τέταρτος δίσκος για τη συμμορία των casablancas και valensi, 5 χρόνια μετά το μετριότατο και εντελώς ανέμπνευστο “first impressions of earth”.η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που έμαθα ότι θα κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ δεν περίμενα τίποτα το ιδιαίτερο.όσο και αν αγαπώ τους strokes των early 00’s, μάλλον τους περίμενα στη γωνία.το πρώτο single του δίσκου, ‘under cover of darkness’, συνέδραμε στο να παγιωθεί μέσα μου η άποψη ότι η επιστροφή των strokes θα πρόκειται για μία από τις απογοητεύσεις της χρονιάς.τελικά όμως, για λόγους που δε μπορώ να καταλάβω και που με ξεπερνούν, μας παραδίδουν μια ΔΙΣΚΑΡΑ που ακόμα και ο πιο ορκισμένος οπαδός τους δε θα περίμενε.σοκ και δέος από το ‘machu picchu’ (τραγούδι της χρονιάς κι έτσι) που ανοίγει το δίσκο.σοκ και δέος και στο ‘life is simple in the moonlight’ που δε θα μπορούσε να κλείνει καλύτερα το άλμπουμ.είναι λίγο 80’s, σε σημεία είναι λίγο χορευτικό, έχει ένταση και ορμή, και βασικά είναι οι strokes.το "angles’ έχει τη στόφα των μεγάλων.αν είχε κυκλοφορήσει μετά το “room on fire”, μάλλον τώρα θα μιλάγαμε για την κορυφαία indie μπάντα των 00’s.τεράστιο comeback.
ντάξει μωρέ, καλούλι είναι και έβγαλε κάποια κολλητικά singles.σαν σύνολο όμως κάπου χωλαίνει.νομίζω πως ο σκοπός του ήταν απλά να πάει #1 στα charts, κάτι που το πέτυχε.συγκριτικά πάντως με την υπόλοιπη δισκογραφία τους, είναι ο αδύναμος κρίκος τους.με τους μεγάλους πρέπει να είμαστε αυστηροί.
Τα πρώτα τρία κομμάτια του First impressions σπέρνανε , τα υπόλοιπα τίποτα ιδιαίτερο. Αυτό το καινούριο Darkness κάτι δε μου άρεσε. Να δούμε τα υπόλοιπα
δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι αυτά τα τρία κομμάτια αποτέλεσαν και τα τρία single του άλμπουμ…
τώρα, το under cover of darkness είναι τελικά το πιο αδύναμο κομάτι του angles.μετά από αρκετές ακροάσεις το συνήθισα, αλλά δεν καταλαβαίνω τη λογική του να είναι αυτό το πρώτο single, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν απείρως πιο πιασάρικα κομμάτια στο δίσκο.
^^Τα πιο πιασαρικα κομματια του δισκου ειναι το Machu Pichu και το taken for a fool νομιζω.Παντως υπαρχει λογικη για την επίλογη του UCOD καθως ειναι ισως το πιο ροκ κομματι .
Βεβαια οσο και αν παλεψανε τα δυο πρωτα μαζι με το two kinds of hapiness, να ξεπερασουν το πιο παραξενο αλλα και πιο εθιστικο (εν τελει) του δισκου,το [B]you are so right[/B] δν τα καταφεραν (για μενα παντα) .
Απο κει και περα μετα απο 20+ ακορασεις (νταξ μιλαμε για μιση ωρα δισκο!) μου αρεσαν επισης πολυ τα games και life is simple in the moonlight !
Το θεμα για μενα ειναι,πως στα αυτια μου κανενα απο τα κομματια δν κανει το τεραστιο μπαμ και αυτο ειναι κατι που με χαλασε.Oπως επισης και το γεγονος οτι στο μεγαλυτερο μερος του ο δισκος κινειται σε πιο σοφτ ηχους και θεωρω πως λειπουν ενα - δυο πιο δυνατα/ροκ/γεματα κομματια σε στυλ juicebox ας πουμε !
Eντελει σιγουρα καλος δισκος (σαφως καλυτερος του FIOE) αλλα ως εκει ,δν φτανει το ROF ,ουτε φυσικα το ITI .
δε νομίζω πως είναι ο χειρότερος δίσκος τους.αυτός είναι στο σύνολό του το “the first impressions of earth”.δεν είναι επίσης και ο δίσκος ορόσημο στην καριέρα τους.αυτός είναι το “is this it”, το οποίο είναι από τα κορυφαία άλμπουμ ever.νομίζω πάντως ότι κανείς δεν περίμενε να κυκλοφορήσουν κάτι καλό αυτήν τη στιγμή.και το “angles” έχει πολύ καλά κομμάτια.εντάξει, ίσως και να έχει 1 με 2 fillers, αλλά τα machu picchu, you’re so right, metabolism και life is simple in the moonlight (μου αρέσει το πως σκάει ξαφνικά το ρεφραίν) είναι υπέρτατες κομματάρες που μου έχουν κολλήσει.κόλλημα έχω φάει επίσης και με την τρελή μπασογραμμή του games.δεν είναι ο δίσκος που θα αποθεωθεί από τους κριτικούς, νομίζω όμως πως αυτοί που πρέπει να γουστάρουν, θα το κάνουν.αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει από τους strokes του 2011.
Σύμφωνω με χορόρ. Σίγουρα όχι δίσκος ορόσημο αλλά ευχάριστος στο άκουσμα και πιθανότατα ένα αλμπουμ που μετά από κάποια χρόνια θα το ξανακούσω ευχάριστα.
αναμενομενο…
κιθαριστικη ποπ-ροκ 80ς.
Τα 80ς εχουν επιστρεψει στις ινδιε μπαντες( ξερετε αυτο που λεμε ινδιε :p) εδω και κανα 2 χρονια, μπορει και παραπανω. (το λεω εδω και ποσο καιρο αλλα μ’ακουει κανεις?)
To Angels, ειναι ομορφο, εχει synth τζουρες (του Casablancas ιδεα στανταρ, το Machu Picchu κομματαρα), τα fillers ειναι λιγα (λιγοτερα σε σχεση με τους 2 προηγουμενους δισκους τους), παιζουν μπαλαρα Valensi και Hammond Jr σε πολλα σημεια.
Ωραιο θα ηταν να ακουγαμε και τον Moretti να τραγουδαει σε καποιο τραγουδι. Καλο θα ηταν να υπαρχει και ενα δυνατο κομματι.
Τα υπολοιπα μετα απο περισσοτερες ακροασεις.
χμ, συμφωνώ σε αυτό.αλλά από την άλλη, υπάρχει και ένα you’re so right που είναι ό,τι πιο σκοτεινό έχουν γράψει.
και αυτό με την άντληση επιρροών του indie από τα 80’s ισχύει πλέον για μεγάλη μερίδα της indie κοινότητας.παντού ακούς sunths.δες π.χ. και το περσινό των arcade fire.
κατά τα άλλα, τον ιούλιο έρχονται ευρώπη.αν και δεν το βλέπω, ας κάνει κάποιος την καλή… [-o<
Συμφωνω με αυτα που λετε περι επιρροων απο 80`s και εχω την υποψια(συμφωνα με το πρωτο δειγμα αλλα και τις δηλωσεις περι του καινουργιου δισκου) οτι [B]μπορει[/B] να δουμε αρκετες τετοιες επιρροες και στο νεο Arctic Monkeys … [SPOILER]ελπιζω να βγω ψευτης ! [/SPOILER]
Για το Angles ειναι ασχημο αυτο που θα πω ,αλλα νομιζω πως μετα απο 5 χρονια θα φαινεται στους περισσοτερους(εμενα με βαζω μεσα) ως ενα αδιαφορο αλμπουμ παντως .Προσωπικα χωρις να το θεωρω κακο με εχει ηδη κουρασει και το εχω αφησει .
Καλό πάντως