ενα χρονο μαζι σας <3 
είχα καιρό ν ακουσω Μεθυσμένα Ξωτικα. Mea culpa 
http://www.youtube.com/watch?v=E4Ovn0J_4RI&feature=related
Koκκινωπό καρύδι; Σήριουσλυ;
Φιστικι. Σηριουσλι
Πανηγυριζεις χορορ?
μπα, κερδίσαμε μια μάχη δα, όχι τον πόλεμο. απλά νιώθω δικαιωμένος. ;p
yap απο μια αποψη ειναι οντως μεγαλη δικαιωση. απομυθοποιειται ο αυνανισμος…και θα ταν ακομη καλυτερα αν δεν ειχε την ταμπελα της ‘‘παθογενειας’’ η παραχωρηση αυτη
ισως καποια μερα να επιτραπει και στα σχολεια, και να μη χρειαζεται τα παιδακια να κρυβονται στις τουαλετες για να το κανουν
8O 8O
seriously ???
Είναι σαν το μαύρο όμως. Αν απαγορεύεται, γιατί να το κάνεις κ.ο.κ.
Να εγώ τώρα είμαι μόνος σπίτι και αντ’ αυτού ποστάρω ροκιν.
χαχ, να δω να επιτραπεί στα σχολεία και να συμβαίνει κάτω από τις εικόνες και τι στον κόσμο…!!
θα συμφωνήσω βέβαια ότι όταν κάτι πάψει να είναι απαγορευμένο, σταματά και να εξιτάρει.
πάντως όλοι αυτοί οι ηθικολόγοι που μιλούν περί παθογένειας, είναι κατά βάθος και οι μεγαλύτεροι σαδιστές. 
Βλέπε Belle de Jour, Charme Discret, Salo
Πάντως, επειδή είχαμε μια αναλογη συζήτηση με έναν ταξιτζή χτες, αυτη για τον ίδιο ειναι η μαγκιά με τις παραλίες γυμνιστών. Ότι το μεχρι πρωτινος ‘‘απαγορευμενο’’ παυει μεν να προκαλει, όχι όμως και να εξιτάρει
Μεγάλη μαγκια αυτο το θρεντ. Όσο πιο οφτοπικ βγαίνεις, τοσο πιο οντόπικ είσαι 8)
ω ναι. σα να λέμε ότι είσαι μέσα στο μυαλό μου…! ;D
αχ αυτές οι συζητήσεις με τους ταξιτδήδες… αξεπέραστες!
ισχύει αυτό που λες για τις παραλίες γυμνιστών, αν και ακόμη και για αυτήν την περίπτωση έχω τις αμφιβολίες μου κατά πόσον το γυμνό συνεχίζει να εξιτάρει από ένα σημείο και έπειτα. σίγουρα πάντως δεν εξιτάρει ως συνήθως. αν ποτέ το δοκιμάσω, θα σε κραατήσω ενήμερη.
και ναι, το ‘βαριέμαι’ είναι μαγικό. my kind of thread actually… 
:band:
[SPOILER]ποτε θα βγει το 2ο αλμπουμ γαμωωωωωω?[/SPOILER]
Επειδη με προκαλεις, δυσκολο να το βουλωσω
Το excitement εχει σχεση με τις αισθησεις…και τον αντικτυπο τους στο α-συνειδητο πιθανολογω. Ακόμα λοιπον κι αν η οραση ειναι απόλυτα ικανοποιημενη, τοσο που το γυμνο να μη σου προκαλει πια κανενα excitement, πάντα υπάρχουν οι αλλες αισθησεις…ή το τεραστιο ασυνειδητο…
Επειδη ακουγομαι λιγο γενικολοζικ ας πουμε…εχεις δει απειρες τσοντες, ετσι? Κι ομως ακομα εξιτάρεσαι βλέποντας ένα γαλάζιο γυμνό του πικάσο, ή το Chien andalou
σίγουρα η όραση μπορεί να χορτάσει, σε αντίθεση με τις αισθήσεις που είναι εκ φύσεως αδηφάγες. όμως, όπως μπορεί να νιώσεις μια έξαψη βλέποντας π.χ. το σέξι εσώρουχο μιας όμορφης κοπέλας που με μια της κίνηση της ανασηκώθηκε το φόρεμα στις σκάλες του μετρό, ενώ στην παραλία που ουσιαστικά θα τη δεις μόνο με αυτό το εσώρουχο ίσως και να μη δώσεις καν σημασία, έτσι και σε μια παραλία γυμνιστών, μετά από κάποιες φορές θα συνηθίσεις τόσο το γυμνό, που στη συγκεκριμένη στιγμή δε θα σου προξενεί καμία εντύπωση και θα σου προκαλεί το ελάχιστο excitement που δύναται να υπάρξει στην περίσταση.
σαφώς και υπάρει και το ασυνείδητο με τα βιώματά του και με όλες τις εικόνες που μπορεί να δημιουργήσει, αλλά νομίζω πως η συγκεκριμένη κατάσταση είναι τόσο ελεύθερη και με πλήρη άρση της απαγόρευσης, που κατά κάποιον τρόπο περιορίζει την επιρροή του. ίσως να ξεκινά τη δράση του αργότερα στη θύμιση των εικόνων από την παραλία γυμνιστών, όταν το υποκείμενο θα έχει επιστρέψει στον κόσμο των απαγορεύσεων.
τέλος, εντάξει, όχι και άααπειρες τσόντες, αλλά πρέπει να υπενθυμίσω ότι όσες έχω δει το έχω κάνει στα πλαίσια της εργασίας… O:)
αλλά ναι, ακόμη με εξιτάρουν ένα γαλάζιο γυμνό του πικάσο και το chien andalou, κάτω όμως από τις ιδανικές συνθήκες. ας πούμε, το γυμνό του πικάσο σε μια έκθεση μπορεί να μου προκαλέσει μόνο θαυμασμό για το ωραίο και το υψηλό, καθότι τη συγκεκριμένη στιγμή η λειτουργία του ασυνείδητου είναι περιορισμένη ακριβώς όπως στην περίπτωση με την παραλία γυμνιστών. σαν η λογική να τιθασεύει τις αισθήσεις στο μέτρο του δυνατού σε ορισμένες περιπτώσεις όπου συντελείται η άρση της απαγόρευσης.
δεν ειναι λοιπον τοσο θεμα αντικειμενου, αλλα θεμα context
γι αυτο αντι να απαγορευετε το γυμνισμο, απαγορεψτε την εννοια του ‘‘απαγορευμενου’’ γυμνου…
το ροδόσταγμα της ωραίας κουβέντας που κάνουμε τόσην ώρα…
οι απαγορεύσεις το μόνο που κάνουν είναι να εντείνουν τα συμπλέγματα. όσο μεγαλύτερη η απαγόρευση, τόσο μεγαλύτερη και η έξαψη της φαντασίας όπου και αν αυτή οδηγεί.
εντελώς γηπεδικά, απαγορεύεται το απαγορεύεται.
παραντοξολογκείτε αγαπητέ χορορ και το μυαλο μου πηντάει μακρια…φοβάμαι, ετοιμαζεστε για πρήξιμο στο wall σας, ή καλύτερα, στο φιλοσοφικο θρεντ!
ισχύει.
ενώ η συγκεκριμένη φράση φαίνεται απελευθερωτική, στην ουσία πρόκειται για διπλή απαγόρευση. για μια δυσβάσταχτη απαγόρευση, αν θες. εξ ου η γηπεδικότητα της έκφρασης.
πες πάντως σε ποια λιβάδια πηντάει το μυαλό σου. στο wall μου, στο φιλοσοφοθρεντ, εδώ, οπουδήποτε. θα ήθελα να μάθω πάντως!