http://worldsciencefestival.com/videos/the_power_of_the_pentatonic_scale
εντυπωσιακο 
εμεινα λιγο.αρκετα ενδιαφερον
Α ρε τιτάνα Bobby McFerrin ! 
Πρωτοποριακός μουσικός με μοναδικά χαρίσματα.
Εξαιρετική αίσθηση του ρυθμού και ένα ασύλληπτο λαρύγγι.
One man band.
Ναι, είμαι οφτοπικ αλλά who cares έτσι κι’αλλιώς το θρεντ είναι καταδικασμένο ;p
Τεράστιος Bobby McFerrin. Οι αυτοσχεδιασμοί του είναι ασύλληπτοι, όπως και η αντίληψή του για τη μουσική. Πέρα από τη μοναδική και αφάνταστα δουλεμένη φωνή του, απλά και μόνο για τον αέρα, το στυλ και το χαρακτήρα που βγάζει, τον αγαπάς τον άνθρωπο.
αυτο εδω ποσο τα σπαει
Εμένα πάλι μου λύθηκε μία απορία που είχα από τα 7 μου, γιατί όταν παίζουμε πιάνο με παιδάκια και παίζουμε μόνο στα μαύρα πλήκτρα, ό,τι βλακεία σε ό,τι ρυθμό θέλουμε, βγαίνει πάντα κάτι, που πάντα έχει ηχητικό νόημα και πολύ χαρακτηριστικό ήχο και λέμε “τώρα παίζουμε κινέζικα” και τα παιδάκια ενθουσιάζονται και αυτοσχεδιάζουν “κινέζικα”.
Τα μαύρα πλήκτρα κάνουν μία τέλεια major πεντατονική!!!
(wikepedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Pentatonic_scale γιατί από μόνη μου είμαι άχρηστη :p)
Επίσης κολλάει με μία άλλη απορία χρόνων, γιατί δλδ μέχρι ττην εποχή του Μπαχ δεν είχε σκεφτεί κανείς να χωρίσει την οκτάβα σε ίσα διαστήματα, αντ’αυτού ταλαιπωρούνταν χωρίζοντάς τη σε διαστήματα πεμπτών και τρέχα γύρευε και χόρδιζαν αλλιώς κάθε τρεις κι εφτά όταν άλλαζαν κομμάτι και τονικότητα. Όχι ότι μου απαντήθηκε η απορία, αλλά τουλάχιστον things start making some sense :-k
δε ξερω ρωτα τη madsroom που την κανουν και για δασκαλα μουσικης.