Τα παρακατω λογια να διαβαστουν φωναχτα με το πλεον μειλιχιο και πραο(αλα σινεκριτικος-παρουσιαστης στην Κινηματογραφικη Λεσχη της Νετ)τονο φωνης:
Σε ολους μας εχει τυχει να τραγουδησουμε καποιες στιγμες τη γνωστη μελωδια του Καραγκιοζη,του συμπαθους αυτου ηρωα των παιδικων μας χρονων,αυτης της διαχρονικης καρικατουρας του ελληνα,ειτε για να εκφρασουμε με εμμεσο τροπο την αποδοκιμασια μας προς προσωπα και πραγματα ειτε γιατι θελαμε να επιστρεψουμε στην χαμενη αθωοτητα και ανεμελια εκεινων των παλαι ποτε ασπιλων χρονων.Και το ερωτημα ερχεται ως επωδος των αναμνησεων φιλες και φιλοι.Με ποιο τροπο τραγουδατε το συγκεκριμμενο theme?
Ως[SIZE=“3”] τιτιν-τιτιν-τιτιν-ρίτιτιν[/SIZE]
ή μηπως ως [SIZE=“3”]ρομπομ-ρομπομ-ρομπομ-ρομπομπομ[/SIZE]
ή με καποιον εντελως διαφορετικο δικο σας τροπο?
Τραγουδάω στον εαυτό μου, και αυτό που βγαίνει ακούγεται περισσότερο “τιντιν-τιντιν-τιντιν-τιριριν” ή “τανταν-τανταν-τανταν-ταραραν”. Πάντως όχι ρόμπομ-ρομπομ και τα λοιπα! ~ :lol:
Φιλτατε Χοκαμ εισαι λαθος. Η σωστη μελωδια ειναι η εξης: Ταν ταν-ταν ταν-ταν ταν-ταραραν, ταν ταν-ταν ταν-ταν ταν-ταραραν, συνοδευεται απο κινηση χεριου με ανοιχτη παλαμη, μια προς τα εξω στο υψος του ωμου και μια διαγραφοντας τοξο με το χερι να κινειται πανω απο τον ωμο. Το τραγουδισμα της μελωδιας διακοπτεται μονο για να φωναξεις “Εϊ ωρε Χατζηαβατη”, “Αϊντε ωρε Νιονιο” και τα συναφη. Τελος προκειται για μελωδια τυπου ΜΕΤΣΑΛ και δη επικ μετσαλ τραγουδισμενη απο βαρδους της κεντρικης Ευρωπης.
Συγγνωμη sofi-k.Αυτο δεν μπορω να το αποκαλυψω ακομα.
Εντιτ:Λεντ η προσεγγιση σου περιεχει μουσικα-κινησιολογικα και ανθρωπολογικα κριτηρια,οποτε τη θεωρω πληρως τεκμηριωμενη,ασχετα αν διαφωνω στην ζευγαρωτη παραθεση των συλλαβων ταν-ταν.Προσωπικα θα τις εγραφα χωρις παυλα.Ισως με την κατω παυλα του Shadowcaster μονο.
Εγώ και ο λεντ ζεπελιν δώσαμε την ίδια απάντηση ακριβώς (με ταραραν στο τέλος), ενώ η sofi-k είναι πολύ κοντά. Ναι, πιστεύω πάντως πως λέει πολλά για μας αυτό, για τον χαρακτήρα και το μέλλον μας…
Επίσης να προσθέσω εδώ πως ο Ριν-τιν-τιν (που ανέφερε ο hokam ως πιθανή μελωδία του Καραγκιόζη) υπήρξε δημοφιλής ήρωας-σκύλος σε παλιές αμερικάνικες σειρές, ο πρώτος βασικά, απο εκείνες τις σειρές που οι σκύλοι συλλαμβάνουν κακοποιούς και είναι πιο έξυπνοι απο τα αφεντικά τους. Και ήταν επίσης ο πρώτος ανοικτά δηλωμένος σκύλος-γκέι του Χόλυγουντ. Απλά κάποιες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες που μου ήρθαν στο άκουσμα του “ριντιντιν”.
Υπαρχει και ερωτηση στο Trivial Pursuit για αυτον.#-o
Αρα εδω ο Ελλανορ μας δινει μια νεα πτυχη του ζητηματος υπονοωντας ή δηλωνοντας ευθαρσως οτι το συγκεκριμμενο ασμα μπορει και να ανηκει στην κατηγορια του σκυλαδικου!
Έτρεφον νοεράς ελπίδας αγαπητέ Hokam να ταλανίσει το νου σας η επιπλέον επιλογή που έθεσα, ώστε εν μέσω της επεξεργασίας της να καταλήξετε σε γόνιμα συμπεράσματα, που θα προσφέρονται για εποικοδομητικήν και δημιουργικήν σκέψιν, καθώς και για προβληματισμό επί του θέματος τόυτου. Και, ναι, μπορώ να ειπώ πως έπεσον μέσα. Χαίρομαι που παρατηρώ νεανίες με σκέψην η οποίαν δε φοβήται να αγγίξει άγνωστες πτυχές του θέματος, όλα δια χάριν της αλήθειας.
Δεν υποστηρίζω άμεσα πάντως πως το σκυλάδικον και ο Καραγκιόζης έχουν ανάλογον πολιτισμικό επίπεδον, αλλά ενδεχομένως κάποια κοινή ρίζα, η οποία χάνεται εις το βάθος του χρόνου.
Και πάλι, εύγε για την εύστοχη παρατήρηση σου.
(καλά, αυτό για το σκύλο-γκει πάντως βλέπω έμεινε ασχολίαστο! )
