οπως και να εχει παιζει να ειναι οτι πιο απαισιο ακουσα φετος
και οσο σκεφτομαι οτι αυτοι οι μαγκες βγαλαν καποτε ενα ιγκνισιον η ενα ιξναη ον δι χομπρε 
Ντάξει όσον αφορά τα υπόλοιπα τραγούδια, δεν ήταν τόσο εμετικά όσο το Bumping In My Track (εδώ αναδεικνύεται η αναγκαιότητα εισαγωγής emoticons με ξερατά), αλλά δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο.
Η διασκευή του Dirty Magic αχρείαστη, αν και μ’άρεσαν τα έξτρα φωνητικά που βάλανε στο ρεφραίν σαν ιδέα. Το θέμα είναι ότι η παραγωγή του Ignition ήταν 100% κατάλληλη γι’αυτό το γαμάτο τραγούδι (ίσως είναι γιατί εμεις που το χαμε ακούσει από παλιά. Ας βρεθεί κάνας νεότερος οπαδός να μας πει την άποψη του).
Τέλος για το Me And My Old Lady, το μόνο που μισώ θανάσιμα είναι τα repeats κάθε τελευταίας λέξης στους στίχους. Με παραπέμπει σε Kimon and his gang φάσεις και λοιπά παιδικά πράματα.
Συμφωνώ απόλυτα! Το rise n fall ήταν ωραίος δίσκος! Το Splinter ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ!
Άθλιο τραγούδι όντως αλλά ας μη βιαστούμε να κρίνουμε αυτή τη σπουδαία μπάντα… Κι ο δίσκος αυτός είναι μεγάλη μάπα γενικότερα όπως τον άκουσα. Ανέμπνευστος, άνευρος, ξενέρωτος, φλώρικος και τελείως εκτός των νερών μιας μπάντας με τσαμπουκά κ νεύρο σε γενικές γραμμές. Επειδή όμως το Splinter ήταν επίσης χάλια κ έβγαλαν μετά το καλό Rise n fall εγώ δεν τους καταδικάζω ακόμα. Το μόνο που απορώ είναι το πώς κατάντησαν έτσι το Dirty Magic. Τραγούδι με ψυχή κι αίσθημα κατέντησε παντελώς αδιάφορο. Κ πάλι βέβαια σε σύγκριση με άλλες φλωριές εδώ μέσα είναι πολύ καλύτερο γιατί η βάση που πατάει είναι αριστουργηματική κ μόνο αυτό του προσδίδει κάτι ελάχιστα ανώτερο. Κ απορώ πραγματικά: άκουσαν το Dirty Magic κι αποφάσισαν να το ξαναπαίξουν ΕΤΣΙ??? Άσε τ’άλλα άθλια αλλά αυτό; Δεν έχουν ΚΑΝ επίγνωση του γιατί το Ignition ήταν μεγάλος δίσκος; Όλα ίσα κ όμοια;
Δεν ξέρω τι του καταμαρτυράτε του δίσκου, γω μια χαρά τον βρίσκω. Σε σχέση με αυτό που περίμενα τουλάχιστον, είναι πολύ κοντά. Πάνω κάτω στο ύφος του Rise and Fall, στο κάπως πιο χαζοχαρούμενο ίσως.
Στα κομμάτια που δεν πειραματίζονται τα πάνε μια χαρά, χωρίς να παίζουν τίποτα το καινούριο, αλλά οι μελωδίες είναι πιασάρικες και τα ρεφραιν όσο κολλητικά πρέπει. Τα πρώτα πέντε κομμάτια κυλάνε όμορφα, με το Turning into You που θα μπορούσε να ήταν στον προηγούμενο δίσκο τους και το Hurting as One που μου φερε στο μυαλό (όχι και τόσο) συνειρμικά κάτι από Smash, να ξεχωρίζουν. Αντίστοιχα πολύ δυνατά και τα δύο κομμάτια που κλείνουν το δίσκο. Άνετα στα κομμάτια που θα θελα να ακούσω λαηβ και δυνατές υποψηφιότητες για το σαουντρακ του καλοκαιριού.
Απο κει και πέρα υπάρχει το Cruisin’ California που βιάστηκαν να το βγάλουν σινγκλ, μια αδιάφορη μπαλλάντα, ένας χαβαλετζιδικα παράξενος πειραματισμός στο Oc Guns και η αχρείαστη αλλά όχι αποτυχημένη επανεκτέλεση στο Dirty Magic.
Γενικά πάντως, ό,τι γνώμη έχει κάποιος για την πρόσφατη δισκογραφία της μπάντας, δε θ’ αλλάξει από το συγκεκριμένο αλμπουμ
Μετά από δύο συμπαθητικά δισκάκια (Cospiracy… και Splinter), ένα τρομερά άνισο Rise and Fall και μετά από 4 χρόνια απουσίας οι Offspring επιστρέφουν με έναν γαμάτο δίσκο! Και λέω γαμάτο γιατί μετά από πολλά χρόνια ευχαριστιέμαι τόσο πολύ συνολικά έναν δίσκο τους: “Secrets from the Underground”, “Hurting as One”,“Dividing by Zero”, “Slim Pickens Does the Right Thing…” , το Dirty Magic βγήκε το ίδιο γαμηστερό με το πρωτότυπο συν άλλα 3-4 πολύ όμορφα τραγούδια. Όσο αφορά το Crusing California,όταν το πρωτάκουσα είπα ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ είναι αυτή,πως δλδ θα είναι ο δίσκος; Στην πορεία όμως ακούγοντας το κ άλλες φορές έγινε εθιστικό το άτιμο. Μόνη παραφωνία κατ’εμέ το άκυρο ισπανικό που δε θυμάμαι το όνομα και το αδιάφορο “Αll I have left is you”,αυτά τα 2 να λείπανε και θα παραμίλαγα. Με όλα αυτά με κάνανε να ξαναβγάλω τα αγαπημένα Smash κ Ixnay!
Το εξωφυλλο σε προϊδεαζει οτι εχουν “ωριμασει” (κατι παραξενο για τους Offspring!)
και πραγματι το πρωτο κομματι “The Future Is Now” ειναι σε αυτο το πλαισιο
αλλα δυστηχως(η ευτυχως για μερικους) μεχρι εκει (αντε μεχρι το 2 κομματι)
μετα ενα “Days Go By” καρμπον Foo fighters αφου περιμενα να ακουσω την φωνη του γκρολ
μια προσπαθεια στο ιδιο υφος πανω κατω που λανσαραν τελευταια η Linkin park κ πουλαει με το "All i have left is you"
μια επανεκτελεση το Dirty magic Που χαλαει γιατι στην πρωτη εκτελεση ειναι πιο Raw ακατεργαστο και του παει
αν κατι μου εμεινε απο το δισκο ειναι οι χαβαλεδιαρικες στιγμες του δισκου “Cruising California” και “Oc Guns” που ειναι κ αυτες που μ’αρεσαν περισσοτερο μιας και στα punk κομματια του δισκου δεν ειναι τιποτα εμνευσμενα ριφς τυπου smash η εστω americana και τετοια θα μπορουσαν να γραψουν δεκαδες
και δεν καταλαβαινω γιατι μερικοι χαλαστηκανε με τα 2 αυτα κομματια οταν δηλαδη βγαζαν το Prety fly και το wy don’t you get a job δεν ειδα τετοια αντιμετωπιση
“Ξέθαψα” το thread αυτό μετά από 2,5 χρόνια επειδή τώρα ανακάλυψα και την ιστοσελίδα και το topic και θα ήθελα να εκφέρω κι εγώ την γνώμη μου!
Οι Offspring μαζί με Placebo είναι τα αγαπημένα μου ροκ συγκροτήματα(Ramones,Oasis,Doors είναι τα υπόλοιπα). Ειδικά με τους Offspring μεγάλωσα και μπήκα στην ροκ μουσική πριν 20 χρόνια.
Το καλύτερο μου άλμπουμ είναι το Smash αλλά ως δεύτερο βάζω το Days Go By το οποίο είναι εξαιρετικός δίσκος επειδή αν εξαιρέσουμε 3 κομμάτια όλα τα υπόλοιπα είναι ώριμα και καλοδουλεμένα. Το στυλ του δίσκου και η κατανομή των τραγουδιών είναι πάρα πολύ καλή. Κομμάτια όπως τα The Future is Now, Secrets From The Underground,Hurting As One,Slim Pickens…, DIviding By Zero,Turning into You ακόμα και το ευφυέστατο OC Guns αποτελούν έναν καλοδουλεμένο δίσκο με χρώμα από τα παλιά τους.
Έχοντας ακούσει αμέτρητες φορές όλους τους δίσκους τους θα έλεγα ότι είναι από τους καλύτερους που έχουν ηχογραφήσει κι αφορά αυτό και την παραγωγή. Το παν είναι να μπει κάποιος στην φιλοσοφία τους και να μην αναζητά παλιά ακούσματα τύπου Smash και πίσω αφού η μουσική εξελίσσεται ανά τα χρόνια δυστυχώς και έτσι αλλάζουν κι αυτοί. Απόδειξη ότι δεν έχουν στις setlists των live τους κομμάτια από τα πρώτα δύο άλμπουμ, τα “The Offspring” και “Ignition”(εξαιρούνται οι επετειακές συναυλίες για το Ignition που ζητήθηκε από τους fan κι ευτυχώς οι Offspring τους άκουσαν).Τα δύο πρώτα είναι αριστουργήματα αλλά η αλλαγή της μουσικής τους από τότε μέχρι τώρα είναι τεράστια. Αν συνέχιζαν έτσι ίσως σήμερα να τους γνώριζαν παρά μόνο οι σκληροπυρηνικοί ροκάδες κι ίσως να μην ήταν καν ενεργοί. Με το Americana για παράδειγμα πήραν με το μέρος τους κι άλλους ροκάδες κι όχι μόνο τους punk listeners. Προτίμησαν λοιπόν να ενδώσουν κι εκείνοι στον πειρασμό του εμπορίου αφού πλεόν οι πωλήσεις είναι ο σκοπός των περισσότερων συγκροτημάτων & καλλιτεχνών. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι Offspring ακολούθησαν τον δρόμο προς την μοντέρνα μουσική και από πανκ γκρουπ να έχουν μετατραπεί σε ένα alternative συγκρότημα με πανκ επιρροές(κάτι που δεν το θεωρώ καθόλου κακό). Μη ξεχνάμε ότι κάθε γκρουπ πειραματίζεται κάμποσες φορές μέχρι να βρει την ταυτότητά του.
Το Days Go By είναι ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ κατά την γνώμη μου,πολύ καλύτερο από το Rise And Fall,Rage And Grace(το οποίο το θεωρώ το λιγότερο καλό τους) και λόγω του ότι ξαναέβαλαν στην μουσική τους παλιά καλά στοιχεία, το έχω τοποθετήσει στην δεύτερη θέση(πίσω από το Smash). Υπερβολικά ίσως αλλά με εξέπληξε ευχάριστα ο ήχος και η ποιότητα των τραγουδιών.
Εν αναμονή τώρα του επόμενου δίκου που ως τέλος του 2015 θα έχει κυκλοφορήσει πιστεύω.