8 Μαρτιου 2017. Δροσερο βραδακι με 15 βαθμους στη Νεα Υορκη. Το μπλουζακι Προτομεν με το εξωφυλλο του This City Made Us single πλυμενο και μοσχομυριστο. To δερματινο μπουφαν ετοιμο και γυαλιστερο. Η διαθεση περιεργη αλλα ομορφη. To Music Hall Of Williamsburg, στο οποιο περιπου πριν 7 χρονια ειχα δει τους VNV Nation για πρωτη φορα σε μια απο τις καλυτερες συναυλιες της ζωη μου, επισης πανετοιμο και γεματο.
Θα ηταν αραγε η 6η φορα που θα τους εβλεπα ακομα μια ξεχωριστη φορα, οπως καθε μια απο τις πρωτες 5, για διαφορετικους λογους, προσωπα και καταστασεις η καθε μια? Μαλλον θα ηταν, αφου προβλεποταν ειδικο event, με προβολη ολης της μικρους μηκους ταινιας για το Light Up The Night, στη συνεχεια Q&A session με τα μελη της μπαντας και τον σκηνοθετη, και φυσικα στο τελος ζωντανη εμφανιση απο τους Protomen.
Δε θα πω παρα πολλα, για το πρωτο κομματι, η μικρου μηκους ταινιας τα λεει ολα απο μονη της, και ειναι ενα πραγματικο εργο τεχνης για οποιον μπορει να εκτιμησει τον ρετρό χαρακτηρα των ταινιων της δεκαετιας των 80ς, σε συνδυασμο με την εξαιρετικη μουσικη των Protomen:
Το ΕΝΑ πραγμα που θα αναφερω οσον αφορα τη συνεντευξη, ειναι φυσικα η πολυαναμενομενη ερωτηση για το ποτε επιτελους θα βγει αυτο το διαολεμενο το ACT III. Η απαντηση που δοθηκε απο τον Panther, αφου πρωτα αστειευτηκε πως καθε φορα που ρωταει καποιος αυτην την ερωτηση προσθετουν και ενα εξαμηνο, και πως ο παρων υπολογισμος το τοποθετει καπου μεσα στο 2043, ηταν πως φετος δε θα κανουν αλλες συναυλιες, γιατι θα περασουν ολη τη χρονια στο studio, καθως ειναι “time to bust some ass and get that record out” οπως ειπε σχεδον αυτολεξει. Καλα νεα.
Αυτο που παντα εκτιμω στις συναυλιες των Protomen, ειναι το ποσο ποικιλομορφο ειναι το κοινο. Αυτο συμβαινει ουτως ή αλλως στη Νεα Υορκη, την πολη ολων των χρωματων, σχηματων, μεγεθων και μορφων σε ανθρωπους, αλλα αναφερομαι στο εμφανισιακο κομματι. Μεταλλαδες, χιψτερς, videogame nerds, μαναδες με τις κορες τους, ζευγαρια ανω των 30, νυχτεριδες γκοθουδες, τα παντα βρισκονται εκει περα. Ενας τυπος ειχε φερει ενα τεραστιο μηχανικο χερι Megaman που αναβε και λαμπακι και το φορουσε σε ολη τη συναυλια… ενας αλλος φορουσε το κρανος του Megaman, επισης κατα τη διαρκεια ολης της συναυλιας.
Οτι και να πει κανεις για το σετλιστ ειναι λιγο…
- Funeral For a Son
- Unrest in the House of Light
- The Will of One
- Vengeance
- Calling Out (new song from ACT III)
- Father of Death
- The Hounds
- Hold Back the Night
- Keep Quiet
- Light Up the Night
- The Fall
- Here Comes the Arm
- Hope Rides Alone
Encore
14. Breaking Out/Heroes (David Bowie cover) Medley
15. This City Made Us
16. Due Vendetta
Το Keep Quiet αποτελεσε κορυφαια στιγμη της συναυλιας για μενα προσωπικα, αφου ειχα να το δω πολλα χρονια (δεν το επαιξαν ουτε το 2015 ουτε το 2016), το καινουριο τραγουδι ηταν απλα συγκλονιστικο και εφαμιλλο σε ποιοτητα με τα αλλα 2 τραγουδια απο το ACT III που πλεον εχουμε μαθει ολοι απεξω, στο Will Of One και ειδικα στο Vengeance επαιξε τρελο moshpit, σε Light Up The Night και Hounds τραγουδουσε ολο το κοινο ολους τους στιχους απεξω, ενω τελος στην εναλλακτικη εκδοση του Breaking Out που το γυρισαν στο Heroes του David Bowie, εκλαψαν μανουλες.
Καμια κοιλια στη συναυλια, ολη εξαιρετικη απο την αρχη ως το τελος, ο ηχος οχι τελειος αλλα οχι κακος, οι Protomen πωρωτικοι, ο Reanimator στα τυμπανα υπερκαφρος και τον αγαπαμε, ο Commander στα πληκτρα απλα μορφη, ο Panther και η Gambler στις φωνες απλα συγκλονιστικοι, ο Murphy μονιμως headbanging με το μπασο του, ο Robert Bakker στην κιθαρα καυλωτικος και υποτιμημενος (ο τυπος ξερει να σολαρει, οχι αστεια), και τελος ο K.I.L.R.O.Y. που ειναι ουσιαστικα ο showman που εχουν και ειναι ενας καγκουροβλαχος χετταιος αμερικανος με κοτσιδακι, τελεια προφορα, και εντελως πανηλιθια φατσα, απλα μοναδικος για μια ακομα φορα.
Ο τυπος ειναι αυτος που παρουσιαζει τη μπαντα, φοραει το κρανος του Megaman στον Panther σε συγκεκριμενα τραγουδια καθε φορα (Will Of One και @HopeRidesAlone), και τελος αποχαιρεταει το κοινο με το δικο του μοναδικο τροπο, τελειωνοντας καθε φορα με τη φραση με την οποια θα τελειωσω αυτο το report. GAME. OVER.