:/:/:roll:
Συναισθηματικές υπερβολές, κι εγώ γαμώ πέρναγα στην τρίτη λυκείου, ήταν η πιο ξεδιάντροπα χύμα χρονιά και μελαγχολούσα του πούστη όταν σκεφτόμουν ότι θα τελειώσει, αυτό ήταν, τέρμα να μαλακιζόμαστε και να κοροϊδεύουμε τους καθηγητές και να κάνουμε κοπάνες, αλλά nah. Έρχονται και μετά γαμάτα πράγματα, άσε δε αν περάσεις σε άλλη πόλη και μείνεις μόνος, τι να κλάσει το σχολείο. Δε μου 'χει λείψει μέχρι τώρα ούτε μέρα. Ειλικρινά όμως.
ΝΟ.
Τι λες κι εσύ, είσαι και συνομήλικός μου:p Sure, αν το δεις ρομαντικά έχει κάτι όμορφες στιγμές αθωότητας και ανεμελιάς -ή σκατολογικής καφρίλας, το ίδιο κάνει- αλλά η μιζέρια του σχολείου είναι ανυπέρβλητη, μην τρελαθούμε!! Τι να πρωτοθυμηθώ. Αυτοκτονικά βαρετοί καθηγητές που έπρεπε να ανέχεσαι, ελεεινά καθυστερημένοι συμμαθητές που ήταν μέσα στα πόδια σου όλη μέρα, αυτή η τελευταία ώρα που μέτραγες τα δευτερόλεπτα και τα πούστικα ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΓΑΝ και, πάνω απ’ όλα, [B]ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ[/B]. Αποκτήνωση. Τις έβλεπα όλες με μαλλί φτιαγμένο και μάτι βαμμένο και ιστορίες και απλά αναρωτιόμουν [SIZE=“3”]πώς[/SIZE]. Εγώ σκότωνα άνθρωπο και του έτρωγα και το συκώτι αν μου μιλούσε πριν το πρώτο διάλειμμα! Απ’ αυτό το πρωινό ακόμα δεν έχω απαλλαγεί, αλλά τουλάχιστον τώρα είναι επιλογή μου γαμώ!
Τέλος πάντων, καλό το σχολείο αλλά ΦΤΑΝΕΙ, αρκετά, κράτησε όσο κράτησε. Τώρα τρίτη λυκείου γουστάρετε κυρίως επειδή ξέρετε ότι το τέλος είναι κοντά και επειδή έχετε το ελεύθερο να κάνετε ό,τι γουστάρετε με ακόμα περισσότερη ανοχή. Αν σας έλεγαν ξαφνικά “έι παιδιά, έχετε παράταση 3 χρόνια σχολείου ακόμα” η έκφραση τρόμου στις μουτσούνες σας θα ήταν ό,τι χρειαζόμουν για να rest my case.
την απάντηση “είσαι το πουτανάκι μου” στην ερώτηση του mustaine “and who am i ?” (στο τέλος ,αφού είχε συστήσει την υπόλοιπη μπάντα) τη θυμάται κανείς?
Εριξα 2 καλες ακροασεις.Γενικα μου φανηκε καπως πιο μονολιθικη η ολη φαση απο Agalloch[μπορει λογω τεχνοτροπιας σε καποια ριφφς στα σημεια που χωνει αλλα μαλλον κυριως τα φωνητικα και ο ηχος των τυμπανων(που δε μ’αρεσε και τοσο)].Πολλα ωραια σημεια,Of Stones and the Stars in the Sky κομματος αλλα συνολικα δε με τρελανε.Μαλλον θελω πιο καθαροαιμους απογονους του Bergtatt αλλα θ’ακουσω και το τελευταιο τους:p
Εγώ, κάθε φορά που στο σχολείο (αχ, αχ, αχ) γράφαμε έκθεση την πρώτη ώρα…και όλοι μέχρι την τρίτη ώρα (παρόλο που είχαμε άλλο μάθημα) τις είχαν παραδώσει, συνέχιζα να γράφω μέχρι την έβδομη ώρα…αλήθεια λέω…πιο αργή και από χελώνα, ευτυχώς οι καθηγητές είχαν κατανόηση…
Όταν έπρεπε να γράψω έκθεση (όχι διαγώνισμα) για το φροντιστήριο, μου έπαιρνε ένα Σαββατοκύριακο να την τελειώσω, συν τις διορθώσεις κλπ, και όταν έγραφα διαγώνισμα στο φροντιστήριο…την έπαιρνα σπίτι, γιατί ποτέ δε μου φτανε ο χρόνος…
