αυτό το συγκρότημα!
Πάρα πολλοί συμμαθητές μου, θυμάμαι, ότι και να άκουγαν, αυτή την μπάντα δεν την πήγαιναν με τίποτα! [-X
:thumbdown: