Το τέλειωσα… Δεν είχα μπει καθόλου στο θρεντ για φόβο τυχόν σπόιλερ.
Μιά ατάκα το περιγράφει πλήρως: SHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEIIIIT
[SPOILER]
Θα μπορούσε κάθε σεζόν να είναι 12ώρη παράσταση στην Επίδαυρο, αφού έχει πάρα πολλά κοινά με τις αρχαίες τραγωδίες. Ο,τιδήποτε κακό συμβαίνει στους ήρωες είναι μοιραίο και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Με έκανε να μην αισθάνομαι τόσο άσχημα για την διαφθορά στην Ελλάδα κι αλλού τα ίδια σκατά είναι. Βέβαια κι εκεί Έλληνες βρίσκονται τελικά πίσω απ’όλα…
Εκπληκτική δουλειά σε επίπεδο χαρακτήρων, κανένας μονοδιάστατος, ακόμα και οι πιο αντιπαθητικοί είχαν ένα ανθρώπινο επίπεδο. Πληθώρα χαρακτήρων που άλλαζαν σε κάθε σεζόν, δίνοντας σου στο τέλος μία αίσθηση ότι ξέρεις την Βαλτιμόρη και τους ανθρώπους που μένουν εκεί.
Θεότητα ο Bunk σε ένα shaftικό επίπεδο, McNulty καταστρέφει την εικόνα του στην 5η σεζόν, γιατί εντάξει, πριν δεν μας ενδιέφερε που έπινε και πήδαγε ό,τι έβρισκε, αλλά πάνω που είχε γίνει ο χαλαρά πιο αγαπητός χαρακτήρας έπεσε στα σκατά. Αν ποτέ γίνω τελειωμένο πρεζάκι θέλω να είμαι σαν τον Bubbs. Ο Prez πρέπει να είναι ο πιο επικύνδινος άνθρωπος με όπλο στα χέρια και θα έπρεπε να είχε αφήσει γενιάδα πολύ πιο νωρίς απ’ότι στο φινάλε. Με όποιν έχω μιλήσει για το boardwalk empire ο χαρακτήρας που περιμένουν(-με) να δούμε είναι ο Όμαρ. Κανένας δεν αναφέρεται σε αυτόν με το όνομά του (Michael kenneth Phillips). Ακόμα και στην φωτογράφηση που έκανε για το Esquire νομίζω στο εξώφυλλο έγραφε “omar takes us to AC”… Τσαρλσμπρονσικός χαρακτήρας, αν και γκέη, με @@ που τα σέρνει is out for the hunt και εκδίκηση για αυτούς που του πήραν την χαρά από τη ζωή του. Με έκανε να θέλωνα καπνίσω newport αλλά παραείναι αηδιαστικά τα τσιγάρα με μέντα (που btw όλοι οιμαύροι κάνουν). Ας μου εξηγήσει κάποιος πώς γλύτωσε από τον τέταρτο. Και ο τρόπος πουτον σκότωσαν; EPIC!!! H Kima έμοιαζε τόσο στην κοσμάρα της (στο να λύσει την υπόθεση) που σε κανένα σημείο δεν έδειχνε να καταλαβαίνει ότι τη δουλεύουν. O Herc κι ο Carver πρόσφεραν το απαραίτητο comic relief στην μαυρίλα. Ο Freamon που προφανώς και όταν έγραφαν την σειρά είχαν στο μυαλό τους όποιον μπάτσο έχει παίξει ο Morgan Freeman, ενώ στην αρχή σου δίνει την εντύπωση ότι είναι σαν τους άλλους γέρους μπάτσους που περιμένουν να βγουν στην σύνταξη, μεταμορφώνεται στον πλέον απαραίτητο αστυνομικό του major crimes. O Daniels για κάποιο λόγο μου ήταν εντελώς αντιπαθής καθ’όλη την διάρκεια της σειράς. Κλέβει το fuck buddy του Jimmy εκτός των άλλων… Ο Burell αντιπαθέστατος από την αρχή ως το τέλος, από τον Rowls περίμενα ότι κάπως θα έβγαινε η ομφιλοφυλία του. σε κάποια φάση. O Valcek είναι ο εντελώς κουφιοκέφαλος μπάτσος που από προσωπική έχθρα θα γίνει ο κινητήριος μοχλός στο να καταλάβουν ποιοί είναι οι πραγματικοί ναρκέμποροικαι ποιοι τα απλά πιόνια. Απίστευτη η σκέψη για το Hamsterdam και το πως ενώ όλοι όσοι το είδαν να συμβαίνει είπαν ότι τελικά δεν ήταν και τόσο κακή ιδέα, οι υψηλά ιστάμενοι άφρισαν… Food for thought anyone?
Οι “κακοί” από την άλλη ποτέ δεν ήταν εντελώς κακοί. Εκτός από τον Stinger και τον Marlo με τα τσιράκια του, ο Avon ποτέ δεν σου έδινε την αίσθηση ότι πραγματικά είχε κάποιο ρόλο, μόνο ότι είναι ο τύπος που τρέχει τη west baltimore. O Prop Joe ποτέ δεν σου γέμισε το μάτι ότι είναι ο kingpin. Γαμώ ο μέθοδας ο μαν στο ρόλο του cheese. O senator Clay Davis όσο αντιπαθέστατος ήταν, τόσο περίμενα πότε θα είναι σε σκηνή για να ακούσω το “SHEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEIIT”. Ειδικά εκείνο που διαρκεί για 5 δευτερόλεπτα, δεν μπορούσα να κρατηθώ από τα γέλια. Λυπήθηκα όταν πέθανε ο Wallace και περίμενα πότε επιτέλους θα δώσουν εντολή στον Bodie να καθαρίσει τον Poot. O D με απογοήτευσε που δεν τους έδωσε όλους.
Εντελώς διαφορετικό σε τρόπο αφήγησης από οποιαδήποτε σειρά πιο πριν (και μετά) για να έχεις μία σχετικά πλήρη αίσθηση του τι συμβαίνει έπρεπε να δεις τρία-τέσσερα επεισόδια μαζεμένα. Μάλλον γι’αυτό και δεν έχει πλήθος πιστών, αλλά μερικούς αφοσιωμένους οπαδούς. Δεν κέρδισε Emmy γιατί ήταν δύσκολο να κατανοήσεις τι συμβαίνει με ένα επεισόδιο τη βδομάδα.
Στο τέταρτο επεισόδιο ο fuck-fuck-fuck-the fuck?-fuck-fuck-motherfucker-fuck-
fuck-fuck-motherfuck διάλογος νομίζω είναι η αγαπημένη μου σκηνή. Τα μοντάζ στο τέλος της σεζόν ήταν un-fuckin-πιστευtable. Ειδικά της τ2ης σεζόν. Καζαντζίδη κανείς;
Περισσότερες σκέψεις για τις σεζόν θα ακολουθήσουν…[/SPOILER]