εψαξα εψαξα τελικα βρηκα θρεντ με ντορς. Ω ρε τι διαβασαν τα ματακια μουυυυυυυ:?
Κατ’αρχας εγω με doors & floyd ξεκινησα μουσικα. Δεν ηξερα τι σημαινε μεταλ οταν ακουγα το the end ας πουμε και νομιζω οτι δεν επηρεασαν καθολου το ειδος… Παρακατω:p
Vangeli +78921389721387932187231897321789321987213897213819312. Δεν θα κατσω να σκεφτω ποσο υπερεκτιμημενος ή πρεζακιας του κερατα(που ηταν) ή π**στης του κερατα(γκουχου γκουχου:roll: ) ηταν ο Τζιμ. Εμενα η φωνη του με γονατιζει(ειδικα στο crystal ship, απαπαπα… ρησπεκτ απλα…).
Και επισης αλλο ενα ρησπεκτ στους στιχους μερικων κομματιων που βγηκαν απο αυτοσχεδιασμο του Τζιμακου…(φαντασου εκει που καθεσαι και παρακολουθεις μια ασημαντη μπαντα να σου πεταει ο αλλος ενα ‘‘Father I wanna kill you, mother I wanna fuck you’’…)
Κι ακομα ενα ρησπεκτ στην απωλεια μπασσου (!) που επαξια αναπληρωνε το πιανακι του μανζαρεκ.
Αγαπημενο cd ειναι το ομοτιτλο που εχει κομματαρες(break on through, the end, crystal ship, soul kitchen, light my fire κλπ κλπ) και το αλλο που λατρευω ειναι το Morrison Hotel… τωρα απο τα ΤΟΠ κομματια μου ειναι και το People are Strange, Riders on the storm κλπ.
Τι συγκροτημα !!! ( αλλα οτι και αν γραψω ειναι λιγο για ενα τοσο ιστορικο και σημαντικο συγκροτημα…). Πρωτοποροι της εποχης τους, ψυχεδελεια, επαναστατες, τα τραγουδια τους αιωνια. Οι στιχοι του Jim Morrrison εχουν ενα αλληγορικο νοημα που μονο ενας αληθινος rock star με επαναστατικη ψυχη και ολοκληρωτικα ελευθερος απο το καθετι θα μπορουσε να γραψει. Ζουσε την ζωη του στο επακρο!! Οταν διαβαζα τους στιχους του αναρωτιομουν ‘’ μα ποση μαγεια μπορουν να χωρεσουν πια οι λεξεις ; ‘’. Η προσωπικοτητα του αλλοπροσαλλη… The lizard king lives…
ετσι ετσι…κοιτα να δεις κατι εχει γινει και συνεχως συμφωνουμε, τωρα τελευταια… τελος παντων. Οι Doors ειναι ενα απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα και κυριως ψαχνω συνεχως γι αυτους πραγματα να μαθω. Εχω ακουσει τα περισοοτερα τραγουδια τους και συνεχιζω ακαθεκτη…Οι στιχοι του morisson οντως εχουν ενα περιεργο νοημα, που απο οποια μερια και αν το δεις λενε πολλα… :!: :!:
μεγαλη μπαντα και πολυ επιδραστικη.τα l.a woman και morrison hotel ειναι μεγαλες δισκαρεσ οπως και το πρωτο τους.ο morisson ηταν φοβερος τοσο σε παρουσια οσο και σε φωνη και στιχους.πολυ καλο επισης ειναι και το βιβλιο the lors(notes on vision) του morrison
Μεγαλη δισκαρα και το waiting for the sun…
Βασικα αν τα εβαζα σε μια σειρα θα ηταν καπως ετσι
-The doors
-Strange days(το ομονυμο υπαρχειι?8O)
-Waiting for the sun
-L.A. woman
-Morisson hotel
-Soft parade(Με χαλαει που ειναι πιο μπλουζιστικο και λιγοτερο ψεχεδελικο:roll:)
twra sizitame an mas aresoun oi doors i oxi??den einai thema sizitisis auto.opoiou den tou aresoun na paei alou na postarei kai na epistrepsei otan megalwsei,edw einai www.rocking.gr…toso apla einai ta pragmata
εδω συζηταμε αν μας αρεσουν οι doors η οχι?δεν υπαρχει θεμα συζητησης,εδω ειναι www.rocking.gr οποιου δεν του αρεσουν να παει να ποσταρει αλλου και να επιστρεψει οταν μεγαλωσει,τοσο απλα ειναι τα πραγματα
Κορυφαιά μπάντα με έναν αξεπέραστο δημιουργό και ερμηνευτή(Morrison) και έναν από τους κορυφαίους πληκτράδες(Manzarek)…People are strange, when you’re a stranger…
Μorrison=Doors χωρις τον Τζιμακο, οι Doors θα ηταν απλα μια καλη μπαντα της εποχης(το πολυ).Ο Morrison εδινε σωμα και ψυχη και ηταν ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ανεπαναληπτος.Ποιητης,τρελος,ροκ ζωη μεχρι τελους.Δεν ηξερε που να σταματησει και πιεζε τοσο τα ορια του μεχρι που εφυγε για παντα απο κοντα μας.Ηταν αναποφευκτο…και μας λειπει πολυ. Οταν τον ακους να τραγουδαει σιγουρα μιλαει στη ψυχη σου και σε σημαδευει για παντα.Οι Doors ηταν ειναι και θα ειναι απο τα μεγαλυτερα συγκροτηματα ολων των εποχων:D
οι ντορςειναι ενα ιστορικο συγκροτημα με καποια σπουδαια τραγουδια,ενα σπουδαιο μουσικο(manzarek),εναν σπουδαιο φροντμαν αν και ελαφρως τρελο,ενα συγκροτημα που σημαδεψε τη γενια του αλλα και μεταγενεστερες.παρολα αυτα υπαρχουν πολλα καλυτερα
Εγω θελω να πω οτι οι Doors ειναι απο τα αγαπημενα μου συγκροτηματα και απο τα πρωτα που αρχισα να ακουω.Ναι,ηταν σιγουρα μοναδικοι.Δεν χωραει αμφιβολια.Και μαλιστα ο ιδιος ο Ρει Μαντζαρεκ που ξεκινησε το γκρουπ,ειχε καποτε δηλωσει:Ημασταν πραγματικα παραξενοι.Ενας κιθαριστας του φλαμεγκο,ενας ντραμερ της τζαζ,ενας κλασικος κιμπορτιστας και ενας οραματιστης ποιητης.Δε θα μπορουσε να υπαρξει ποτε χειροτερος συνδυασμος για ενα ροκ εντ ρολ συγκροτημα. Κι ομως,οχι απλα κατορθωσαν να υπαρξουν ως συγκροτημα,οχι μονο ως πετυχημενο αλλα ως ενα απο τα ελαχιστα που θα μεινουν στην ιστορια της μουσικης.
Μπορει ο Μαντζαρεκ να ηταν ο μουσικος,εκεινος που ηταν πιο οργανωτικος και συκγεντωμενος,ο Τζιμ ομως ηταν μια φωτια,μια ζωντανη φωτια που φλερταρε με τα ορια.Τα ορια των αλλων αλλα ακομη περισσοτερο με τα δικα του ορια.Τοσο ωσπου περασε στην αλλη μερια της οχθης.Ηταν παντα υπερβολικος,παντα παιδικος,επαναστατικος,αντιδραστικος,αληθινος,ψυχεδελικος…τρελος.Μαλλον αντικατοπτριζοταν πανω του τα ταραγμενα χρονια εκεινης της εποχης(πολεμος του Βιετναμ).Και οπως ο πολεμος ηταν επικινδυνος,ετσι εγινε και το ροκ εν ρολ στο προσωπο του Μορισον.Ηταν ενας επικινδυνος,νουμερο ενα δημοσιος κινδυνος το 1968-69.
Για οσους δεν το ξερουν και αναρωτιουνται για το πως αποφασισαν να παρουν το ονομα τους (The Doors)εχω να πω οτι ειναι εμπνευσμενο απο εναν στιχο του Γουιλιαμ Μπλεικ ‘‘Αν οι πορτες της αντιληψης ανοιγαν,ολα θα φαινονταν οπως ειναι,απειρα.’’
αγαπημενα τραγουδια: Spanish caravan,Alabama song,people are strange,waiting for the sun,when the music’s over,riders on the storm,the unknown soldier,the end. προσεξτε παρακαλω τι ειναι γραμμενο στον ταφο του
…