ρε παιδια έχετε να προτείνετε καμια νέα μπάντα απο 90s-00s ,με 'καθαρά φωνητικά’αλα napalm death πρώτης περιόδου,με κοινωνικο πολιτικό στιχο και crust-grind ήχο,και οχι death-grind???
Ενδιαφέρομαι για κάτι πιο συγχρονο και με μεσαιες ταχύτητες κυρίως.
Δεν είμαι και ο πιο έμπειρος σε αυτό το είδος, αλλά επειδή γουστάρω ακριβώς την φάση που ζητάς, θεωρώ ότι οι γερμανοί keitzer που αναφέρω 2 σελίδες πριν αναλυτικά σου κάνουν γάντι:wink:
Μμμ, δεν ξέρω αν σε έπιασα ακριβώς, αλλά ίσως σου κάνουν οι Phobia (δεν ξέρω αν έχουν αναφερθεί, λογικά όλο και κάποιος θα τους έχει προτείνει). 5 studio albums και πολλά split- albums. Αγαπημένη κυκλοφορία μάλλον το ντεμπούτο τους, ‘‘Means of existence’’, που είναι πιο crust- άδικο απ’ όλα. Το δεύτερο, ‘‘Serenity through pain’’ ακολουθεί πιο death φόρμες (σε σχέση με το πρώτο πάντα), πιο συμπαγής ήχος, riffs κλπ., πολύ καλή περίπτωση. Ακόμα πιο τέλειο το ‘‘Grind your fucking head in’’, ό,τι λέει ο τίτλος, ο πιο ακραίος δίσκος τους. Τα επόμενα 2, ‘‘Cruel’’ και ‘‘22 random acts of violence’’ έχουν και αυτά ενδιαφέρον, ιδίως το τελευταίο αξίζει πολύ.
Για κάποιον αδιευκρίνηστο λόγο δεν είχα ασχοληθεί μέχρι σήμερα με τους [B]Mörser[/B] παρότι είναι αρκετά γνωστή μπάντα, αλλά αυτό θα αλλάξει μετά από την ακρόαση αυτού εδώ:
[B]Mörser [/B]- 1st Class Suicide [2010]
Δεν έχω ιδέα τι θέση πιάνει στη δισκογραφία τους σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, αλλά με ξετίναξε με την πρώτη ακρόαση. Χοντρικά, εδώ δεν βρήκα ούτε παροξυσμικές (νεο-grind) ταχύτητες ούτε πανκίλα (για να το βάλω στα χαρκορ), αλλά βρήκα απίστευτα πολεμικά ριφς και μίσος. Αν το άκουγα 10 χρόνια πριν θα το έλεγα μάλλον “πολύ βαρύ deathcore”, αλλά από τη στιγμή που ο όρος deathcore σήμερα θυμίζει το μικρό μου πόνυ με τατού το βάζουμε στα grind.
Ριπίτ και ψάχνουμε δισκογραφία.
Έρχεται ολοκαίνουριο KILL THE CLIENT (τέλη Οκτώβρη), από τη Relapse μάλιστα, μεγαλοπιάστηκαν!
Χωρίς πολλά πολλά λόγια, in-your-face grind, χωρίς ιδιαίτερα μπολιάσματα, στα χνάρια των NAPALM DEATH. Με ωραίο βαρύ ήχο και τρελές ταχύτητες. Τι άλλο να ζητήσει ένα παιδί του λαού.
Λοιπόν, μόλις έβγαλαν οι καλτ αγαπούληδες Agathocles καινούριο άλμπουμ.
Σιγά το νέο θα μου πείτε, βγάζουν κάπου ένα άλμπουμ το μήνα, λεπτομέρειες θα σας πω εγώ. Ακριβώς ότι έχουν κάνει και τα προηγούμενα 25 χρόνια, παραδοσιακό μέχρι κεραίας, μονοδιάστατο [I]ούγκ[/I] grindcore. Και χαμηλοκουρδισμένο, και βρώμικο, και μία punk εσάνς έχει που και που. Σταθερά πορωτικό, χωρίς εξάρσεις. Αυτές είναι οι μικρές απολαύσεις της ζωής.
Δίσκος που κυκλοφόρησε το '89 και η μπάντα αποτελείται από το Mick Harris των Napalm Death σε τύμπανα και φωνητικά και το Mitch Harris επίσης των Napalm Death σε κιθάρα, μπάσο και φωνητικά. Κλασικούρα για μένα, ό,τι αγαπάς στους παλιούς Napalm Death βρίσκεται κι εδώ, κάτι το προφανές αφού βρίσκεις 2 μέλη τους. Ίσως κάποιοι γκρινιάξουν για υπερβολική ομοιότητα και ποιος ο λόγος να βγάλουν έναν τέτοιο δίσκο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Mitch Harris δεν ήταν τότε ακόμα στους Napalm (νομίζω), οπότε δικαιολογούνται. Νεωτερισμοί και καινοτομίες γιοκ, εδώ έχουμε κλασικότατο grind με τους ωραίους ρυθμούς, τα crust riffs και τα βαριά φωνητικά. Κλασικός ήχος γενικά, ο δίσκος για μένα μετράει πολύ.
[B]ΑGENTS OF ABHORRENCE - Earth.Water.Sun (2008 )[/B]
Έχω ελάχιστα στοιχεία στα χέρια μου γιατί δεν υπάρχουν στο μεταλ άρκαιβς (8O) αλλά το θέμα φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Απ’ότι έχω καταλάβει έχουν στο ιστορικό τους 2 eps (Character Dissection/ Covert Lobotomy), ένα split-άκι με IRON LUNG - όλα αυτά μεταξύ 2005-2006, και το αποπάνω full length.
Eπίσης είναι Αυστραλοί και αυτό [I]μετράει[/I].
Όταν έπεσα πάνω τους έψαχνα για noise/grind πράματα. Είναι κάτι τέτοιο, με λίγο crust (στα παλιότερα ειδικά), και φημολογείται (δεν το έχω ακούσει όλο) ότι στο full length μπαλατζάρουν έξυπνα ανάμεσα σε noisecore, pornogrind και μελωδικά/πειραματικά στοιχεία. Απ’ότι έχω καταλάβει από τα λίγα που έχω ακούσει, όντως το full κινείται λίγο πιο πειραματικά/core
Στο γιουτιούμπ είχε μόνο λινκ από συναυλίες απ’όπου δεν βγάζεις πολλά συμπεράσματα, αλλά έχουν αρκετά κομμάτια στο myspace, τα οποία είναι ψιλοερωτεύσιμα.
Sentimentality and nostalgia αγάπησα, έπαιξε στο repeat.